10-auxil | avari-consu | conta-docum | dolen-figit | figur-indom | induc-liber | libet-obiit | obira-posse | possi-reum | reus-surre | susce-vider | vidi-zenon
bold = Main text
Lib. Cap. Par. grey = Comment text
1 II, 21, 9 | mox adulescentium mores.~10.
2 II, 21, 10| imitatus sit quam Platonem.~11.
3 I, 1, 5 | Cetera licet abscondere et in abdito alere: ira se profert et
4 III, 8, 8 | certamine abstinere quam abducere. ~
5 III, 1, 3 | vitiorum sollicitat animos, sed abducit et inpotentes sui cupidosque
6 II, 9, 4 | quidquid non resistebat abductum, circumscriptiones furta
7 III, 7, 1 | occupata sunt, premunt atque abducunt administrantem tenerique
8 III, 16, 3 | crudelis futurus si omnis abduxisset.~4.
9 III, 19, 1 | pertinet scire, quamquam aberrare alicui possimus videri et
10 III, 32, 3 | anhelamus videre quam humilia et abiecta sint, nulli qui altum quiddam
11 III, 32, 2 | irae loquemur; cum illa abierit, tunc videbimus quanto ista
12 III, 27, 1 | laedimur. Quanto melius est abire in diversum nec vitia vitiis
13 III, 16, 3 | Dareus, qui primus post ablatum mago imperium Persas et
14 I, 20, 4 | magnitudinem, qualis illa dira et abominanda 'oderint, dum metuant'.
15 I, 12, 6 | illis caruisse melius est: abominandum remedi genus est sanitatem
16 III, 21, 2 | regium currum albi solebant abreptus vehementer commovit regem;
17 III, 12, 7 | Plato sibi ipse imperium abrogaverit? Nihil tibi liceat dum irasceris.
18 II, 24, 1 | inchoatum sermonem cito abrupit; ille ad cenam non vocavit;
19 III, 17, 3 | cum aures illi nasumque abscidisset, in cavea velut novum aliquod
20 I, 1, 5 | Cetera licet abscondere et in abdito alere: ira
21 III, 13, 1 | illa. Incipis vincere, si absconditur, si illi exitus non datur.
22 II, 22, 4 | agenda est contra se causa absentis et in suspenso ira retinenda;
23 I, 10, 2 | Absit hoc a virtute malum, ut
24 III, 29, 2 | possit an nolit: multos absolvemus, si coeperimus ante iudicare
25 I, 14, 3 | invenietur qui se possit absolvere, et innocentem quisque se
26 II, 34, 1 | Ergo ira abstinendum est, sive par est qui lacessendus
27 III, 8, 8 | facilius est se a certamine abstinere quam abducere. ~
28 III, 27, 1 | ulcisci! Multum temporis ultio absumit, multis se iniuriis obicit
29 II, 5, 3 | plurimumque ab iratorum vultu absunt, per otium saevi.~4.
30 I, 20, 1 | incrementum est sed pestilens abundantia.~2.
31 II, 19, 1 | alicuius elementi maior vis abundavit. Inde quasdam umidas vocamus
32 I, 16, 6 | eos indulgentia fortunae abuti quibus nulla potest satis
33 II, 18, 1 | quaeruntur tractavimus, accedamus ad remedia eius. Duo autem,
34 III, 17, 3 | humanam faciem perdidisset; accedebat fames et squalor et inluvies
35 II, 22, 2 | quidem manifestisque statim accedendum; quaedam enim falsa veri
36 II, 1, 3 | ipsam statim sequatur et non accedente animo excurrat, an illo
37 I, 19, 8 | omni perturbatione liber accedere ad rem summa diligentia
38 I, 9, 2 | inplet animum et spiritum accendit; utendum autem illa est
39 III, 31, 1 | hominum est ut, quamvis multum acceperint, iniuriae loco sit plus
40 II, 5, 1 | eos occidunt a quibus nec acceperunt iniuriam nec accepisse ipsos
41 III, 31, 3 | potius gratias pro his quae accepisti; reliqua expecta et nondum
42 III, 31, 3 | conficis: data magno aestimas, accepta parvo. ~
43 II, 1, 4 | adprobante; nam speciem capere acceptae iniuriae et ultionem eius
44 II, 23, 2 | Philippi medici caveret, acceptam potionem non deterritus
45 III, 15, 1 | iussit et quomodo esset acceptus interrogavit. Non defuerunt
46 I, 13, 2 | melior; quis enim ullius boni accessionem recusaverit? Atqui augeri
47 III, 33, 3 | asses suos in ipsis morbi accessionibus vindicat?~4.
48 III, 1, 5 | sanitate desciscit; alia accessus lenes habent et incrementa
49 III, 26, 3 | respiciendum est, ut omnium accidentium aequi iudices simus; iniquus
50 II, 28, 4 | patimur quidquid incommodi accidit. 'At morbi doloresque incurrunt.'
51 II, 2, 2 | ideoque etiam sapientissimis accidunt, inter quae et primus ille
52 III, 8, 1 | Demus operam ne accipiamus iniuriam, quia ferre nescimus.
53 III, 35, 3 | dulci tracta compositaque accipiant: et risum audias oportet
54 III, 28, 3 | Vinctum licet accipias et ad arbitrium tuum omni
55 III, 8, 8 | resistamus, antequam robur accipiat: alit se ipsa contentio
56 II, 27, 3 | iudices, quorum castigatio sic accipienda est quomodo scalpellum et
57 II, 33, 2 | senectutem, 'iniurias' inquit 'accipiendo et gratias agendo'. Saepe
58 I, 19, 5 | inhaerere, dabit inpunitatem nec accipientibus nocituram nec dantibus;~
59 II, 16, 1 | leones adiuvat, pavor cervos, accipitrem impetus, columbam fuga.~
60 II, 23, 1 | tyrannus tyrannicidae manus accommodaret et praesidia sua gladio
61 III, 5, 3 | illam bene aestimaverimus. Accusanda est apud nos, damnanda;
62 II, 7, 3 | habent! Alius iudicia patris accusat, quae <non> mereri satius
