Lib. Cap. Par.

 1     I,  3, 2|       est qui poenam vel summi hominis sperare non possit: ad nocendum <
 2     I,  5, 3|   cupidinem inesse pacatissimo hominis pectori minime secundum
 3     I,  6, 4|    utatur. Non est ergo natura hominis poenae adpetens; ideo ne
 4     I,  6, 4|        quidem secundum naturam hominis, quia poenae adpetens est.~
 5    II, 12, 3|       animo ira tolli, nec hoc hominis natura patitur.' Atqui nihil
 6    II, 16, 1|       Errat qui ea in exemplum hominis adducit quibus pro ratione
 7    II, 34, 1|    inferiore sordidum. Pusilli hominis et miseri est repetere mordentem:
 8   III,  4, 3|      morsu ultimo petunt, quam hominis ira flagrantis. Age, si
 9   III,  5, 6|     poenas dum exigit; naturam hominis eiurat: illa in amorem hortatur,
10   III,  8, 3| bestiae vim suam permanere, si hominis contubernium diu passa est:
11   III, 37, 3|     fortunatusque est et beati hominis iudicat ac potentis indicium
12   III, 40, 4|      tuus fractus est, viscera hominis distrahentur? Tantum tibi