Lib. Cap. Par.

 1     I,  4, 1|                  Quid esset ira satis explicitum est. Quo distet
 2     I, 16, 3| defuturae sunt, inpelleris, sed satis tibi est magna ad peccandum
 3     I, 16, 6|       abuti quibus nulla potest satis mala inveniri fortuna? Sed
 4     I, 17, 2|    aliis instrumentis opus est, satis nos instruxit ratione natura.
 5     I, 17, 2|     tantum, sed ad res gerendas satis est per se ipsa ratio; etenim
 6    II, 28, 7|       non uxorem concupiscit et satis iustas causas putat amandi
 7    II, 31, 1|     videmur accepisse -- de hoc satis dictum est; deinde, si inique
 8    II, 32, 2|        faceret iniuriam? Postea satis facienti Cato,'non memini'
 9   III, 15, 1|  placeret conditura; deinde, ut satis illum plenum malis suis
10   III, 27, 1|        vitiis opponere! Numquis satis constare sibi videatur,
11   III, 41, 1|       cupiditatem. Conscientiae satis fiat, nil in famam laboremus;