Lib. Cap. Par.
1 I, 1, 1| hic totus concitatus et in impetu est, doloris armorum,
2 I, 1, 1| alteri noceat sui neglegens, in ipsa inruens tela et ultionis
3 I, 1, 2| necessitudinum immemor, in quod coepit pertinax et
4 I, 1, 5| Cetera licet abscondere et in abdito alere: ira se profert
5 I, 1, 5| alere: ira se profert et in faciem exit, quantoque maior,
6 I, 1, 6| taurorum cornua iactantur in vacuum et harena pulsu pedum
7 I, 1, 6| perniciosumque natura ut non appareat in illo, simul ira invasit,
8 I, 1, 7| agitatio quae nihil moveat in vultu. Quid ergo interest?
9 I, 2, 2| exempla fati: alium ira in cubili suo confodit, alium
10 I, 2, 2| regalem aperire iugulum, alium in cruce membra diffindere.~
11 I, 2, 3| tibi libuerit, relictis in quos ira viritim exarsit,
12 I, 2, 3| milite contrucidatam et in perniciem promiscuam totos
13 I, 2, 4| gestu ardore ex spectatore in adversarium vertitur.~5.
14 I, 3, 4| magis quam luxuriam, et in quasdam voluptates intemperantiores
15 I, 3, 6| inpulsus; alioqui, si amor in illis esset et odium, esset
16 I, 3, 6| concordia; quorum aliqua in illis quoque extant vestigia,
17 I, 3, 7| lingua, sed devincta nec in motus varios soluta, ita
18 I, 3, 8| cito cadunt et mutantur in contrarium et, cum acerrime
19 I, 4, 2| pluribus apud Graecos nominibus in species iram distinguunt,
20 I, 4, 3| verbis parciores, quaedam in verborum maledictorumque
21 I, 5, 1| esset ira quaesitum est, an in ullum aliud animal quam
22 I, 5, 1| ullum aliud animal quam in hominem caderet, quo ab
23 I, 5, 2| Quo quid est mitius, dum in recto animi habitus est?
24 I, 5, 2| quid ira infestius? Homo in adiutorium mutuum genitus
25 I, 5, 2| mutuum genitus est, ira in exitium; hic congregari
26 I, 5, 2| inpendere se paratus est, illa in periculum, dummodo deducat,
27 I, 5, 3| terrore sed mutuo amore in foedus auxiliumque commune
28 I, 6, 2| Nempe medicus primo in levibus vitiis temptat non
29 I, 7, 1| quicquam sine illa magnificum in bello fortitudo gerit, nisi
30 I, 7, 1| stimulus peragitavit misitque in pericula audaces. Optimum
31 I, 7, 2| admissa moderari; nam cum se in possessione posuerunt, potentiora
32 I, 7, 4| Quarundam rerum initia in nostra potestate sunt, ulteriora
33 I, 7, 4| regressum relinquunt. Ut in praeceps datis corporibus
34 I, 7, 4| licuisset, ita animus, si in iram amorem aliosque se
35 I, 8, 1| dare operam ne incidamus in iram. Nam si coepit ferre
36 I, 8, 2| In primis, inquam, finibus
37 I, 8, 2| quam oportet procedere, sed in adfectum ipse mutatur ideoque
38 I, 8, 3| habent, sed adfectus et ratio in melius peiusque mutatio
39 I, 8, 3| confusione se liberabit in qua peiorum mixtura praevaluit?~
40 I, 8, 4| Sed quidam' inquit 'in ira se continent.' Utrum
41 I, 8, 6| sponte decedit, non cum in ipso fervore est; tunc enim
42 I, 8, 7| Quid ergo? non aliquando in ira quoque et dimittunt
43 I, 9, 1| Deinde nihil habet in se utile nec acuit animum
44 I, 9, 1| irascitur sed exsurgit et in quantum putavit opus esse
45 I, 9, 1| tormentis exprimuntur tela in potestate mittentis sunt
46 I, 9, 1| potestate mittentis sunt in quantum torqueantur.~2.
47 I, 10, 1| Ideo numquam adsumet ratio in adiutorium inprovidos et
48 I, 10, 2| cupit, quietus nisi timet: in tyrannide illi vivendum
49 I, 10, 2| tyrannide illi vivendum est in alicuius adfectus venienti
50 I, 10, 2| servitutem. Non pudet virtutes in clientelam vitiorum demittere?~
51 I, 11, 3| quorum unica illis cura est in alia neglegentibus? Quid
52 I, 11, 5| Perierat imperium, quod tunc in extremo stabat, si Fabius
53 I, 11, 5| quantum ira suadebat: habuit in consilio fortunam publicam
54 I, 11, 5| dolorem ultionemque seposuit, in unam utilitatem et occasiones