63 II, 29, 3 | interroges, antequam illi aut accusatorem suum nosse liceat aut crimen,
64 III, 25, 1 | angulo flevit qui vidit acerba funera etiam ex regia duci,
65 III, 30, 2 | quibus frequentissima, certe acerbissima iracundiae materia est.
66 I, 4, 2 | praeteribo, etiam si amarum nos acerbumque dicimus, nec minus stomachosum
67 II, 11, 4 | levissimos sonos pectora! acerrimas feras umbra et vox et odor
68 I, 3, 8 | mutantur in contrarium et, cum acerrime saevierunt expaveruntque,
69 II, 28, 7 | aspici non vult; et fidei acerrimus exactor est perfidus, et
70 I, 21, 2 | avaritia magni animi -- acervis auri argentique incubat
71 II, 2, 3 | concitatur? Quis non Theodoto et Achillae et ipsi puero non puerile
72 III, 43, 1 | contemptum sed superioribus acidum ac molestum, exterere viribus
73 II, 36, 4 | egessit et luminum suffudit aciem in oculos vehementius umor
74 II, 9, 2 | lurida terribiles miscent aconita novercae,~filius ante diem
75 III, 4, 1 | descripsimus: asperum et acrem et nunc subducto retrorsus
76 III, 9, 3 | mite placidumque est et acria concitat.~4.
77 II, 35, 4 | terribilior vultus est, acrior spiritus, intentior impetus,
78 II, 3, 2 | suspirium et oculos subito acriores aut quid his simile indicium
79 I, 11, 3 | animosius? Quid ad incursum acrius? Quid armorum cupidius,
80 I, 7, 1 | retinere sine quo languebit actio et vis ac vigor animi resolvetur.~
81 II, 29, 3 | valeret, utrique parti dares actionem, dares tempus, non semel
82 III, 7, 1 | expedita et habilia sequuntur actorem, ingentia et supra mensuram
83 II, 33, 6 | laetum et oblitum quid eo actum esset die praestitit; perierat
84 II, 19, 2 | natura faciet; est enim actuosus et pertinax ignis: frigidi
85 III, 3, 5 | subministrantem in proelia, in actus rerum, ad omne quodcumque
86 III, 41, 1 | salutarium adsidua meditatio actusque rerum boni et intenta mens
87 III, 4, 2 | est apris tela sua adtritu acuentibus; adice articulorum crepitum
88 I, 9, 1 | nihil habet in se utile nec acuit animum ad res bellicas;
89 II, 10, 3 | quidem obtusa nec tarda, sed acumine nostro male utentia, alter
90 I, 1, 6 | Spumant apris ora, dentes acuuntur adtritu, taurorum cornua
91 II, 36, 6 | flexibile, ira calcavit, adactam opes suas spargere et domui
92 I, 6, 1 | ut corrigamus adurimus et adactis cuneis, non ut frangamus
93 II, 9, 4 | Adde nunc publica periuria gentium
94 I, 20, 9 | incitandas coniuratorum mentes addidisse; ultimae enim patientiae
95 II, 21, 3 | laudatur et in spem sui bonam adducitur, sed eadem ista insolentiam
96 II, 36, 1 | velut in rem praesentem adducti non agnoverunt se: et quantulum
97 II, 9, 1 | sunt: praeter oculos eunt, adeoque in publicum missa nequitia
98 III, 7, 2 | nihil conemur quod mox adepti quoque successisse miremur. ~
99 III, 43, 5 | versamusque nos, iam mortalitas aderit.' ~
100 II, 13, 1 | asperum iter est: plano adeuntur.~2.
101 III, 34, 3 | erepta transferri, eadem adfectantibus pugnas et iurgia excitant. ~
102 I, 11, 5 | Quo alio Fabius adfectas imperii vires recreavit
103 III, 4, 1 | dubium sit, nulli certe adfectui peior est vultus, quem in
104 I, 6, 5 | Et Platonis argumentum adferam -- quid enim nocet alienis
105 II, 26, 3 | artifices excusationes iustas adferent: alius non potuit melius
106 III, 15, 1 | plenum malis suis vidit, adferri capita illorum iussit et
107 I, 6, 2 | morbum diffundunt, manus adfert; nec ulla dura videtur curatio
108 III, 43, 4 | sed ignominia, sed damno adficere." Magis ignosco ei qui vulnus
109 I, 19, 6 | in duobus non eodem malo adficiet, si alter per neglegentiam
110 III, 26, 2 | fecisse, nec quisquam gravius adficitur quam qui ad supplicium paenitentiae
111 III, 38, 2 | inpotens, abstersit faciem et 'adfirmabo' inquit 'omnibus, Lentule,
112 I, 19, 4 | mensam evertere? quid pocula adfligere? quid se in columnas inpingere?
113 II, 1, 2 | ultimus perfecto iam corpore adfunditur. ~3.
114 III, 12, 1 | falsa suspicando aut levia adgravando. Saepe ad nos ira venit,
115 III, 40, 5 | ut iram ex superiore loco adgredi possit, male tractet, at
116 III, 21, 4 | labor fregit, et occasio adgrediendi inparatos, dum ille bellum
117 III, 40, 2 | obirasci incitare est: varie adgredieris blandeque, nisi forte tanta
118 III, 7, 1 | qui non quae facilia sunt adgreditur, sed vult facilia esse quae
119 III, 7, 1 | sed vult facilia esse quae adgressus est.~2.
120 I, 6, 2 | ferit venam membrisque, si adhaerentia nocent et morbum diffundunt,
121 II, 24, 1 | salutavit; ille osculo meo non adhaesit; ille inchoatum sermonem
122 II, 17, 2 | agendas non iram sed vim adhibeat. ~
123 I, 16, 2 | vincula publica et carcer adhibebitur.~3.
124 III, 15, 3 | vitae genus et ad regiam adhibitis mensam: sic estur apud illos,
125 I, 16, 4 | video et civitati curandae adhibitus sum; pro cuiusque morbo
126 I, 6, 2 | aliqua et circumcidit; si ne adhoc quidem respondet, interdicit
