10-auxil | avari-consu | conta-docum | dolen-figit | figur-indom | induc-liber | libet-obiit | obira-posse | possi-reum | reus-surre | susce-vider | vidi-zenon
bold = Main text
Lib. Cap. Par. grey = Comment text
1003 III, 8, 1 | conversantibus mores et ut quaedam in contactos corporis vitia transiliunt,
1004 II, 21, 6 | non resolvemus et procul a contactu deliciarum retinebimus;
1005 III, 43, 5 | convicia vellicationes contemnamus et magno animo brevia feramus
1006 II, 33, 1 | Minus' inquit 'contemnemur, si vindicaverimus iniuriam.'
1007 III, 22, 4 | obsiderentur et fiducia loci contemnentes hostem multa in deformitatem
1008 I, 2, 4 | deserentibus aut auctoritatem contemnentibus. Quid? gladiatoribus quare
1009 II, 8, 2 | felicem oderunt, infelicem contemnunt; maiorem gravantur, minori
1010 II, 33, 6 | Contempsissem Romanum patrem, si sibi
1011 I, 21, 3 | gladium mariti venit morte contempta; videatur et ambitio magni
1012 II, 11, 4 | est, quoniam quidem etiam contemptissima timentur, ut venena et ossa
1013 III, 8, 4 | facturi: offendet te superbus contemptu, dicax contumelia, petulans
1014 II, 11, 1 | viribus est, magis exposita contemptui est et derisum non effugit;
1015 III, 8, 8 | robur accipiat: alit se ipsa contentio et demissos altius tenet;
1016 III, 8, 4 | lividus malignitate, pugnax contentione, ventosus et mendax vanitate;
1017 I, 16, 3 | animus et sceleribus scelera contexens, et iam non causis, quae
1018 III, 23, 3 | exorta erat; quos Philippus conticiscere iussit et Thersitam illum
1019 III, 36, 3 | e conspectu lumen est et conticuit uxor moris iam mei conscia,
1020 III, 40, 2 | quas ingentis in piscina continebat. Quis non hoc illum putaret
1021 I, 16, 2 | verbis sanari: ignominia contineberis. Tibi fortius aliquid et
1022 II, 1, 4 | hic compositus et plura continens: intellexit aliquid, indignatus
1023 III, 16, 2 | praecipue rabidi atque effreni continentia, utilior est regibus: perierunt
1024 III, 23, 6 | libros acta Caesaris Augusti continentis in ignem inposuit; inimicitias
1025 I, 7, 3 | et inquinavit, non potest continere quos summovere potuisset.
1026 I, 15, 1 | mortalium facturi peiora quae contingunt, et quo uno modo possunt
1027 III, 28, 1 | inritamentis orientibus continuabitur rabies: age, infelix, ecquando
1028 II, 36, 5 | Multi itaque continuaverunt irae furorem nec quam expulerant
1029 II, 10, 8 | sentinam ducentibus labore continuo resistit, nec ideo intermittit
1030 I, 16, 5 | vestis et convocanda classico contio est, procedam in tribunal
1031 I, 2, 3 | aspicere caesas gladio contiones et plebem inmisso milite
1032 II, 19, 2 | timidos facit; pigrum est enim contractumque frigus.~3.
1033 III, 33, 4 | dignam quae frontem viri boni contrahat. Quanto risu prosequenda
1034 II, 31, 5 | explicuit ut non expedite ad contrahendum armamenta disponeret.~6.
1035 III, 6, 1 | infra se premens quibus ira contrahitur, modestus et venerabilis
1036 II, 20, 4 | dissimillimis tantum ista sed contrariis curanda sunt, semper ei
1037 II, 25, 1 | valetudinis est quem levis aura contraxit, adfecti oculi quos candida
1038 II, 7, 1 | factis debet et concitari contristarique ob scelera, nihil est aerumnosius
1039 II, 2, 5 | adridemus ridentibus et contristat nos turba maerentium et
1040 III, 14, 3 | cor sub vulnere palpitans: controversiam illi facere de gloria debuit
1041 I, 2, 3 | et plebem inmisso milite contrucidatam et in perniciem promiscuam
1042 III, 23, 5 | interdixit. Postea Timagenes in contubernio Pollionis Asini consenuit
