Lib. Cap. Par.

 1     I,  3, 3|  Aristotelis finitio non multum a nostra abest; ait enim iram esse
 2     I,  6, 5|          alienis uti ea parte qua nostra sunt? 'Vir bonus' inquit '
 3     I,  7, 4|         Quarundam rerum initia in nostra potestate sunt, ulteriora
 4     I,  8, 1|     iusque illi aliquod voluntate nostra datum est: faciet de cetero
 5     I, 18, 3|             Cn. Piso fuit memoria nostra vir a multis vitiis integer,
 6    II,  1, 4|        impetus qui sine voluntate nostra concitatur. Ille simplex
 7    II,  2, 1|           motus qui non voluntate nostra fiunt invicti et inevitabiles
 8    II,  2, 1|   cernentis: quorum quia nihil in nostra potestate est, nulla quominus
 9    II, 24, 2|    credamus, et quotiens suspicio nostra vana apparuerit, obiurgemus
10    II, 27, 4|   fecerimus, in consilium de vita nostra mittamur; si modo verum
11    II, 28, 5|    scientesque faciunt ex iniuria nostra non ipsam iniuriam petere:
12    II, 28, 8|           oculis habemus, a tergo nostra sunt: inde est quod tempestiva
13   III, 13, 2|                      Cum magna id nostra molestia fiet (cupit enim
14   III, 25, 2| Respiciamus quotiens adulescentia nostra in officio parum diligens
15   III, 30, 3|            Magis alteri indulsit: nostra nos sine comparatione delectent;