Lib. Cap. Par.

 1     I, 13, 1| optabiliora sunt. Si iustitia bonum est, nemo dicet meliorem
 2     I, 13, 1|       ea fuerit; si fortitudo bonum est, nemo illam desiderabit
 3     I, 13, 2|    est; ergo et esse; non est bonum quod incremento malum fit. ~
 4     I, 13, 5|    sed in vicem. Quid quod si bonum esset ira, perfectissimum
 5     I, 14, 2|     Cogitet quam multa contra bonum morem faciat, quam multa
 6     I, 16, 3|   supplicia id quod unum tibi bonum superest repraesentabimus,
 7     I, 20, 6| potest istud separari: aut et bonum erit aut nec magnum, quia
 8    II, 28, 2|       innocentia est ad legem bonum esse! Quanto latius officiorum
 9   III, 25, 4|   tenet amplexu quodam summum bonum, nec homini tantum sed ipsi
10   III, 28, 1|       ecquando amabis? O quam bonum tempus in re mala perdis!~