55 I, 11, 6| quibus irascendum erat bellum in Africam transtulit, tam
56 I, 11, 8| Non est itaque utilis ne in proeliis quidem aut bellis
57 I, 11, 8| proeliis quidem aut bellis ira; in temeritatem enim prona est
58 I, 12, 3| venis: quia unusquisque in eiusmodi suorum casu irascitur,
59 I, 12, 5| fere cupiditas, ipsa sibi in id in quod properat opponitur.
60 I, 12, 5| cupiditas, ipsa sibi in id in quod properat opponitur.
61 I, 12, 5| properat opponitur. Itaque nec in pace nec in bello umquam
62 I, 12, 5| Itaque nec in pace nec in bello umquam bono fuit;
63 I, 12, 5| enim similem belli efficit, in armis vero obliviscitur
64 I, 12, 5| Martem esse communem venitque in alienam potestatem dum in
65 I, 12, 5| in alienam potestatem dum in sua non est. ~6.
66 I, 12, 6| Deinde non ideo vitia in usum recipienda sunt quia
67 I, 13, 4| etiam inertissimos excitavit in proelium? Sed ira ebrietas
68 I, 13, 5| ira non fuisset; ita non in adiutorium virtutis venit,
69 I, 13, 5| adiutorium virtutis venit, sed in vicem. Quid quod si bonum
70 I, 14, 2| oderit, cum error illos in eiusmodi delicta conpellat?
71 I, 15, 1| corrigi nequeunt nihilque in illis lene aut spei bonae
72 I, 15, 3| irascerer'. Admonitionem servi in tempus sanius distulit,
73 I, 16, 2| Tu adhuc in prima parte versaris errorum,
74 I, 16, 2| quod sentias inurendum est: in exilium et loca ignota mitteris.
75 I, 16, 2| et loca ignota mitteris. In te duriora remedia iam solida
76 I, 16, 4| diversa aegrotantibus: varia in tot animis vitia video et
77 I, 16, 5| classico contio est, procedam in tribunal non furens nec
78 I, 16, 5| insuam culleo et cum mittam in supplicium militare et cum
79 I, 16, 7| aliquid sapiens habebit in manibus, tangetur animus
80 I, 16, 7| motum; nam, ut dicit Zenon, in sapientis quoque animo,
81 I, 17, 2| obsequens, nec anceps nec quod in dominum remitti posset.
82 I, 17, 3| quod <ad> actiones quoque, in quibus solis opera iracundiae
83 I, 17, 3| iudicavit aliquid faciendum, in eo perseverat; nihil enim
84 I, 17, 7| recentiori obiectus est. Et in totum inaequalis est: modo
85 I, 18, 2| errorem; coargui non vult, et in male coeptis honestior illi
86 I, 18, 5| iussit. Constituti sunt in eodem illo loco perituri
87 I, 19, 2| maxime placidus esse debet et in statu vultus cum magna pronuntiat.~
88 I, 19, 4| pocula adfligere? quid se in columnas inpingere? quid
89 I, 19, 4| Quantam iram putas, quae, quia in alium non tam cito quam
90 I, 19, 4| cito quam vult erumpit, in se revertitur? Tenentur
91 I, 19, 6| calliditas; idem delictum in duobus non eodem malo adficiet,
92 I, 19, 7| Hoc semper in omni animadversione servabit,
93 I, 19, 7| malos, alteram ut tollat; in utroque non praeterita sed
94 I, 20, 2| ceterum nil solidi subest, sed in ruinam prona sunt quae sine
95 I, 20, 3| vitium est. 'At incidit et in viros.' Nam viris quoque
96 I, 21, 1| Nihil ergo in ira, ne cum videtur quidem
97 I, 21, 4| Omnia ista, non refert in quantum procedant extendantque
98 II, 1, 1| habuit materiam; facilis enim in proclivi vitiorum decursus
99 II, 1, 2| Debet autem in haec se demittere disputatio
100 II, 1, 2| possit exsurgere; nam et in corpore nostro ossa nervique
101 II, 1, 2| deinde haec ex quibus omnis in faciem aspectumque decor
102 II, 2, 1| cernentis: quorum quia nihil in nostra potestate est, nulla
103 II, 2, 6| Sic enim militaris viri in media pace iam togati aures
104 II, 5, 2| verbera lacerationesque in ultionem petuntur sed in
105 II, 5, 2| in ultionem petuntur sed in voluptatem.~3.
106 II, 5, 3| exercitatione et satietate in oblivionem clementiae venit
107 II, 5, 3| eiecit animo, novissime in crudelitatem transit; rident