1043 III, 8, 3 | suam permanere, si hominis contubernium diu passa est: retunditur
1044 III, 31, 2 | meam, sed patrimonio nihil contulit; ea dedit mihi quae debebat
1045 II, 26, 5 | obsequentes alteri equiti, alteri contumaces sunt, tamquam iudicio, non
1046 II, 4, 1 | alter cum voluntate non contumaci, tamquam oporteat me vindicari
1047 III, 10, 4 | superbiae inpatiens est, hic contumaciae; ille servos non putat dignos
1048 III, 24, 2 | mei clarius responsum et contumaciorem vultum et non pervenientem
1049 III, 16, 1 | imperia graviora sentit quo contumacius patitur. Sic laqueos fera
1050 III, 10, 4 | alium verborum, alium rerum contumeliae movent; hic vult nobilitati,
1051 III, 23, 2 | Philippo virtus, fuit et contumeliarum patientia, ingens instrumentum
1052 III, 5, 8 | penetrabilem telo omnis iniurias contumeliasque respuere! Ultio doloris
1053 II, 32, 3 | iniurias despicere; ultionis contumeliosissimum genus est non esse visum
1054 III, 42, 4 | tumultuamur et vitam seditiosi conturbamus? stat supra caput fatum
1055 II, 19, 4 | queruli sunt, ut aegri et convalescentes et quorum aut lassitudine
1056 I, 16, 6 | malorum hominum invidere conveniet. Quid enim est indignius
1057 III, 26, 4 | potest, mutuae facilitatis conventio.~5.
1058 II, 8, 3 | Ferarum iste conventus est, nisi quod illae inter
1059 III, 19, 5 | tuta ab omni sensu doloris converberat. ~
1060 III, 8, 1 | vivendum est; sumuntur a conversantibus mores et ut quaedam in contactos
1061 II, 20, 2 | mixta nascentium elementa convertere; sed in hoc nosse profuerit,
1062 II, 34, 1 | si manum admoveris, ora convertunt; inbecillia se laedi putant,
1063 III, 43, 5 | simus; detrimenta iniurias, convicia vellicationes contemnamus
1064 III, 24, 1 | ille tamen contentus fuit a conviciatore suo secedere.'~2.
1065 I, 19, 1 | destinavit insequitur adiectis conviciis maledictisque.~2.
1066 II, 25, 4 | iste aequo animo civile convicium et ingesta in contione curiave
1067 III, 8, 1 | proximis tradit: ebriosus convictores in amorem meri traxit, inpudicorum
1068 III, 8, 3 | si videris feras quoque convictu nostro mansuescere nullique
1069 III, 37, 1 | tetigerunt: vitare vulgares convictus memento; solutior est post
1070 III, 23, 1 | Alexander, qui lanceam in convivas suos torquebat, qui ex duobus
1071 III, 37, 4 | positus irasci coepisti convivatori, vocatori, ipsi qui tibi
1072 I, 16, 5 | induenda magistratui vestis et convocanda classico contio est, procedam
1073 III, 31, 2 | deest mihi ad sacerdotium; cooptatus in collegium sum, sed cur
1074 II, 9, 2 | ad fas nefasque miscendum coorti sunt: ~non hospes ab hospite
1075 I, 20, 1 | tumor est; nec corporibus copia vitiosi umoris intentis
1076 III, 8, 6 | sed difficile erat illi in copulam coniecto rixam eius cui
1077 III, 14, 2 | pectore haerens in ipso corde spiculum ostendit ac respiciens
1078 III, 20, 3 | et cacumina arborum, tum coria igne mollita et quidquid
1079 I, 1, 6 | acuuntur adtritu, taurorum cornua iactantur in vacuum et harena
1080 II, 7, 3 | damnaturus quae fecit eligitur et corona pro mala causa <stat> bona
1081 I, 12, 3 | fortioribus et relicto iudice ad coronam venis: quia unusquisque
1082 II, 33, 4 | sanguinem biberet. Unguentum et coronas misit et observare iussit
1083 II, 33, 5 | tamen sine unguento, sine coronis, et illum hostis saevissimus
1084 II, 10, 7 | erroribus, non hostis sed corrector peccantium, hoc cotidie
1085 III, 3, 3 | vocat qui velut tempestate correptus non it sed agitur et furenti