127 III, 15, 3 | tam triste ergastulum, non adhortabimur ferre imperia carnificum:
128 III, 19, 5 | Adicere his longum est quod patres
129 II, 19, 4 | incremento, non multum sibi adiciens, quia inclinaturum calorem
130 II, 28, 1 | ipso tempore peccemus, quod adicimus malefactis adrogantiam et
131 I, 19, 1 | quos destinavit insequitur adiectis conviciis maledictisque.~
132 II, 36, 5 | non sermone, non officio adiri faciles, per vim omnia gerunt,
133 III, 39, 3 | simulabit iram ut tamquam adiutor et doloris comes plus auctoritatis
134 III, 3, 4 | aliquis adfectum virtuti adiutorem comitemque dat, consilia
135 II, 10, 8 | exhaustum est subnascitur. Lento adiutorio opus est contra mala continua
136 I, 9, 1 | numquam enim virtus vitio adiuvanda est se contenta. Quotiens
137 III, 22, 3 | et cum ignorantis a quo adiuvarentur explicuisset, 'nunc' inquit '
138 II, 16, 1 | prodest: iracundia leones adiuvat, pavor cervos, accipitrem
139 I, 13, 4 | animum et ignavum paulum adlevant.~5.
140 II, 25, 2 | fodientem et altius rastrum adlevantem, lassum se fieri questus
141 III, 14, 2 | procedere ultra limen iubet adlevataque super caput sinistra manu
142 III, 43, 2 | facimus, aliquem nobiscum adligatum lacessimus, cum victo victorique
143 III, 7, 1 | premunt atque abducunt administrantem tenerique iam visa cum ipso
144 III, 28, 2 | inimicos mitigare, rem publicam administrare, transferre in res domesticas
145 III, 19, 3 | mihi: 'quod tanto opere admiraris isti beluae cotidianum est;
146 II, 13, 3 | ministerio efficiet nihilque admiscebit cuius modum sollicitius
147 I, 19, 6 | si alter per neglegentiam admisit, alter curavit ut nocens
148 I, 7, 2 | regere et non admittere quam admissa moderari; nam cum se in
149 II, 14, 1 | Numquam itaque iracundia admittenda est, aliquando simulanda,
150 I, 7, 2 | perniciosa quam regere et non admittere quam admissa moderari; nam
151 II, 23, 2 | legisset epistulam matris, qua admonebatur ut a veneno Philippi medici
152 II, 33, 6 | crebris, ut cura leniretur admonens, lacessebat. Contra ille
153 III, 36, 4 | dicitur veri patiens sit: admoneri bonus gaudet, pessimus quisque
154 I, 15, 3 | caederem te, nisi irascerer'. Admonitionem servi in tempus sanius distulit,
155 III, 36, 4 | didicerunt. Illum liberius admonuisti quam debebas, itaque non
156 I, 15, 3 | distulit, illo tempore se admonuit. Cuius erit tandem temperatus
157 III, 39, 4 | repugnasset puella remedio palam admoto, eadem, quia non expectavit,
158 II, 5, 4 | sanguini et ab infante caedibus admotus? Sequetur te fortuna crudelitati
159 I, 16, 1 | poenae genus remedi loco admoveo.~2.
160 I, 14, 3 | melius est ad rectum iter admovere quam expellere. ~
161 II, 34, 1 | mures formicaeque, si manum admoveris, ora convertunt; inbecillia
162 III, 42, 1 | temperamentum est? Poterimus autem, adnitamur modo.~2.
163 I, 9, 4 | sed quia oportet, non est adnumerandus iratis. Hic erit utilis
164 III, 2, 6 | interriti incauti, pericula adpetentes sua; gaudent feriri et instare
165 III, 6, 6 | magnarum supraque vires adpetitarum. Facile est levia aptare
166 III, 34, 3 | quidem conlidit: ista quae adpetitis, quia exigua sunt nec possunt
167 II, 21, 9 | placidos dari: proximis adplicatur omne quod tenerum est et
168 III, 15, 1 | offensus liberos illi epulandos adposuit et subinde quaesiit an placeret
169 III, 14, 1 | quemadmodum numquam excidam mihi, adprobabo iam et oculos post vinum
170 II, 1, 4 | per se audere sed animo adprobante; nam speciem capere acceptae
171 II, 3, 5 | iniuriae non tantum accepit sed adprobavit, ira est, concitatio animi
172 III, 9, 2 | coloribus infirma acies adquiescit, quorundam splendore praestringitur:
173 III, 5, 4 | Avaritia adquirit et contrahit, quo aliquis
174 II, 19, 4 | paratus illis calor sed motu adquiritur; itaque puerorum feminarumque
175 II, 2, 5 | inde est quod adridemus ridentibus et contristat
176 III, 15, 3 | respondetur; funeribus suis adridendum est. An tanti sit vita videbimus:
177 II, 28, 1 | quod adicimus malefactis adrogantiam et contumaciam.~2.
178 III, 21, 3 | belli apparatum et tam diu adsedit operi donec centum et octoginta
179 II, 1, 4 | animus eis quibus tangebatur adsensus est. ~
180 III, 8, 5 | adulationem, nam iracundos nimia adsentatio offendit: erat certe amicus
181 II, 21, 8 | Longe itaque ab adsentatione pueritia removenda est:
182 II, 21, 7 | nutrit, ubi aures superbas adsentatorum turba circumstetit: 'tibi
183 III, 13, 4 | illam pati poterimus, nec adsentiatur irae nostrae; contra [nos]
184 II, 1, 3 | animo excurrat, an illo adsentiente moveatur quaerimus.~4.
185 III, 8, 6 | agere. Non tulit Caelius adsentientem et exclamavit, 'dic aliquid
186 I, 5, 3 | ferum ac perniciosum vitium adsignat? Ira, ut diximus, avida
187 II, 19, 3 | causa cur hic potissimum adsignetur irae locus non alia est
