Lib. Cap. Par.

 1     I, 15, 3|          Admonitionem servi in tempus sanius distulit, illo tempore
 2     I, 17, 5|    impetu, deinde deficit ante tempus fatigata, et, quae nihil
 3     I, 18, 1|            Ratio utrique parti tempus dat, deinde advocationem
 4     I, 18, 3|    quem non exhibebat, roganti tempus aliquid ad conquirendum
 5    II, 22, 2|      ferunt. Dandum semper est tempus: veritatem dies aperit.~
 6    II, 29, 3|    parti dares actionem, dares tempus, non semel audires; magis
 7   III,  2, 5|     civitatem tulit, nec datum tempus quo resideret tumor publicus,
 8   III,  3, 5|     Non est ergo quod me putes tempus in supervacuis consumere,
 9   III, 12, 5|    potuit inpetrare a se Plato tempus, cum servo suo irasceretur,
10   III, 21, 4|               Periit itaque et tempus, magna in magnis rebus iactura,
11   III, 28, 1|  ecquando amabis? O quam bonum tempus in re mala perdis!~2.
12   III, 32, 2|                        Sine id tempus veniat quo ipsi iubeamus:
13   III, 40, 1|     invenio dolendi modum, sed tempus expectandum est; dabit poenas.
14   III, 42, 2| capiunt res istae iacturam nec tempus vacat perdere.~3.
15   III, 42, 4|      ac propius accedit; istud tempus quod alienae destinas morti