1086 I, 6, 1 | quaedam hastilia detorta ut corrigamus adurimus et adactis cuneis,
1087 I, 15, 1 | Corrigendus est itaque qui peccat et
1088 I, 16, 1 | sit, non oportet peccata corrigere peccantem. 'Quid ergo? non
1089 I, 15, 1 | cui medetur irascitur? At corrigi nequeunt nihilque in illis
1090 I, 6, 1 | dolore corporis animique corrigimus.~2.
1091 III, 10, 3 | Qui comitiali vitio solent corripi iam adventare valetudinem
1092 III, 2, 2 | Denique cetera singulos corripiunt, hic unus adfectus est qui
1093 III, 36, 1 | sunt, si animus illos desit corrumpere, qui cotidie ad rationem
1094 II, 25, 3 | simul et corpus voluptates corrupere, nihil tolerabile videtur,
1095 II, 7, 3 | stat> bona patroni voce corrupta. ~
1096 II, 21, 6 | pupillisque quo plus licet, corruptior animus est. Non resistet
1097 III, 19, 3 | opere admiraris isti beluae cotidianum est; ad hoc vivit, ad hoc
1098 II, 15, 1 | quamvis neglecta tellus creat et alta fecundi soli silva
1099 I, 1, 3 | inquietae manus, color versus, crebra et vehementius acta suspiria,
1100 II, 35, 3 | tumescunt venae; concutietur crebro spiritu pectus, rabida vocis
1101 III, 4, 2 | saepius pectus, anhelitus crebros tractosque altius gemitus,
1102 III, 4, 5 | iracundiam dicant et vulgo credatur facillimus quisque huic <
1103 III, 34, 1 | numeretur sermo homini datus: crede mihi, levia sunt propter
1104 II, 24, 2 | consuetudinem efficiet non facile credendi. ~
1105 II, 22, 2 | iniuriae est, cui non facile credendum est. Ne apertis quidem manifestisque
1106 II, 33, 1 | facient iterum, si se fecisse crediderint. Hoc habent pessimum animi
1107 II, 36, 3 | neminem deterritum ab ira credideris. Quid ergo? qui ad speculum
1108 II, 23, 2 | plus sibi de amico suo credidit. Dignus fuit qui innocentem
1109 III, 40, 1 | vide ne magnitudo animi tui creditumque apud plerosque robur cadat. [
1110 II, 24, 1 | Plurimum mali credulitas facit. Saepe ne audiendum
1111 II, 24, 2 | vana apparuerit, obiurgemus credulitatem; haec enim castigatio consuetudinem
1112 I, 20, 2 | quiddam et sublime spirare se credunt; ceterum nil solidi subest,
1113 III, 2, 4 | totae cum stirpe omni crematae domus, et modo eloquio favorabili
1114 III, 4, 2 | acuentibus; adice articulorum crepitum cum se ipsae manus frangunt
1115 II, 2, 6 | equosque castrenses erigit crepitus armorum. Alexandrum aiunt
1116 II, 4, 1 | quemadmodum incipiant adfectus aut crescant aut efferantur, est primus
1117 I, 20, 2 | sunt quae sine fundamentis crevere. Non habet ira cui insistat;
1118 II, 18, 2 | reciduntur vitia quae nobiscum creverunt. ~
1119 II, 29, 3 | accusatorem suum nosse liceat aut crimen, irasceris? Iam enim, iam
1120 I, 18, 6 | Excogitavit quemadmodum tria crimina faceret, quia nullum invenerat. ~
1121 II, 22, 3 | Ne sint aures criminantibus faciles; hoc humanae naturae
1122 II, 29, 2 | quia decepti sunt; alius criminatione gratiam captat et fingit
1123 II, 22, 4 | Quid quod non criminationibus tantum sed suspicionibus
1124 III, 34, 2 | in spem supremam captato criminatus est; hic scortum meum concupivit:
1125 II, 7, 3 | alius delator venit eius criminis cuius manifestior reus est;
1126 III, 26, 3 | insignitus color, nec rufus crinis et coactus in nodum apud
1127 I, 2, 2 | aperire iugulum, alium in cruce membra diffindere.~3.
1128 III, 3, 6 | fidiculae et ergastula et cruces et circumdati defossis corporibus
1129 II, 17, 2 | praedam, nec misericordem nec crudelem: illius nimis mollis animus,