188 II, 2, 1 | sunt, ut horror frigida adspersis, ad quosdam tactus aspernatio;
189 III, 16, 1 | laqueos fera dum iactat adstringit; sic aves viscum, dum trepidantes
190 II, 21, 5 | contendere solet, ut in certamine adsuescat non nocere velle sed vincere;
191 III, 25, 3 | ingenti scopulo fluctus adsultat. Qui non irascitur, inconcussus
192 I, 7, 1 | quamvis non sit naturalis ira, adsumenda est, quia utilis saepe fuit?
193 I, 10, 1 | Ideo numquam adsumet ratio in adiutorium inprovidos
194 II, 21, 8 | vereatur semper, maioribus adsurgat. Nihil per iracundiam exoret:
195 II, 21, 3 | servitute comminuitur; adsurgit si laudatur et in spem sui
196 II, 28, 7 | patitur; pudicitiam servulorum adtemptari non vult qui non pepercit
197 II, 21, 2 | alitur, facile autem etiam adtendentem similia decipiunt.~3.
198 III, 38, 2 | frontem mediam quantum poterat adtracta pingui saliva inspuisset
199 II, 14, 4 | deminui servile in sese adtraxerunt iugum. ~
200 III, 17, 1 | transfodit manu quidem sua, parum adulantem et pigre ex Macedone ac
201 II, 31, 6 | ora placida tractantibus adulantisque dominum feras: pudebit cum
202 II, 28, 5 | nisi nos reppulisset; saepe adulatio dum blanditur offendit.~
203 III, 15, 1 | cena iucunda est.' Quid hac adulatione profecit? ne ad reliquias
204 III, 8, 5 | dulces, non tamen usque in adulationem, nam iracundos nimia adsentatio
205 III, 25, 2 | habet? Respiciamus quotiens adulescentia nostra in officio parum
206 III, 14, 2 | intendit arcum et ipsum cor adulescentis (id enim petere se dixerat)
207 II, 21, 9 | paedagogorum rettulere mox adulescentium mores.~10.
208 I, 6, 1 | hastilia detorta ut corrigamus adurimus et adactis cuneis, non ut
209 III, 10, 3 | vitio solent corripi iam adventare valetudinem intellegunt,
210 III, 18, 1 | Romanos mores cum aliis adventiciis vitiis etiam suppliciorum
211 III, 13, 5 | experti parere ipsis in adversa valetudine vetant.~6.
212 III, 8, 6 | irasceretur iratus, cito sine adversario desit.~7.
213 II, 12, 4 | didicerunt tenuissimis et adversis funibus currere et ingentia
214 II, 33, 3 | tamen omnia inhumane faceret adversum patrem, ad cenam illum eo
215 I, 8, 4 | aliquid ratione haberet, advocabatis.~5.
216 II, 12, 6 | nos non advocabimus patientiam, quos tantum
217 I, 18, 1 | parti tempus dat, deinde advocationem et sibi petit, ut excutiendae
218 III, 9, 3 | Forum advocationes iudicia fugere debemus et
219 II, 7, 3 | lites, quanto turpiores advocatos habent! Alius iudicia patris
220 II, 13, 1 | inevitabile; cui enim tandem vitio advocatus defuit? Non est quod dicas
221 III, 13, 4 | consipimus, dum nostri sumus, advocemus.~5.
222 III, 15, 4 | aut rex a longinquo potens advolet? quocumque respexeris, ibi
223 II, 34, 4 | Quam saepe eius pedibus advolutus est quem a suis reppulit!
224 II, 28, 7 | periurus, et litem sibi inferri aegerrime calumniator patitur; pudicitiam
225 II, 20, 1 | corpori nocuit aut animo, aegram mentem in querellas parat.~
226 III, 9, 2 | praestringitur: sic mentes aegras studia laeta permulcent.~
227 III, 6, 6 | in nos manibus inposita aegre sustinemus, victi in proximo
228 II, 13, 1 | excidi non posse: sanabilibus aegrotamus malis ipsaque nos in rectum
229 II, 10, 1 | si illis irasci velis qui aegrotant senescunt fatigantur? Inter
230 I, 16, 4 | imperassem omnibus per diversa aegrotantibus: varia in tot animis vitia
231 III, 3, 4 | malum suum validae in quas aegrum morbus et accessio erexit.~
232 III, 35, 5 | moveat, quam opinio illic aequa et patiens, domi morosa
233 II, 21, 11| vestis et similis cultus cum aequalibus: non irascetur aliquem sibi
234 I, 17, 5 | est. Adfectus cito cadit, aequalis est ratio.~6.
235 III, 41, 2 | forsitan aspectu; sed simul aequalitas vitae fidem fecit non segnitiem
236 II, 6, 4 | nam aut iniquus erit, si aequaliter irascetur delictis inaequalibus,
237 II, 28, 4 | Hoc cogitantes aequiores simus delinquentibus, credamus
238 II, 9, 1 | verecundia est; expulso melioris aequiorisque respectu quocumque visum
239 III, 37, 5 | Non aequis quendam oculis vidisti,
240 III, 35, 5 | auro pretiosiora calcare, aequissimo animo foris et scabras lutosasque
241 II, 7, 1 | contristarique ob scelera, nihil est aerumnosius sapiente: omnis illi per
242 III, 21, 1 | tutum est etiam cum sensit aestatem et ad minimum deductus est.~
243 II, 27, 2 | causa mundo sumus hiemem aestatemque referendi: suas ista leges
244 II, 27, 4 | voluerimus, pluris litem nostram aestimabimus. ~
245 III, 32, 2 | videbimus quanto ista lis aestimanda sit. In hoc enim praecipue
246 I, 19, 8 | Haec cui expendenda aestimandaque sunt, vides quam debeat
247 III, 26, 5 | laesisti, sed laedes. Noli aestimare hanc horam aut hunc diem,
248 III, 31, 3 | rationes conficis: data magno aestimas, accepta parvo. ~
249 III, 12, 2 | animum facientis sed ipsum aestimat factum: atqui ille intuendus
