Lib. Cap. Par.

 1     I, 11, 4|        aliam rem opportunos quam iracundiam. Agedum illis corporibus,
 2    II,  7, 1|         sapiente: omnis illi per iracundiam maeroremque vita transibit.~
 3    II, 12, 2|    virtutem ex animo tollas quam iracundiam recipias, quoniam cum virtutibus
 4    II, 15, 2|         et ingenia natura fortia iracundiam ferunt nihilque tenue et
 5    II, 19, 1|                Opportunissima ad iracundiam fervidi animi natura est.
 6    II, 21, 3|        eadem ista insolentiam et iracundiam generant: itaque sic inter
 7    II, 21, 7|         aura sustulit. Felicitas iracundiam nutrit, ubi aures superbas
 8    II, 21, 8|    maioribus adsurgat. Nihil per iracundiam exoret: quod flenti negatum
 9    II, 25, 4|           Nulla itaque res magis iracundiam alit quam luxuria intemperans
10    II, 31, 1|           Duo sunt, ut dixi quae iracundiam concitant: primum, si iniuriam
11   III,  4, 5|      pessimos quosque pertinere, iracundiam etiam eruditis hominibus
12   III,  4, 5|    quidam simplicitatis indicium iracundiam dicant et vulgo credatur
13   III,  8, 3|   debebit omnis quos inritaturos iracundiam sciet. 'Qui sunt' inquis '
14   III, 39, 1| componere animum: aut non sentit iracundiam aut superior est. Videamus