1130 III, 16, 3 | conspectu parentis abiecit, crudelis futurus si omnis abduxisset.~
1131 II, 5, 4 | admotus? Sequetur te fortuna crudelitati tuae per viginti annos secunda
1132 I, 5, 2 | habitus est? quid autem ira crudelius est? Quid homine aliorum
1133 II, 35, 5 | tegere curae est), torvam cruentamque et cicatricosam et verberibus
1134 III, 4, 1 | subrubicundum et similem cruento, venis tumentibus, oculis
1135 III, 14, 4 | O regem cruentum! o dignum in quem omnium
1136 II, 33, 5 | est, funestam perfusamque cruore fili manum ad os suum rettulit,
1137 III, 40, 3 | Caesar et illum quidem mitti, crustallina autem omnia coram se frangi
1138 III, 40, 2 | Fregerat unus ex servis eius crustallinum; rapi eum Vedius iussit
1139 III, 8, 6 | quo, ut aiunt, cenabat in cubiculo lectae patientiae cliens,
1140 III, 43, 5 | humanitatem; non timori cuiquam, non periculo simus; detrimenta
1141 I, 19, 5 | quisquis vacuus ira meritam cuique poenam iniungit. Dimittit
1142 I, 16, 5 | et cum parricidas insuam culleo et cum mittam in supplicium
1143 II, 28, 1 | neminem nostrum esse sine culpa; hinc enim maxima indignatio
1144 II, 33, 3 | habuisset munditiis eius et cultioribus capillis offensus, rogante
1145 II, 33, 2 | Notissima vox est eius qui in cultu regum consenuerat: cum illum
1146 I, 11, 5 | vires recreavit quam quod cunctari et trahere et morari sciit,
1147 I, 6, 1 | corrigamus adurimus et adactis cuneis, non ut frangamus sed ut
1148 III, 21, 3 | donec centum et octoginta cuniculis divisum alveum in trecentos
1149 II, 29, 2 | suspicax et qui spectare ludos cupiat et ex longinquo tutoque
1150 I, 5, 3 | avida poenae est, cuius cupidinem inesse pacatissimo hominis
1151 I, 12, 5 | enim adfectus vindicandi cupidior est quam ira, et ob id ipsum
1152 I, 6, 3 | curare, ut facienda suadeat cupiditatemque honesti et aequi conciliet
1153 II, 8, 2 | sunt; diversis stimulantur cupiditatibus; omnia perdita ob levem
1154 I, 11, 3 | incursum acrius? Quid armorum cupidius, quibus innascuntur innutriunturque,
1155 II, 31, 5 | animos, fert ingratos, fert cupidos, fert impios. Cum de unius
1156 III, 1, 3 | abducit et inpotentes sui cupidosque vel communis mali exagitat,
1157 II, 35, 5 | terras maria caelum ruere cupientem, infestam pariter invisamque.~
1158 III, 4, 2 | arietatorum ut aliquem esse cupientium non alium sonum quam est
1159 III, 43, 1 | tecum agentem detrahere cupis? Quid illum oblatrantem
1160 II, 8, 2 | levem voluptatem praedamque cupiunt. Non alia quam in ludo gladiatorio
1161 II, 35, 5 | neque enim illi se tegere curae est), torvam cruentamque
1162 II, 20, 4 | tantum ista sed contrariis curanda sunt, semper ei occurremus
1163 I, 16, 4 | vitia video et civitati curandae adhibitus sum; pro cuiusque
1164 III, 1, 3 | dilationem recipiunt et curari tardius possunt, huius incitata
1165 III, 39, 2 | fervent: initia morborum quies curat.~3.
1166 I, 19, 6 | neglegentiam admisit, alter curavit ut nocens esset.~7.
1167 II, 25, 4 | convicium et ingesta in contione curiave maledicta cuius aures tracti
1168 II, 25, 3 | sternutamentum aut musca parum curiose fugata in rabiem agat aut
1169 III, 11, 1 | esse iracundus? ne fueris curiosus. Qui inquirit quid in se
1170 II, 12, 4 | tenuissimis et adversis funibus currere et ingentia vixque humanis
1171 II, 11, 5 | enim vana terrori sunt. Curriculi motus rotarumque versata
1172 II, 35, 2 | est qui cum ambulare vult currit: animi motus eos putemus
1173 III, 21, 2 | equis qui trahere regium currum albi solebant abreptus vehementer