250 II, 36, 6 | Quid? non ambitiosus magno aestimata proiecit insignia honoremque
251 II, 24, 2 | opus est et benigna rerum aestimatione. Nihil nisi quod in oculos
252 III, 5, 7 | ille ingens animus et verus aestimator sui non vindicat iniuriam,
253 III, 5, 3 | proposuerimus et illam bene aestimaverimus. Accusanda est apud nos,
254 II, 25, 4 | Perpetietur hic famem et aestivae expeditionis sitim qui puero
255 II, 12, 1 | aestuare, quamvis menses aestivi sint: aut loci beneficio
256 II, 36, 2 | confunderet ater maculosusque et aestuans et distortus et tumidus.
257 II, 12, 1 | natura] hiemps sit, et non aestuare, quamvis menses aestivi
258 III, 9, 4 | iracundiores sunt valetudine aut aetate fessi. Fames quoque et sitis
259 II, 30, 1 | voluntatemque facientium. Puer est: aetati donetur, nescit an peccet.
260 II, 19, 4 | levioresque dum incipiunt. Siccis aetatibus vehemens robustaque est
261 III, 42, 2 | quid iuvat tamquam in aeternum genitos iras indicere et
262 III, 20, 2 | aliquid passi forent et Aethiopes, qui ob longissimum vitae
263 III, 26, 3 | singulis obiecit. Non est Aethiopis inter suos insignitus color,
264 II, 10, 6 | fieri, scit paucissimos omni aevo sapientis evadere, quia
265 I, 11, 6 | irascendum erat bellum in Africam transtulit, tam lentus ut
266 II, 3, 4 | potest ut de ultione et poena agatur animo nesciente. Putavit
267 III, 20, 4 | Agebat adhuc regem ira praecipitem,
268 I, 11, 4 | opportunos quam iracundiam. Agedum illis corporibus, illis
269 II, 17, 1 | animi ad nostrum arbitrium agendi sunt, modo iram, modo metum,
270 II, 33, 2 | inquit 'accipiendo et gratias agendo'. Saepe adeo iniuriam vindicare
271 I, 1, 4 | corpus magnasque irae minas agens, foeda visu et horrenda
272 III, 43, 1 | illum nimis ex alto tecum agentem detrahere cupis? Quid illum
273 II, 17, 1 | movent, sed iratum bene agentes; et apud iudices itaque
274 III, 38, 2 | noster melius! qui, cum agenti causam in frontem mediam
275 III, 8, 6 | dixisset sequi et secundas agere. Non tulit Caelius adsentientem
276 III, 12, 5 | forte intervenerat quid ageret, 'exigo' inquit 'poenas
277 I, 16, 5 | voce concipiam et <lege> agi iubebo non iratus sed severus;
278 III, 34, 2 | ex iis quae tam tristes agimus serium est, nihil magnum:
279 III, 26, 1 | iram? Adice nunc quod id agis ut et iram feras et iniuriam.
280 III, 4, 3 | mehercules, sive illas fames agitat sive infixum visceribus
281 I, 1, 2 | consiliisque praeclusa, vanis agitata causis, ad dispectum aequi
282 II, 10, 7 | multi furiis ambitionis agitati.' Omnia ista tam propitius
283 II, 19, 5 | solet; mobilis enim illis agitatusque sanguis est. ~
284 II, 9, 3 | patriae civis manu flammam et agmina infestorum equitum ad conquirendas
285 III, 2, 2 | publicum; saepe in iram uno agmine itum est.~3.
286 II, 32, 2 | percussum.' Melius putavit non agnoscere quam vindicare.~3.
287 I, 12, 3 | quisque adfectum iudicat quem agnoscit.~4.
288 II, 36, 1 | rem praesentem adducti non agnoverunt se: et quantulum ex vera
289 III, 2, 1 | pigritiam; quibus incultus mos agrestisque vita est, circumscriptio
290 III, 2, 6 | species iniuriae perculit, aguntur statim et qua dolor traxit
291 II, 36, 5 | mentem umquam receperunt: Aiacem in mortem egit furor, in
292 II, 31, 4 | servus peccat? Turpissimam aiebat Fabius imperatori excusationem
293 III, 21, 2 | qui trahere regium currum albi solebant abreptus vehementer
294 II, 8, 3 | differunt, quod illa mansuescunt alentibus, horum rabies ipsos a quibus
295 I, 1, 5 | abscondere et in abdito alere: ira se profert et in faciem
296 II, 23, 3 | Hoc eo magis in Alexandro laudo quia nemo tam obnoxius
297 | aliae
298 I, 13, 4 | Sed ira ebrietas metus aliaque eiusmodi foeda et caduca
299 I, 16, 3 | vexaris insaniam et per tua alienaque volutato supplicia id quod
300 III, 10, 3 | gustuque quidquid est quod alienat animos repellitur, aut fomentis
301 II, 31, 6 | execrabilem vim nocendi et alienissimam homini, cuius beneficio
302 II, 6, 1 | magnificaque est, ira ob alienum peccatum sordida et angusti
303 II, 31, 8 | possemus aut efficere ne nobis aliisve periculo essent; ergo ne
304 II, 16, 2 | Feras putem, quibus ex raptu alimenta sunt, meliores quo iratiores:
305 III, 20, 3 | decimum quemque sortiti alimentum habuerunt fame saevius.~
306 I, 20, 4 | Quid ergo? non aliquae voces ab iratis emittuntur
307 | aliquam
308 | aliquotiens
309 II, 34, 2 | quantum nobis commendationis allatura sit clementiae fama, quam
310 I, 11, 2 | Teutonorumque tot milia superfusa Alpibus ita sustulit ut tantae cladis
311 II, 15, 1 | neglecta tellus creat et alta fecundi soli silva est;~
312 I, 4, 3 | aversationes non exeunt, quaedam altae gravesque sunt et introrsus
313 III, 23, 6 | fuit qui praeberet tam alte cadenti sinum.~7.
314 | altera
315 I, 10, 3 | est, ubi esse alterum sine altero non potest. Quis autem sustineat
