Lib. Cap. Par.

 1     I,  6, 3| civitatisque rectorem decet, quam diu potest, verbis et his mollioribus
 2     I,  7, 3|          cui freni traduntur, tam diu potens est quam diu diducta
 3     I,  7, 3|           tam diu potens est quam diu diducta est ab adfectibus;
 4     I, 11, 8|     certissima est virtus quae se diu multumque circumspexit et
 5    II,  9, 3|          gloria habita quae, quam diu opprimi possunt, scelera
 6   III,  8, 3|           si hominis contubernium diu passa est: retunditur omnis
 7   III, 16, 1|                              Quam diu quidem nihil tam intolerabile
 8   III, 16, 2|     suadet fortuna permittit, nec diu potest quae multorum malo
 9   III, 17, 3|      aliquod animal et inusitatum diu pavit, cum oris detruncati
10   III, 21, 3| transtulit belli apparatum et tam diu adsedit operi donec centum
11   III, 24, 3|          offendit: cogitemus quam diu placuerit; saepe et alias
12   III, 24, 3|      alias offendit: feramus quod diu tulimus. Amicus est: fecit
13   III, 34, 2|        hereditatem voluit; hic me diu in spem supremam captato