1174 II, 14, 1 | sicut tarde consurgentis ad cursum equos stimulis facibusque
1175 III, 9, 4 | conpellit et nocet sanguini cursumque eius venis laborantibus
1176 II, 33, 5 | ingentia super caput posito custode siccaret.~6.
1177 II, 33, 4 | Caesar heminam et posuit illi custodem: perduravit miser, non aliter
1178 III, 21, 5 | mater sua aliquando in illa custodita erat, diruit fecitque eius
1179 III, 21, 1 | inmeritae, sensurae tamen: Cyrus flumini. Nam cum Babylona
1180 III, 18, 2 | per stilicidia sanguinem dabat. Dignus erat Marius qui
1181 II, 34, 5 | occasionem saepius feriendi dabis et excusationem; non poteris
1182 II, 5, 4 | per viginti annos secunda dabitque oculis tuis gratum ubique
1183 III, 17, 1 | litterarum cultus inbuerat: dabo tibi ex Aristotelis sinu
1184 III, 5, 6 | quae mox secutura sunt, damna insidias perpetuam ex certaminibus
1185 III, 5, 3 | Accusanda est apud nos, damnanda; perscrutanda eius mala
1186 I, 2, 1 | Iam vero si effectus eius damnaque intueri velis, nulla pestis
1187 I, 18, 6 | damnatus es; te, quia causa damnationis commilitoni fuisti; te,
1188 II, 7, 3 | manifestior reus est; et iudex damnaturus quae fecit eligitur et corona
1189 II, 1, 4 | aliquid, indignatus est, damnavit, ulciscitur: haec non possunt
1190 III, 43, 4 | exilio, sed ignominia, sed damno adficere." Magis ignosco
1191 II, 22, 2 | falsa veri speciem ferunt. Dandum semper est tempus: veritatem
1192 III, 7, 1 | supra mensuram gerentis nec dant se facile et, si occupata
1193 I, 19, 5 | accipientibus nocituram nec dantibus;~6.
1194 I, 11, 6 | luxuriae segnitiaeque malignis daret?~7.
1195 III, 16, 3 | regium exercuerunt, sicut Dareus, qui primus post ablatum
1196 III, 31, 3 | falsas rationes conficis: data magno aestimas, accepta
1197 I, 7, 4 | relinquunt. Ut in praeceps datis corporibus nullum sui arbitrium
1198 III, 13, 1 | absconditur, si illi exitus non datur. Signa eius obruamus et
1199 III, 34, 1 | naturae numeretur sermo homini datus: crede mihi, levia sunt
1200 II, 35, 5 | dividendam pacemque lacerandam deae taeterrimae inferum exeunt,
1201 III, 1, 1 | agenda retro sit an cedere ei debeamus dum tempestas prima desaevit,
1202 III, 36, 4 | liberius admonuisti quam debebas, itaque non emendasti sed
1203 III, 8, 3 | suum exercet. Fugere itaque debebit omnis quos inritaturos iracundiam
1204 III, 11, 2 | quando cum galea prodire deberent.~3.
1205 III, 39, 4 | cum regis filiam curare deberet nec sine ferro posset, dum
1206 I, 17, 7 | excurrit, modo citerius debito resistit; sibi enim indulget
1207 II, 31, 2 | iudicant homines quia pati non debuerint, quaedam quia non speraverint.
1208 III, 30, 3 | fortasse plus speravi quam debui. Haec pars maxime metuenda
1209 II, 1, 4 | coniungere, nec laedi se debuisse et vindicari debere, non
1210 I, 8, 6 | evanescit et sua sponte decedit, non cum in ipso fervore
1211 III, 39, 4 | tulit. Quaedam non nisi decepta sanantur. ~
1212 II, 29, 2 | ut decipiant, multi quia decepti sunt; alius criminatione
1213 III, 12, 2 | inciderit, coactus sit an deceptus, odium secutus sit an praemium,
1214 III, 20, 3 | etiam animalium solitudo, decimum quemque sortiti alimentum
1215 II, 24, 1 | quibusdam rebus satius est decipi quam diffidere. Tollenda
1216 II, 29, 2 | credere: multi mentiuntur ut decipiant, multi quia decepti sunt;
1217 II, 21, 2 | etiam adtendentem similia decipiunt.~3.
1218 III, 18, 4 | senatoribus ad lucernam decollaret. Quid instabat? Quod periculum
