Lib. Cap. Par.

 1     I,  6, 1| explicemus, elidimus, sic ingenia vitio prava dolore corporis animique
 2     I,  9, 1|     bellicas; numquam enim virtus vitio adiuvanda est se contenta.
 3    II, 10, 4|        periculosum irasci publico vitio. ~5.
 4    II, 13, 1|      inevitabile; cui enim tandem vitio advocatus defuit? Non est
 5    II, 28, 4|     minime dis; non enim illorum <vitio>, sed lege mortalitatis
 6   III,  8, 7| voluntatem audiendi, sed proderit vitio suo intervallum et quietem
 7   III, 10, 3|                     Qui comitiali vitio solent corripi iam adventare
 8   III, 15, 3|       viam. Is aeger animo et suo vitio miser est, cui miserias
 9   III, 22, 3|       male dicite Antigono, cuius vitio in has miserias incidistis;
10   III, 26, 1|         Quid interest quo quisque vitio fiat inprudens? inprudentia
11   III, 36, 1|           malum tuum sanasti? Cui vitio obstitisti? Qua parte melior