316 II, 1, 2 | disputatio ut ad illa quoque altiora possit exsurgere; nam et
317 III, 25, 4 | At ille quem modo altiorem omni incommodo posui tenet
318 II, 12, 4 | onera portare et in inmensam altitudinem mergi ac sine ulla respirandi
319 II, 3, 2 | inritationem umoris obsceni altumve suspirium et oculos subito
320 III, 36, 2 | quam tranquillus, quam altus ac liber, cum aut laudatus
321 III, 21, 3 | octoginta cuniculis divisum alveum in trecentos et sexaginta
322 III, 43, 1 | ceteris praestas? Quin potius amabilem te dum vivis omnibus, desiderabilem
323 III, 28, 1 | age, infelix, ecquando amabis? O quam bonum tempus in
324 II, 28, 7 | satis iustas causas putat amandi quod aliena est, idem uxorem
325 I, 5, 2 | est? Quid homine aliorum amantius? quid ira infestius? Homo
326 II, 28, 6 | quam multos post odium amare coeperit, poterit non statim
327 I, 20, 4 | ergo? 'dum timeant'. Sic ne amari quidem vellem.~5.
328 I, 4, 3 | verborum maledictorumque amaritudinem effusae; quaedam ultra querellas
329 I, 4, 2 | habent, praeteribo, etiam si amarum nos acerbumque dicimus,
330 I, 18, 2 | ingeritur oculis veritas, amat et tuetur errorem; coargui
331 II, 36, 6 | vincit, transfoderunt itaque amata corpora et in eorum quos
332 III, 18, 2 | tam inmerito quam nimis amatus, per stilicidia sanguinem
333 III, 34, 1 | horumque causa paratas in ambitionem munditias, verba contumeliosa,
334 II, 10, 7 | multi avari, multi furiis ambitionis agitati.' Omnia ista tam
335 III, 26, 4 | sumus, omnes incerti queruli ambitiosi -- quid lenioribus verbis
336 I, 18, 2 | cultus delicatior, advocatio ambitiosior, favor popularis exasperant;
337 II, 36, 6 | inicere ignem. Quid? non ambitiosus magno aestimata proiecit
338 II, 35, 2 | infirmi corporis est qui cum ambulare vult currit: animi motus
339 II, 36, 5 | minus quam insanire furiosi. Amicissimis hostes vitandique carissimis,
340 III, 13, 4 | nobis faciendum est! Rogemus amicissimum quemque ut tunc maxime libertate
341 III, 23, 6 | gessit cum Caesare: nemo amicitiam eius extimuit, nemo quasi
342 II, 29, 2 | aliquis malignus et qui amicitias cohaerentis diducere velit;
343 III, 15, 4 | incidit sagittis pectora amicorum petentem et illi cuius dominus
344 II, 35, 3 | decor omnis iratos, et sive amictus illis compositus est ad
345 III, 17, 4 | monstrum misericordiam quoque amiserat. Tamen, cum dissimillimus
346 III, 20, 4 | praecipitem, cum partem exercitus amisisset, partem comedisset, donec
347 III, 5, 4 | propter quod irascebatur amisit! Ira patri luctum, marito
348 III, 3, 3 | carissimorum eorumque quae mox amissa fleturus est carnifex?~4.
349 I, 12, 4 | pueris, qui tam parentibus amissis flebunt quam nucibus.~5.
350 III, 9, 1 | dura versandus, sed artibus amoenis tradendus: lectio illum
351 II, 20, 1 | sollicitae et desideria amoresque; quidquid aliud aut corpori
352 III, 25, 4 | omni incommodo posui tenet amplexu quodam summum bonum, nec
353 I, 20, 3 | superbum. Iracundia nihil amplum decorumque molitur; contra
354 III, 18, 1 | praefringi crura, erui oculos, amputari linguam manus iussit, et,
355 I, 20, 8 | exclamans versum: ~e m' anaeir ego se.~9.
356 III, 26, 3 | rettuli unius regionis atque anguli consuetudo defendit: vide
357 II, 6, 1 | alienum peccatum sordida et angusti pectoris est.~2.
358 III, 17, 4 | manibusque, quas in usum pedum angustiae loci cogebant, lateribus
359 III, 34, 3 | Iter angustum rixas transeuntium concitat,
360 III, 32, 3 | quae litigamus discurrimus anhelamus videre quam humilia et abiecta
361 III, 4, 2 | pulsatum saepius pectus, anhelitus crebros tractosque altius
362 II, 26, 4 | irasci dementis est quae anima carent, sic mutis animalibus,
363 I, 19, 7 | Hoc semper in omni animadversione servabit, ut sciat alteram
364 III, 19, 2 | tenebris abscondi soleant, animadversiones quo notiores sunt plus in
365 I, 17, 5 | poenarum versaverat, cum animadvertendum est, iam [ira] fracta lenisque
366 III, 19, 3 | imperaverit omnibus iis in quos animadverti iubebat os inserta spongea
367 III, 19, 4 | spiritum trahere, da exiturae animae locum, liceat illam non
368 I, 16, 5 | inponam, sine ira eo vultu animoque ero quo serpentes et animalia
369 II, 12, 1 | beneficio adversus intemperiem anni tutus est aut patientia
370 I, 21, 3 | non est contenta honoribus annuis; si fieri potest, uno nomine
371 III, 31, 2 | consulem; a me numerari voluit annum, sed deest mihi ad sacerdotium;
372 III, 31, 3 | vincunt: considera quanto antecedas plures quam sequaris. Quod
373 III, 31, 1 | irascimur quod aliquis nos antecedat, obliti quantum hominum
374 III, 2, 3 | concitata ipsum concitatorem antecessit; ad arma protinus ignesque
375 III, 22, 4 | hostem multa in deformitatem Antigoni iocarentur et nunc staturam
376 III, 22, 2 | existimabant? Audierat omnia Antigonus, utpote cum inter dicentes
377 III, 18, 3 | Quid antiqua perscrutor? modo C. Caesar