108 II, 6, 2| iracundiae tristitia comes est et in hanc omnis ira vel post
109 II, 6, 3| magnam iram nec frequentem in animo sapientis locum habere
110 II, 8, 1| frequentiae plena et illum circum in quo maximam sui partem populus
111 II, 8, 2| vides nulla pax est: alter in alterius exitium levi compendio
112 II, 8, 2| praedamque cupiunt. Non alia quam in ludo gladiatorio vita est
113 II, 9, 1| praeter oculos eunt, adeoque in publicum missa nequitia
114 II, 9, 1| publicum missa nequitia est et in omnium pectoribus evaluit
115 II, 9, 2| ante diem patrios inquirit in annos.~3.
116 II, 9, 4| gentium et rupta foedera et in praedam validioris quidquid
117 II, 10, 1| Quid enim si quis irascatur in tenebris parum vestigia
118 II, 10, 4| In singulos severitas imperatoris
119 II, 10, 5| aiunt numquam sine risu in publico fuisse; adeo nihil
120 II, 10, 6| enim si mirari velit non in silvestribus dumis poma
121 II, 11, 1| quid enimest iracundia in supervacuum tumultuante
122 II, 11, 2| malum? Numquid ideo quicquam in istis boni est? At contra
123 II, 11, 3| Quid quod semper in auctores redundat timor
124 II, 11, 3| versus qui medio civili bello in theatro dictus totum in
125 II, 11, 3| in theatro dictus totum in se populum non aliter convertit
126 II, 11, 5| pinnis distincta contineat et in insidias agat, ab ipso adfectu
127 II, 11, 5| versata facies leones redegit in caveam, elephantos porcina
128 II, 11, 6| feris rubens pinna. Non ipsa in se quicquam habet firmum
129 II, 12, 3| non humana mens vincat et in familiaritatem perducat
130 II, 12, 4| viribus onera portare et in inmensam altitudinem mergi
131 II, 12, 4| perpeti maria. Mille sunt alia in quibus pertinacia inpedimentum
132 II, 12, 5| summittere oculos, qui penetrare in imum mare? -- et tamen ad
133 II, 13, 1| aegrotamus malis ipsaque nos in rectum genitos natura, si
134 II, 13, 1| quibusdam visum est, arduum in virtutes et asperum iter
135 II, 13, 3| punientur et transducentur in melius. Omnia quae debet
136 II, 14, 2| animum, cum athletae quoque, in vilissima sui parte occupati,
137 II, 14, 3| primis defungi malis potuimus in maiora devolvimur.~4.
138 II, 14, 4| contumelia non aequo animo lata in exilium proiecit, et qui
139 II, 14, 4| libertate deminui servile in sese adtraxerunt iugum. ~
140 II, 15, 1| scias' inquit 'iram habere in se generosi aliquid, liberas
141 II, 15, 1| disciplina molliantur, prona in iram sunt. Quaedam enim
142 II, 15, 5| qui mitiore caelo utuntur: in frigora septemtrionemque
143 II, 16, 1| inest irae.' Errat qui ea in exemplum hominis adducit
144 II, 17, 1| iratum; nam et histriones in pronuntiando non irati populum
145 II, 17, 1| et apud iudices itaque et in contione et ubicumque alieni
146 II, 18, 1| opinor, sunt: ne incidamus in iram, et ne in ira peccemus.
147 II, 18, 1| incidamus in iram, et ne in ira peccemus. Ut in corporum
148 II, 18, 1| et ne in ira peccemus. Ut in corporum cura alia de tuenda
149 II, 18, 1| pertinentia praecipientur: ea in educationem et in sequentia
150 II, 18, 1| praecipientur: ea in educationem et in sequentia tempora dividentur.~
151 II, 19, 2| refert quantum quisque umidi in se calidique contineat;
152 II, 19, 2| calidique contineat; cuius in illo elementi portio praevalebit,
153 II, 19, 3| itaque quidam ex nostris iram in pectore moveri effervescente
154 II, 19, 3| locus non alia est quam quod in toto corpore calidissimum
155 II, 19, 5| in eadem causa sunt siti fameque
156 II, 20, 1| natura quosdam proclives in iram facit, ita multae incidunt
157 II, 20, 1| morbus aut iniuria corporum in hoc perduxit, alios labor
158 II, 20, 1| aut animo, aegram mentem in querellas parat.~2.
