Lib. Cap. Par.
1 I, 1, 7| vehementior intrat agitatio quae nihil moveat in vultu. Quid ergo
2 I, 8, 1| salutem recursus est, quoniam nihil rationis est ubi semel adfectus
3 I, 8, 4| continent.' Utrum ergo ita ut nihil faciant eorum quae ira dictat
4 I, 8, 4| dictat an ut aliquid? Si nihil faciunt, apparet non esse
5 I, 9, 1| Deinde nihil habet in se utile nec acuit
6 I, 10, 1| violentos impetus apud quos nihil ipsa auctoritatis habeat,
7 I, 10, 3| quicquam posse ratio, si nihil potest sine adfectu, et
8 I, 10, 4| noceat; ergo modicus adfectus nihil aliud quam malum modicum
9 I, 11, 5| viribus, ex quibus iam perire nihil sine universo poterat, dolorem
10 I, 12, 2| bono viro digna faciet ut nihil faciat viro indignum. Pater
11 I, 13, 4| virtutem instruunt, quae nihil vitiis eget, sed segnem
12 I, 17, 3| faciendum, in eo perseverat; nihil enim melius inventura est
13 I, 17, 5| tempus fatigata, et, quae nihil aliud quam crudelitatem
14 I, 20, 3| animum et superbum. Iracundia nihil amplum decorumque molitur;
15 I, 21, 1| Nihil ergo in ira, ne cum videtur
16 I, 21, 1| hominesque despiciens, magnum, nihil nobile est. Aut si videtur
17 II, 1, 4| Nobis placet nihil illam per se audere sed
18 II, 2, 1| praerupta cernentis: quorum quia nihil in nostra potestate est,
19 II, 3, 1| Nihil ex his quae animum fortuito
20 II, 7, 1| contristarique ob scelera, nihil est aerumnosius sapiente:
21 II, 10, 5| in publico fuisse; adeo nihil illi videbatur serium eorum
22 II, 12, 3| hominis natura patitur.' Atqui nihil est tam difficile et arduum
23 II, 12, 4| transcendit ostenditque nihil esse difficile cuius sibi
24 II, 13, 3| minuendam: tota dimittatur, nihil profutura est. Sine illa
25 II, 17, 2| ira caret.' Verum est, si nihil habeat ira valentius. Nec
26 II, 21, 4| Nihil humile, nihil servile patiatur;
27 II, 21, 4| Nihil humile, nihil servile patiatur; numquam
28 II, 21, 6| deliciarum retinebimus; nihil enim magis facit iracundos
29 II, 21, 6| Non resistet offensis cui nihil umquam negatum est, cuius
30 II, 21, 8| semper, maioribus adsurgat. Nihil per iracundiam exoret: quod
31 II, 24, 2| benigna rerum aestimatione. Nihil nisi quod in oculos incurret
32 II, 25, 3| corpus voluptates corrupere, nihil tolerabile videtur, non
33 II, 27, 2| pertinaciam hiemis, cum interim nihil horum quae nobis nocent
34 II, 27, 2| propter quos tanta moveantur. Nihil ergo horum in nostram iniuriam
35 II, 27, 2| iniuriam fit, immo contra nihil non ad salutem.~3.
36 II, 28, 1| maxima indignatio oritur: 'nihil peccavi' et 'nihil feci'.
37 II, 28, 1| oritur: 'nihil peccavi' et 'nihil feci'. Immo nihil fateris.
38 II, 28, 1| peccavi' et 'nihil feci'. Immo nihil fateris. Indignamur aliqua
39 II, 28, 8| deterior filio castigat, et nihil alienae luxuriae ignoscit
40 II, 28, 8| alienae luxuriae ignoscit qui nihil suae negavit, et homicidae
41 II, 29, 4| productus negabo; alioqui nihil umquam tibi dicam.' Eodem
42 II, 32, 3| Nihil' inquis 'illi post tantam
43 II, 33, 4| Venit Pastor vultu nihil exprobrante. Propinavit
44 II, 34, 3| proscriptorum summovit; nihil est iniquius quam aliquem
45 II, 35, 3| Nihil tamen aeque profuerit quam
46 III, 3, 4| consilia sine quibus virtus nihil gerit obturbantem? Caducae
47 III, 5, 1| Quemadmodum adversus pestilentiam nihil prodest firmitas corporis
48 III, 5, 6| Nihil est simultatibus gravius:
49 III, 5, 6| gravius: has ira conciliat. Nihil est bello funestius: in
50 III, 6, 1| magnitudinis certius quam nihil posse quo instigeris accidere.
51 III, 6, 1| est et dispositus; quorum nihil invenies in irato.~2.
52 III, 7, 2| in vicinum spes exeat, nihil conemur quod mox adepti
53 III, 8, 7| malam consuetudinem inducent nihil contra voluntatem audiendi,
54 III, 8, 7| natura blandientem ferent: nihil asperum tetricumque palpanti
55 III, 11, 2| aiunt colapho percussum nihil amplius dixisse quam molestum
56 III, 12, 4| quaedam ex toto evanescent; si nihil egerit petita advocatio,
57 III, 12, 4| sit scire, tempori trade: nihil diligenter in fluctu cernitur.~
58 III, 12, 7| ipse imperium abrogaverit? Nihil tibi liceat dum irasceris.
59 III, 14, 5| tamquam iratus dixisset, nihil tamquam pater facere potuisset.~
60 III, 16, 1| Quam diu quidem nihil tam intolerabile nobis videtur
61 III, 26, 3| Germanos virum dedecet: nihil in uno iudicabis notabile
62 III, 26, 5| mentis tuae habitum: etiam si nihil mali fecisti, potes facere. ~
63 III, 28, 3| materiam. Adice nunc quod nihil tam inbecille natum est
64 III, 30, 4| victoria usus est, ex qua nihil sibi vindicavit nisi dispensandi
65 III, 31, 2| dignitatem meam, sed patrimonio nihil contulit; ea dedit mihi
66 III, 31, 2| debebat alicui dare, de suo nihil protulit.'~3.
67 III, 32, 3| puerilia sint!' Ego vero nihil magis suaserim quam sumere
68 III, 34, 2| Nihil ex iis quae tam tristes
69 III, 34, 2| tristes agimus serium est, nihil magnum: inde, inquam, vobis
70 III, 36, 3| factaque ac dicta mea remetior; nihil mihi ipse abscondo, nihil
71 III, 36, 3| nihil mihi ipse abscondo, nihil transeo. Quare enim quicquam
72 III, 40, 3| confugit ad Caesaris pedes, nihil aliud petiturus quam ut
73 III, 41, 3| Nihil ergo habet in se utile taeter
74 III, 41, 3| membra liberorum dispersit, nihil vacuum reliquit a scelere,
|