378 II, 2, 3 | Ciceronem expellenti et Antonio occidenti videmur irasci.
379 III, 8, 1 | placidissimo et facillimo et minime anxio morosoque vivendum est;
380 I, 3, 5 | credas illi qui dicit: ~non aper irasci meminit, non fidere
381 I, 2, 2 | alium servili manu regalem aperire iugulum, alium in cruce
382 II, 22, 2 | est tempus: veritatem dies aperit.~3.
383 III, 15, 3 | ostendemus in omni servitute apertam libertati viam. Is aeger
384 III, 1, 1 | inhibere. Id aliquando palam aperteque faciendum est, ubi minor
385 II, 22, 2 | facile credendum est. Ne apertis quidem manifestisque statim
386 III, 14, 2 | haberet manum. At ille negavit Apollinem potuisse certius mittere.~
387 II, 5, 1 | existimant: qualis fuit Apollodorus aut Phalaris.~2.
388 III, 21, 3 | deinde omnem transtulit belli apparatum et tam diu adsedit operi
389 III, 3, 6 | eius effrenata et attonita apparatusque illi reddendus est suus,
390 III, 13, 3 | summittere, loqui parcius; apparebat tunc illum sibi obstare.
391 I, 1, 7 | interest? quod alii adfectus apparent, hic eminet. ~
392 I, 18, 5 | indignius? quia unus innocens apparuerat, duo peribant. Piso adiecit
393 II, 24, 2 | quotiens suspicio nostra vana apparuerit, obiurgemus credulitatem;
394 III, 20, 3 | quoque et herbae defecerant apparuitque inops etiam animalium solitudo,
395 I, 9, 3 | sibi patitur, alio nomine appellanda est, desit ira esse, quam
396 III, 20, 2 | vitae spatium Macrobioe appellantur; in hos enim, quia non supinis
397 III, 23, 2 | nimiam et procacem linguam appellatus inter alios Atheniensium
398 II, 15, 2 | domita sunt, quae fortitudini apta erant audaciae temeritatique
399 III, 6, 6 | adpetitarum. Facile est levia aptare cervicibus et in hanc aut
400 II, 25, 1 | agilis est puer aut tepidior aqua poturo aut turbatus torus
401 II, 19, 1 | elementa sint quattuor, ignis aquae aeris terrae, potestates
402 II, 10, 8 | undique laxatis conpagibus aquam trahit nautis ipsique navigio
403 III, 21, 3 | relinqueret in diversum fluentibus aquis.~4.
404 III, 15, 4 | in imo sedet. Vides illam arborem brevem retorridam infelicem?
405 III, 20, 3 | tenerrima frondium et cacumina arborum, tum coria igne mollita
406 II, 15, 1 | innascuntur ingeniis, sicut valida arbusta et laeta quamvis neglecta
407 I, 8, 2 | inquam, finibus hostis arcendus est; nam cum intravit et
408 III, 12, 1 | nos ad illam. Quae numquam arcessenda est: etiam cum incidit,
409 III, 42, 3 | pugnam? Quid certamina nobis arcessimus? Quid inbecillitatis obliti
410 III, 14, 2 | manu stare. Tunc intendit arcum et ipsum cor adulescentis (
411 III, 14, 4 | dignum in quem omnium suorum arcus verterentur! Cum execrati
412 II, 35, 5 | figuremus, flamma lumina ardentia, sibilo mugituque et gemitu
413 II, 36, 6 | adfectus sibi subicit: amorem ardentissimum vincit, transfoderunt itaque
414 III, 1, 1 | aliquando ex occulto, ubi nimium ardet omnique inpedimento exasperatur
415 III, 21, 4 | rebus iactura, et militum ardor, quem inutilis labor fregit,
416 I, 2, 4 | se iudicat et vultu gestu ardore ex spectatore in adversarium
417 III, 20, 2 | itineribus, per invia, per arentia trahebat omnem bello utilem
418 I, 21, 2 | magni animi -- acervis auri argentique incubat et provinciarum
419 III, 35, 4 | offenduntur et sordibus et argento parum splendido et stagno
420 III, 33, 1 | constructas evertunt ut aurum argentumque in cinere urbium scrutentur.~
421 II, 24, 2 | Non deerit suspicioni argumentatio: simplicitate opus est et
422 II, 19, 1 | his sunt, fervida frigida arida atque umida; et locorum
423 II, 19, 1 | Inde quasdam umidas vocamus aridasque regiones et calidas et frigidas.~
424 II, 3, 3 | antequam inter se acies arietarent cor exiluit et oratori eloquentissimo
425 III, 4, 2 | adice dentium inter se arietatorum ut aliquem esse cupientium
426 II, 31, 5 | expedite ad contrahendum armamenta disponeret.~6.
427 II, 3, 3 | fortissimus plerumque vir dum armatur expalluit et signo pugnae
428 I, 3, 5 | non fidere cursu~cerva nec armentis incurrere fortibus ursi.~
429 I, 11, 1 | sibi? Gladiatores quoque ars tuetur, ira denudat.~2.
430 II, 14, 3 | irascerentur; ira enim perturbat artem et qua noceat tantum aspicit.
431 III, 9, 1 | inter dura versandus, sed artibus amoenis tradendus: lectio
432 II, 1, 2 | nostro ossa nervique et articuli, firmamenta totius et vitalia,
433 III, 28, 3 | nimia vis caedentis aut articulum loco movit aut nervum in
434 II, 26, 3 | Deinde fortasse ipsi quoque artifices excusationes iustas adferent:
435 II, 28, 3 | Sed ne ad illam quidem artissimam innocentiae formulam praestare
436 III, 16, 1 | omnibus inlinunt. Nullum tam artum est iugum quod non minus
437 III, 23, 5 | in contubernio Pollionis Asini consenuit ac tota civitate
438 III, 23, 8 | Hoc dumtaxat Pollioni Asinio dixit, ' theriotropheis';
