Lib. Cap. Par.

 1     I,  1, 4|       utrum magis detestabile vitium sit an deforme.~5.
 2     I,  5, 3|      hoc ferum ac perniciosum vitium adsignat? Ira, ut diximus,
 3     I, 20, 3|    muliebre maxime ac puerile vitium est. 'At incidit et in viros.'
 4    II,  2, 2|    est enim voluntarium animi vitium, non ex his quae condicione
 5    II, 10, 6|  conpleri? Nemo irascitur ubi vitium natura defendit.~7.
 6    II, 20, 2|       quae si gravis est alit vitium. Naturam quidem mutare difficile
 7    II, 22, 3|  faciles; hoc humanae naturae vitium suspectum notumque nobis
 8   III,  8, 3|     irascendi non invenit nec vitium suum exercet. Fugere itaque
 9   III,  9, 3|      et omnia quae exulcerant vitium, aeque cavere lassitudinem
10   III, 23, 2|    Non habuit hoc avitum ille vitium, ne paternum quidem; nam
11   III, 26, 3| iniquus autem est qui commune vitium singulis obiecit. Non est
12   III, 31, 3|      sequaris. Quod sit in te vitium maximum quaeris? falsas