159 II, 20, 2| elementa convertere; sed in hoc nosse profuerit, ut
160 II, 20, 4| fovendaque talia ingenia et in laetitiam evocanda sunt.
161 II, 21, 1| debemus operam ne aut iram in illis nutriamus aut indolem
162 II, 21, 3| adsurgit si laudatur et in spem sui bonam adducitur,
163 II, 21, 4| prioribus factis et bonis in futurum promissis donetur.~
164 II, 21, 5| In certaminibus aequalium nec
165 II, 21, 5| quibus contendere solet, ut in certamine adsuescat non
166 II, 21, 6| Dabimus aliquod laxamentum, in desidiam vero otiumque non
167 II, 21, 7| fortunam maior ira comitetur? In divitibus et nobilibus et
168 II, 21, 7| cum quidquid leve et inane in animo erat secunda se aura
169 II, 21, 8| offeratur. Et divitias parentium in conspectu habeat, non in
170 II, 21, 8| in conspectu habeat, non in usu.~9.
171 II, 21, 9| omne quod tenerum est et in eorum similitudinem crescit;
172 II, 22, 1| liberos nostros pertinent; in nobis quidem sors nascendi
173 II, 22, 4| contra se causa absentis et in suspenso ira retinenda;
174 II, 23, 3| Hoc eo magis in Alexandro laudo quia nemo
175 II, 23, 3| quo rarior autem moderatio in regibus, hoc laudanda magis
176 II, 23, 4| ab iis qui videbantur aut in diversis aut in neutris
177 II, 23, 4| videbantur aut in diversis aut in neutris fuisse partibus,
178 II, 24, 1| audiendum quidem est, quoniam in quibusdam rebus satius est
179 II, 24, 2| aestimatione. Nihil nisi quod in oculos incurret manifestumque
180 II, 25, 2| questus vetuit illum opus in conspectu suo facere; idem
181 II, 25, 3| musca parum curiose fugata in rabiem agat aut obversatus
182 II, 25, 4| civile convicium et ingesta in contione curiave maledicta
183 II, 26, 3| parum didicit; alius non in hoc ut te offenderet fecit.
184 II, 26, 3| est dementius quam bilem in homines collectam in res
185 II, 26, 3| bilem in homines collectam in res effundere?~4.
186 II, 27, 2| moveantur. Nihil ergo horum in nostram iniuriam fit, immo
187 II, 27, 3| possint, quaedam quae nolint. In iis erunt boni magistratus
188 II, 27, 4| patiamur sed quid fecerimus, in consilium de vita nostra
189 II, 28, 3| optavimus, aliis favimus; in quibusdam innocentes sumus,
190 II, 28, 6| rettulerit quotiens ipse in suspicionem falsam inciderit,
191 II, 28, 8| Aliena vitia in oculis habemus, a tergo
192 II, 30, 1| Quorundam ipsi testes sumus: in his naturam excutiemus voluntatemque
193 II, 31, 2| evenerunt, nec aliud est quare in domesticis minima offendant,
194 II, 31, 2| domesticis minima offendant, in amicis iniuriam vocemus
195 II, 31, 3| licentiam sibi dari velit, in se nolit.~4.
196 II, 31, 4| Omnia puta, expecta: etiam in bonis moribus aliquid existet
197 II, 31, 7| ergo et homini, nam hic in maiore tibi urbe civis est.
198 II, 31, 8| nocent effligeremus, si in reliquum mansuefacere possemus
199 II, 32, 1| reddere.' Minime; non enim ut in beneficiis honestum est
200 II, 32, 2| M. Catonem ignorans in balineo quidam percussit
201 II, 33, 2| Notissima vox est eius qui in cultu regum consenuerat:
202 II, 33, 2| interrogaret quomodo rarissimam rem in aula consecutus esset, senectutem, '
203 II, 33, 3| equitis Romani filium cum in custodia habuisset munditiis
204 II, 35, 1| ferire ut relinquat manum in vulnere et se ab ictu revocare
205 II, 35, 5| excitanda discordiamque in populos dividendam pacemque
206 II, 36, 1| tanta mutatio sui; velut in rem praesentem adducti non
207 II, 36, 2| Animus si ostendi et si in ulla materia perlucere posset,
208 II, 36, 4| et luminum suffudit aciem in oculos vehementius umor
209 II, 36, 4| vehementius umor egestus et in morbos aegri reccidere.
210 II, 36, 5| umquam receperunt: Aiacem in mortem egit furor, in furorem