1219 I, 1, 2 | aeque enim inpotens sui est, decoris oblita, necessitudinum immemor,
1220 I, 20, 3 | Iracundia nihil amplum decorumque molitur; contra mihi videtur
1221 I, 6, 3 | adhuc leves, revocabiles decurrat; ultima supplicia sceleribus
1222 II, 1, 1 | enim in proclivi vitiorum decursus est. Nunc ad exiliora veniendum
1223 III, 17, 3 | Rhodium amicum suum undique decurtatum, cum aures illi nasumque
1224 III, 26, 3 | nodum apud Germanos virum dedecet: nihil in uno iudicabis
1225 I, 6, 4 | praestant, hic damnatos cum dedecore et traductione vita exigit,
1226 III, 20, 2 | legatis libera responsa dederant, quae contumeliosa reges
1227 III, 25, 4 | ratio, cui vitam regendam dedi. Plus mihi nocitura est
1228 III, 8, 3 | paulatimque inter placida dediscitur. Accedit huc quod non tantum
1229 III, 13, 3 | ius amicis obiurgandi se dedisset, sicut ipse sibi in amicos
1230 III, 6, 5 | Nulli fortuna tam dedita est ut multa temptanti ubique
1231 II, 10, 7 | multi mihi occurrent vino dediti, multi libidinosi, multi
1232 III, 14, 1 | Cambysen regem nimis deditum vino Praexaspes unus ex
1233 I, 5, 2 | illa in periculum, dummodo deducat, descendere.~3.
1234 III, 2, 5 | resideret tumor publicus, sed deductae protinus classes et oneratae
1235 III, 21, 1 | sensit aestatem et ad minimum deductus est.~2.
1236 I, 18, 4 | reddiderat. Ingenti concursu deducuntur complexi alter alterum cum
1237 III, 22, 3 | iter et inextricabile lutum deduxisset, accessit ad eos qui maxime
1238 III, 20, 2 | turbam. Cui intra primum iter deerant necessaria, nec quicquam
1239 II, 24, 2 | Non deerit suspicioni argumentatio:
1240 III, 11, 4 | ebrius conviva dixisset nec deessent qui vellent manus ei commodare
1241 III, 31, 2 | numerari voluit annum, sed deest mihi ad sacerdotium; cooptatus
1242 III, 20, 3 | radices quoque et herbae defecerant apparuitque inops etiam
1243 I, 12, 2 | indignum. Pater caedetur: defendam; caesus est: exequar, quia
1244 III, 3, 1 | libris dixi, stat Aristoteles defensor irae et vetat illam nobis
1245 III, 33, 1 | vociferationis est: haec fora defetigat, patres liberosque committit,
1246 II, 7, 2 | quod indignentur inveniant: deficiet si totiens a se iram quotiens
1247 III, 4, 1 | exilientibus, nunc in uno obtutu defixis et haerentibus;~2.
1248 I, 1, 4 | detestabile vitium sit an deforme.~5.
1249 III, 12, 6 | stupens gestum illum saevituri deformem sapienti viro servabat,
1250 II, 36, 1 | se: et quantulum ex vera deformitate imago illa speculo repercussa
1251 III, 3, 6 | et cruces et circumdati defossis corporibus ignes et cadavera
1252 III, 15, 1 | acceptus interrogavit. Non defuerunt misero verba, non os concurrit: '
1253 II, 28, 4 | incurrunt.' Utique aliquo defungendum est domicilium putre sortitis.~
1254 II, 14, 3 | vindictam, et qui primis defungi malis potuimus in maiora
1255 I, 16, 3 | causis, quae numquam malo defuturae sunt, inpelleris, sed satis
1256 I, 7, 4 | est nec resistere morarive deiecta potuerunt, sed consilium
1257 III, 1, 5 | incrementa fallentia: in iram deiectus animorum est. Nulla itaque
1258 II, 7, 3 | cum matre consistit, alius delator venit eius criminis cuius
1259 II, 36, 6 | proiecit insignia honoremque delatum reppulit? Nullus adfectus
1260 III, 5, 5 | facere; illae fortuitis malis delectantur, haec non potest expectare
1261 III, 37, 5 | Ergo te Ennius, quo non delectaris, odisset et Hortensius simultates
1262 III, 20, 1 | praecidit? novo genere poenae delectatus est.~2.
1263 III, 30, 3 | nostra nos sine comparatione delectent; numquam erit felix quem
