Lib. Cap. Par.

 1     I,  2, 5|  irascuntur, sine causa et sine iniuria, non tamen sine aliqua iniuriae
 2     I,  3, 1|      sunt; ut scias iram non ex iniuria nasci.' Verum est irasci
 3     I,  3, 3|        dicitur feras irasci nec iniuria inritatas nec poenae dolorisve
 4    II,  8, 2|          nulli nisi ex alterius iniuria quaestus est; felicem oderunt,
 5    II, 20, 1|        natura: alios morbus aut iniuria corporum in hoc perduxit,
 6    II, 26, 4|       non possunt; non est enim iniuria nisi a consilio profecta.
 7    II, 27, 1|      tam longe remota ab aliena iniuria quam a sua.~2.
 8    II, 28, 5| volentes scientesque faciunt ex iniuria nostra non ipsam iniuriam
 9    II, 30, 1|  suscenset? Laesus est: non est iniuria pati quod prior feceris.
10   III,  5, 8|         ita nulla magnum animum iniuria ad sensum sui adducit, fragilior
11   III,  5, 8|     magnus animus quem incurvat iniuria. Aut potentior te aut inbecillior
12   III,  8, 4|      dicax contumelia, petulans iniuria, lividus malignitate, pugnax
13   III, 11, 3|       Non quemadmodum facta sit iniuria refert, sed quemadmodum
14   III, 25, 1|  potentiam in quam non occurrat iniuria.~2.
15   III, 25, 3|      non irascitur, inconcussus iniuria perstitit, qui irascitur,
16   III, 25, 4|      mihi nocitura est ira quam iniuria. Quidni plus? illius modus