211 II, 36, 5| Aiacem in mortem egit furor, in furorem ira. Mortem liberis,
212 II, 36, 6| itaque amata corpora et in eorum quos occiderant iacuere
213 II, 36, 6| spargere et domui rebusque in unum conlatis inicere ignem.
214 II, 36, 6| reppulit? Nullus adfectus est in quem non ira dominetur. ~
215 III, 1, 3| communis mali exagitat, nec in ea tantum in quae destinavit
216 III, 1, 3| exagitat, nec in ea tantum in quae destinavit sed in occurrentia
217 III, 1, 3| tantum in quae destinavit sed in occurrentia obiter furit.~
218 III, 1, 5| et incrementa fallentia: in iram deiectus animorum est.
219 III, 1, 5| urget magis attonita et in vires suas prona et sive
220 III, 1, 5| insana; ne repulsa quidem in taedium acta, ubi adversarium
221 III, 1, 5| adversarium fortuna subduxit, in se ipsa morsus suos vertit.
222 III, 1, 5| surrexerit; ex levissimis enim in maxima evadit. ~
223 III, 2, 1| est et fraus et quodcumque in foro malum nascitur: nulla
224 III, 2, 2| feminae amore flagravit nec in pecuniam aut lucrum tota
225 III, 2, 2| est malum publicum; saepe in iram uno agmine itum est.~
226 III, 2, 4| eloquio favorabili habitus in multo honore iram suae contionis
227 III, 2, 4| suae contionis excepit; in imperatorem suum legiones
228 III, 2, 6| barbaris forte inruentibus in bella exitus est: cum mobiles
229 III, 3, 1| debeat monstra.' Atqui, ut in prioribus libris dixi, stat
230 III, 3, 2| quantum monstri sit homo in hominem furens quantoque
231 III, 3, 4| sinistraeque sunt vires et in malum suum validae in quas
232 III, 3, 4| et in malum suum validae in quas aegrum morbus et accessio
233 III, 3, 5| ergo quod me putes tempus in supervacuis consumere, quod
234 III, 3, 5| spiritus subministrantem in proelia, in actus rerum,
235 III, 3, 5| subministrantem in proelia, in actus rerum, ad omne quodcumque
236 III, 4, 1| adfectui peior est vultus, quem in prioribus libris descripsimus:
237 III, 4, 1| fugatoque pallentem, nunc in os omni calore ac spiritu
238 III, 4, 1| trepidis et exilientibus, nunc in uno obtutu defixis et haerentibus;~
239 III, 4, 4| ergo admoneam eos qui iram <in> summa potentia exercent
240 III, 4, 4| argumentum virium existimant et in magnis magnae fortunae bonis
241 III, 4, 5| etiam eruditis hominibus et in alia sanis inrepere? adeo
242 III, 5, 1| quoque natura et placidos in saevitiam ac violentiam
243 III, 5, 1| periculosior est quo plus in illis mutat.~2.
244 III, 5, 2| dicam primum quemadmodum in iram non incidamus, deinde
245 III, 5, 3| perscrutanda eius mala et in medium protrahenda sunt;
246 III, 5, 4| Iracundus dominus quot in fugam servos egit, quot
247 III, 5, 4| fugam servos egit, quot in mortem! Quanto plus irascendo
248 III, 5, 6| Nihil est bello funestius: in hoc potentium ira prorumpit;
249 III, 5, 6| naturam hominis eiurat: illa in amorem hortatur, haec in
250 III, 5, 6| in amorem hortatur, haec in odium; illa prodesse iubet,
251 III, 6, 1| propinqua sideribus nec in nubem cogitur nec in tempestatem
252 III, 6, 1| nec in nubem cogitur nec in tempestatem inpellitur nec
253 III, 6, 1| inpellitur nec versatur in turbinem; omni tumultu caret:
254 III, 6, 1| animus, quietus semper et in statione tranquilla conlocatus,
255 III, 6, 1| dispositus; quorum nihil invenies in irato.~2.
256 III, 6, 2| Quis impetu turbidus et in aliquem ruens non quidquid
257 III, 6, 2| aliquem ruens non quidquid in se venerandi habuit abiecit?
258 III, 6, 3| egerimus. Numquam tam feliciter in multa discurrenti negotia
259 III, 6, 3| offensa nascatur quae animum in iras paret.~4.
260 III, 6, 4| frequentia urbis loca properanti in multos incursitandum est
261 III, 6, 4| retineri, aliubi respergi, ita in hoc vitae actu dissipato
