Lib. Cap. Par.

 1     I,  9, 1|                    Deinde nihil habet in se utile nec acuit animum
 2     I, 14, 2|             Peccantis vero quid habet cur oderit, cum error illos
 3     I, 17, 4|        misericordia retro egit; habet enim non solidum robur sed
 4     I, 19, 1|                                 Habet, inquam, iracundia hoc mali:
 5     I, 20, 2|        fundamentis crevere. Non habet ira cui insistat; non ex
 6     I, 21, 2|       singulis vilicis latiores habet fines quam quos consules
 7    II,  6, 2|          iram ipsam castigandam habet, quae nihilo melior est,
 8    II, 10, 6|        humanae vitae perspectam habet; nemo autem naturae sanus
 9    II, 11, 6|         Non ipsa in se quicquam habet firmum aut forte, sed leves
10    II, 22, 1|         locum nec iam praecepti habet: sequentia ordinanda sunt.~
11    II, 29, 1| ignoscat sed ut iudicet: graves habet impetus primos; desinet,
12    II, 31, 3|         quisque intra se animum habet, ut licentiam sibi dari
13    II, 32, 1|                     At enim ira habet aliquam voluptatem et dulce
14    II, 34, 4|      populus Romanus fideliores habet socios quam quos habuit
15   III, 25, 2|    cuius non error bonam causam habet? Respiciamus quotiens adulescentia
16   III, 27, 2|    peccato muta defendit simile habet, caliginem mentis?~3.
17   III, 41, 3|                      Nihil ergo habet in se utile taeter iste