439 III, 41, 2 | habentur.' Primo forsitan aspectu; sed simul aequalitas vitae
440 II, 1, 2 | ex quibus omnis in faciem aspectumque decor est; post haec omnia,
441 I, 15, 1 | admonitione et vi, et molliter et aspere, meliorque tam sibi quam
442 III, 8, 3 | passa est: retunditur omnis asperitas paulatimque inter placida
443 II, 31, 4 | moribus aliquid existet asperius.~5.
444 II, 2, 1 | adspersis, ad quosdam tactus aspernatio; ad peiores nuntios surriguntur
445 III, 36, 4 | pessimus quisque rectorem asperrime patitur. ~
446 II, 36, 1 | Sextius, iratis profuit aspexisse speculum. Perturbavit illos
447 I, 2, 3 | quos ira viritim exarsit, aspicere caesas gladio contiones
448 II, 28, 7 | aliena est, idem uxorem suam aspici non vult; et fidei acerrimus
449 II, 10, 7 | Omnia ista tam propitius aspiciet quam aegros suos medicus.~
450 II, 14, 3 | artem et qua noceat tantum aspicit. Saepe itaque ratio patientiam
451 III, 30, 1 | rubicundus excitat, ad umbram aspis exsurgit, ursos leonesque
452 III, 33, 3 | clamat ac per vadimonia asses suos in ipsis morbi accessionibus
453 II, 36, 2 | posset, intuentis confunderet ater maculosusque et aestuans
454 II, 14, 2 | difficile vincere animum, cum athletae quoque, in vilissima sui
455 III, 9, 4 | sistit, sive quia corpus attenuatum et infirmum incumbit animo;
456 II, 21, 5 | dignum aliquid laude fecerit, attolli non gestire patiamur; gaudium
457 III, 23, 7 | suis rebusque gestis manus attulerat; numquam cum hospite inimici
458 III, 5, 4 | luctum, marito divortium attulit, magistratui odium, candidato
459 II, 13, 2 | Non vanae vobis auctor rei venio. Facilis est ad
460 II, 12, 5 | ad finem operis non magno auctoramento labor pervenit:~6.
461 II, 11, 3 | Quid quod semper in auctores redundat timor nec quisquam
462 I, 2, 4 | nostram deserentibus aut auctoritatem contemnentibus. Quid? gladiatoribus
463 I, 13, 4 | metus ex contrario fecit audacem, et mortis timor etiam inertissimos
464 I, 20, 2 | animi quantum a fortitudine audacia, a fiducia insolentia, ab
465 II, 15, 2 | quae fortitudini apta erant audaciae temeritatique consuescunt.~
466 I, 1, 7 | occultari, libidinem metumque et audaciam dare sui signa et posse
467 III, 2, 5 | magna clade temeritatem audacis irae luit.~6.
468 I, 1, 3 | furentium certa indicia sunt audax et minax vultus, tristis
469 III, 39, 2 | Primam iram non audebimus oratione mulcere: surda
470 II, 1, 4 | placet nihil illam per se audere sed animo adprobante; nam
471 III, 19, 3 | illi nemo nisi periturus auderet.~4.
472 III, 39, 3 | quoque impetum, quem non audet lenire, fallet: removebit
473 III, 35, 3 | delicatus fueris, tonitrua audienda sunt.~4.
474 III, 8, 7 | nihil contra voluntatem audiendi, sed proderit vitio suo
475 II, 24, 1 | credulitas facit. Saepe ne audiendum quidem est, quoniam in quibusdam
476 III, 22, 2 | utpote cum inter dicentes et audientem palla interesset; quam ille
477 II, 14, 1 | aliquando simulanda, si segnes audientium animi concitandi sunt, sicut
478 III, 22, 2 | rege suo male existimabant? Audierat omnia Antigonus, utpote
479 II, 29, 3 | dares tempus, non semel audires; magis enim veritas elucet
480 III, 19, 3 | mitteret, ne quid quod nollet audiret; sciebat autem innumerabilia
481 II, 29, 3 | utrimque <quid> diceretur audisti?~4.
482 III, 23, 2 | Atheniensium legatos venerat. Audita benigne legatione Philippus '
483 III, 23, 3 | dicunt quam qui inpune dicta audiunt.'~4.
484 III, 13, 5 | mandant suis ut e convivio auferantur; intemperantiam in morbo
485 III, 28, 4 | aequo ponimus utrum aliquis auferat an neget, utrum spem nostram
486 I, 16, 3 | quaeris: bene de te merebimur, auferemus tibi istam qua vexas vexaris
487 III, 34, 2 | exigua magno aestimatis. Auferre hic mihi hereditatem voluit;
488 III, 29, 2 | retinemus enim illam et augemus, quasi argumentum sit iuste
489 I, 13, 2 | accessionem recusaverit? Atqui augeri illam inutile est; ergo
490 II, 19, 5 | incendit iras, quia calorem auget; pro cuiusque natura quidam
491 III, 23, 6 | et libros acta Caesaris Augusti continentis in ignem inposuit;
492 II, 5, 5 | Volesus nuper, sub divo Augusto proconsul Asiae, cum trecentos
493 II, 33, 2 | quomodo rarissimam rem in aula consecutus esset, senectutem, '
494 III, 14, 1 | rege, quem omnium oculi auresque sequerentur. Ad haec ille '
495 I, 21, 2 | avaritia magni animi -- acervis auri argentique incubat et provinciarum
496 III, 35, 4 | Hoc quod de auribus dictum est transfer ad oculos,
497 III, 33, 1 | constructas evertunt ut aurum argentumque in cinere urbium
498 II, 2, 3 | et ipsi puero non puerile auso facinus infestus est?~4.
499 I, 20, 2 | a fiducia insolentia, ab austeritate tristitia, a severitate
500 I, 9, 3 | perniciosa est nec inter auxilia numeranda: ita aut ira non
501 I, 8, 5 | desiderat inbecillioris auxilium.~6.
502 I, 5, 3 | sed mutuo amore in foedus auxiliumque commune constringitur. ~
|