262 III, 6, 6| levia aptare cervicibus et in hanc aut illam partem transferre
263 III, 6, 6| sine lapsu, at quae alienis in nos manibus inposita aegre
264 III, 6, 6| aegre sustinemus, victi in proximo effundimus; etiam
265 III, 7, 1| Idem accidere in rebus civilibus ac domesticis
266 III, 7, 2| nec audaces et inprobae, in vicinum spes exeat, nihil
267 III, 8, 1| conversantibus mores et ut quaedam in contactos corporis vitia
268 III, 8, 1| tradit: ebriosus convictores in amorem meri traxit, inpudicorum
269 III, 8, 1| virum emolliit, avaritia in proximos virus suum transtulit.~
270 III, 8, 2| quam animis parum firmis in turba meliore versari.~3.
271 III, 8, 5| dulces, non tamen usque in adulationem, nam iracundos
272 III, 8, 6| Cum quo, ut aiunt, cenabat in cubiculo lectae patientiae
273 III, 8, 6| sed difficile erat illi in copulam coniecto rixam eius
274 III, 8, 7| quidem nos delicatos et in malam consuetudinem inducent
275 III, 8, 8| longior et pugnacior erit, in prima resistamus, antequam
276 III, 9, 3| consumit enim quidquid in nobis mite placidumque est
277 III, 9, 4| fatigatio, sive quia calorem in media conpellit et nocet
278 III, 9, 5| et oratio et interrogatio in litem evocent: numquam sine
279 III, 10, 4| scire itaque oportet quid in te inbecillum sit, ut id
280 III, 11, 1| curiosus. Qui inquirit quid in se dictum sit, qui malignos
281 III, 11, 2| modis ira est; pleraque in lusum iocumque vertantur.
282 III, 11, 4| memoriae proditur, cum multa in crudelitatem eius ebrius
283 III, 11, 4| si quis obligatis oculis in se incucurrisset. ~
284 III, 12, 4| trade: nihil diligenter in fluctu cernitur.~5.
285 III, 12, 6| invenerat. Itaque abstulit sibi in suos potestatem et ob peccatum
286 III, 12, 7| faciam: non sit iste servus in eius potestate qui in sua
287 III, 12, 7| servus in eius potestate qui in sua non est.' Aliquis vult
288 III, 13, 2| nos licuit, supra nos est. In imo pectoris secessu recondatur,
289 III, 13, 2| feraturque, non ferat. Immo in contrarium omnia eius indicia
290 III, 13, 3| In Socrate irae signum erat
291 III, 13, 3| dedisset, sicut ipse sibi in amicos sumpserat.~4.
292 III, 13, 5| auferantur; intemperantiam in morbo suam experti parere
293 III, 13, 5| suam experti parere ipsis in adversa valetudine vetant.~
294 III, 13, 6| inopinatae iniuriae exortam in altum retrahat nec dolorem
295 III, 14, 1| turpem esse dicens ebrietatem in rege, quem omnium oculi
296 III, 14, 1| iam et oculos post vinum in officio esse et manus.'~
297 III, 14, 2| rescissoque pectore haerens in ipso corde spiculum ostendit
298 III, 14, 3| blanditiarum putavit pectus filii in duas partes diductum et
299 III, 14, 3| iactum, ut regi liberet in ipso patre certiorem manum
300 III, 14, 4| regem cruentum! o dignum in quem omnium suorum arcus
301 III, 14, 6| inquam, videri sapientius se in illo casu gessisse quam
302 III, 15, 3| imperia carnificum: ostendemus in omni servitute apertam libertati
303 III, 15, 4| Dicam et illi qui in regem incidit sagittis pectora
304 III, 15, 4| illum puteum? libertas illic in imo sedet. Vides illam arborem
305 III, 15, 4| libertatem iter? quaelibet in corpore tuo vena.' ~
306 III, 16, 1| nos expellat e vita, iram, in quocumque erimus statu,
307 III, 16, 1| servientibus; omnis enim indignatio in tormentum suum proficit
308 III, 16, 2| universi, cum illos conferre in unum iras publicus dolor
309 III, 16, 3| ut ex tribus liberis unum in solacium patri relinqueret,
310 III, 16, 3| dixit remissurum et occisos in conspectu parentis abiecit,
311 III, 16, 4| permisit, deinde quem elegerat in partes duas distractum ab
312 III, 17, 1| barbaris regibus feritas in ira fuit, quos nulla eruditio,
313 III, 17, 1| pigre ex Macedone ac libero in Persicam servitutem transeuntem.~
314 III, 17, 3| illi nasumque abscidisset, in cavea velut novum aliquod
315 III, 17, 3| squalor et inluvies corporis in stercore suo destituti;~
316 III, 17, 4| genibus manibusque, quas in usum pedum angustiae loci
317 III, 18, 1| peregrina exempla mansisset nec in Romanos mores cum aliis
318 III, 18, 2| quis nisi Catilina iam in omne facinus manus exercens?
319 III, 18, 2| indigna res publica quae in corpus suum pariter et hostium
320 III, 18, 4| sine dilatione poscebat, ut in xysto maternorum hortorum (
321 III, 19, 1| alicui possimus videri et in devium exire; sed hoc ipsum
322 III, 19, 1| Torserat per omnia quae in rerum natura tristissima
323 III, 19, 2| locis ac temporibus diducta in unum ictum et unum diem
324 III, 19, 2| animadversiones quo notiores sunt plus in exemplum emendationemque
325 III, 19, 3| imperaverit omnibus iis in quos animadverti iubebat
326 III, 19, 4| vestimenta miserorum et in os farciri pannos imperavit.
327 III, 20, 1| totius populi nares recidit in Syria, unde Rhinocolura
328 III, 20, 2| spatium Macrobioe appellantur; in hos enim, quia non supinis
329 III, 21, 1| bellum, cuius maxima momenta in occasionibus sunt, Gynden
330 III, 21, 3| cuniculis divisum alveum in trecentos et sexaginta rivos
331 III, 21, 3| dispergeret et siccum relinqueret in diversum fluentibus aquis.~
332 III, 21, 4| itaque et tempus, magna in magnis rebus iactura, et
333 III, 21, 5| contigit. C. enim Caesar villam in Herculanensi pulcherrimam,
334 III, 21, 5| quia mater sua aliquando in illa custodita erat, diruit
335 III, 22, 3| inprecantis regi, qui ipsos in illud iter et inextricabile
336 III, 22, 3| dicite Antigono, cuius vitio in has miserias incidistis;
337 III, 22, 4| civium tulit. Itaque cum in parvulo quodam castello
338 III, 22, 4| contemnentes hostem multa in deformitatem Antigoni iocarentur
339 III, 22, 4| et aliquid boni spero, si in castris Silenum habeo.'~
340 III, 22, 5| qui militiae utiles erant in cohortes discriberet, ceteros
341 III, 23, 1| fuit Alexander, qui lanceam in convivas suos torquebat,
342 III, 23, 2| quidem; nam si qua alia in Philippo virtus, fuit et
343 III, 23, 4| historiarum scriptor quaedam in ipsum, quaedam in uxorem
344 III, 23, 4| quaedam in ipsum, quaedam in uxorem eius et in totam
345 III, 23, 4| quaedam in uxorem eius et in totam domum dixerat, nec
346 III, 23, 4| magis enim circumfertur et in ore hominum est temeraria
347 III, 23, 5| interdixit. Postea Timagenes in contubernio Pollionis Asini
348 III, 23, 6| Caesaris Augusti continentis in ignem inposuit; inimicitias
349 III, 23, 8| putas facturum, cum ego vos in gratiam reduxerim?' Fuerat
350 III, 24, 1| male dictum est. Numquid in domo mea plus possum quam
351 III, 24, 4| maturum cuius non gravitatem in aliquod fervidius factum
352 III, 24, 4| timidum offensarum qui non in illas dum vitat incidat.~
353 III, 25, 1| homini pusillo solacium in malis fuit etiam magnorum
354 III, 25, 1| et aequiore animo filium in angulo flevit qui vidit
355 III, 25, 1| contemni, cuicumque venit in mentem nullam esse tantam
356 III, 25, 1| nullam esse tantam potentiam in quam non occurrat iniuria.~
357 III, 25, 2| quotiens adulescentia nostra in officio parum diligens fuerit,
358 III, 25, 2| officio parum diligens fuerit, in sermone parum modesta, in
359 III, 25, 2| in sermone parum modesta, in vino parum temperans. Si
360 III, 25, 3| Illud non veniet in dubium, quin se exemerit
361 III, 26, 1| inprudens? inprudentia par in omnibus patrocinium est.~
362 III, 26, 3| rufus crinis et coactus in nodum apud Germanos virum
363 III, 26, 3| Germanos virum dedecet: nihil in uno iudicabis notabile aut
364 III, 26, 3| defendit: vide nunc quanto in iis iustior venia sit quae
365 III, 26, 4| mali sumus. Quidquid itaque in alio reprenditur, id unusquisque
366 III, 26, 4| reprenditur, id unusquisque in sinu suo inveniet. Quid
367 III, 27, 1| Quanto melius est abire in diversum nec vitia vitiis
368 III, 27, 2| dissimilia habeat, si hoc quod in omni peccato muta defendit
369 III, 27, 3| faciam': et iste peccabit et in istum alius et tota vita
370 III, 27, 4| Quod in luctu dici solet efficacissime,
371 III, 27, 4| solet efficacissime, et in ira dicetur: utrum aliquando
372 III, 28, 1| amabis? O quam bonum tempus in re mala perdis!~2.
373 III, 28, 2| administrare, transferre in res domesticas operam, quam
374 III, 28, 3| articulum loco movit aut nervum in iis quos fregerat dentibus
375 III, 28, 4| eripiat an non det. Atqui in aequo ponimus utrum aliquis
376 III, 29, 1| dignus est, si captivus in servitutem subito depressus
377 III, 30, 1| vides animalibus mutis, idem in homine deprendes: frivolis
378 III, 30, 2| vocent modica beneficia, in quibus frequentissima, certe
379 III, 30, 5| Pompeianos. Haec res sua in reges arma convertit fidissimosque
380 III, 31, 2| ad sacerdotium; cooptatus in collegium sum, sed cur in
381 III, 31, 2| in collegium sum, sed cur in unum? consummavit dignitatem
382 III, 31, 3| vicisti: primum esse te in animo amici tui laetare.
383 III, 31, 3| quam sequaris. Quod sit in te vitium maximum quaeris?
384 III, 32, 1| Aliud in alio nos deterreat: quibusdam
385 III, 32, 1| fecerimus, si servulum infelicem in ergastulum miserimus! Quid
386 III, 32, 2| ista lis aestimanda sit. In hoc enim praecipue fallimur:
387 III, 33, 1| evertunt ut aurum argentumque in cinere urbium scrutentur.~
388 III, 33, 2| Libet intueri fiscos in angulo iacentis: hi sunt
389 III, 33, 3| per vadimonia asses suos in ipsis morbi accessionibus
390 III, 33, 4| deprimimus pecuniam proferas, si in medium proicias quidquid
391 III, 34, 1| potiones horumque causa paratas in ambitionem munditias, verba
392 III, 34, 1| excandescimus qualiaque pueros in rixam et iurgium concitant.~
393 III, 34, 2| hereditatem voluit; hic me diu in spem supremam captato criminatus
394 III, 35, 3| In hoc habes aures, ut non
395 III, 35, 5| ergo aliud est quod illos in publico non offendat, domi
396 III, 36, 4| In illa disputatione pugnacius
397 III, 37, 1| In convivio quorundam te sales
398 III, 37, 1| convivio quorundam te sales et in dolorem tuum iacta verba
399 III, 37, 3| algere miratur, numquis in mari nausiare, in via concuti?
400 III, 37, 3| numquis in mari nausiare, in via concuti? Fortis est
401 III, 38, 2| qui, cum agenti causam in frontem mediam quantum poterat
402 III, 39, 2| dabimus illi spatium. Remedia in remissionibus prosunt; nec
403 III, 39, 3| comes plus auctoritatis in consiliis habeat, moras
404 III, 40, 1| dabit poenas. Serva istud in animo tuo: cum potueris,
405 III, 40, 2| iubebatur, quas ingentis in piscina continebat. Quis
406 III, 41, 1| Conscientiae satis fiat, nil in famam laboremus; sequatur
407 III, 41, 2| animosa miratur et audaces in honore sunt, placidi pro
408 III, 41, 3| Nihil ergo habet in se utile taeter iste et
409 III, 41, 3| inemendabilis cum ex ira in odium occalluit. ~
410 III, 42, 2| dicat: 'quid iuvat tamquam in aeternum genitos iras indicere
411 III, 42, 2| dissipare? Quid iuvat dies quos in voluptatem honestam inpendere
412 III, 42, 2| honestam inpendere licet in dolorem alicuius tormentumque
413 III, 42, 3| Quid ruimus in pugnam? Quid certamina nobis
414 III, 43, 3| Saepe rixam conclamatum in vicinia incendium solvit
|