1264 I, 6, 4 | traductione vita exigit, non quia delectetur ullius poena -- procul est
1265 I, 18, 2 | sermo liberior, cultus delicatior, advocatio ambitiosior,
1266 III, 9, 1 | fabulis detineat; mollius delicatiusque tractetur.~2.
1267 III, 8, 4 | timeri, a pertinace vinci, a delicato fastidiri.~5.
1268 III, 8, 7 | sequantur: facient quidem nos delicatos et in malam consuetudinem
1269 I, 4, 2 | hos morosum ponas licet, delicatum iracundiae genus.~3.
1270 III, 35, 3 | ianuae inpulsum? cum tam delicatus fueris, tonitrua audienda
1271 II, 21, 6 | resolvemus et procul a contactu deliciarum retinebimus; nihil enim
1272 I, 11, 4 | corporibus, illis animis delicias luxum opes ignorantibus
1273 II, 25, 1 | vestis obturbat, dissolutus deliciis cuius latus alieno labore
1274 I, 14, 2 | error illos in eiusmodi delicta conpellat? Non est autem
1275 II, 28, 4 | cogitantes aequiores simus delinquentibus, credamus obiurgantibus;
1276 III, 24, 4 | sapientissimos quoque viros multa delinquere, neminem esse tam circumspectum
1277 I, 2, 5 | aliqua poenae cupiditate. Deluduntur itaque imitatione plagarum
1278 II, 27, 2 | Dementes itaque et ignari veritatis
1279 I, 20, 9 | Quanta dementia fuit! Putavit aut sibi noceri
1280 II, 26, 4 | Atqui ut his irasci dementis est quae anima carent, sic
1281 II, 26, 3 | fecit. Ad ultimum quid est dementius quam bilem in homines collectam
1282 II, 32, 3 | leves iniurias altius sibi demisere dum vindicant: ille magnus
1283 III, 8, 8 | alit se ipsa contentio et demissos altius tenet; facilius est
1284 I, 15, 2 | gregem polluant, ferrum demittimus; portentosos fetus extinguimus,
1285 III, 6, 3 | Proderit nobis illud Democriti salutare praeceptum, quo
1286 II, 10, 5 | inter deplorandos erat. Democritum contra aiunt numquam sine
1287 III, 33, 3 | aeris aut inputatum a servo denarium senex sine herede moriturus
1288 III, 12, 4 | mentem aut residat aut minus densa sit. Quaedam ex his quae
1289 III, 4, 2 | adice dentium inter se arietatorum ut
1290 I, 11, 1 | Gladiatores quoque ars tuetur, ira denudat.~2.
1291 III, 27, 4 | Vides quam inpacatam tibi denunties vitam? qualis enim erit
1292 I, 21, 1 | videtur quidem vehemens et deos hominesque despiciens, magnum,
1293 II, 8, 3 | ipsos a quibus est nutrita depascitur. ~
1294 II, 10, 5 | inbecillo: et ipse inter deplorandos erat. Democritum contra
1295 I, 17, 1 | bellica instrumenta sumi deponique possent induentis arbitrio:
1296 I, 1, 4 | visu et horrenda facies depravantium se atque intumescentium --
1297 I, 2, 5 | imitatione plagarum et simulatis deprecantium lacrimis placantur et falsa
1298 III, 28, 1 | enim causae supersunt nisi deprecator animus accessit. Hinc te
1299 III, 10, 2 | suos, cum primum oriuntur, deprehendere: morborum signa praecurrunt.
1300 III, 13, 3 | tunc illum sibi obstare. Deprendebatur itaque a familiaribus et
1301 III, 30, 1 | animalibus mutis, idem in homine deprendes: frivolis turbamur et inanibus.
1302 II, 23, 4 | clementissime usus est: cum scrinia deprendisset epistularum ad Cn. Pompeium
1303 I, 19, 5 | saepe eum cuius peccatum deprendit: si paenitentia facti spem
1304 I, 21, 4 | se, angusta sunt, misera depressa; sola sublimis et excelsa
1305 III, 29, 1 | captivus in servitutem subito depressus reliquias libertatis tenet
1306 II, 21, 2 | quod extollendum et quod deprimendum est, similibus alitur, facile
1307 III, 3, 2 | pernicie sua perniciosus et ea deprimens quae mergi nisi cum mergente
1308 II, 6, 1 | qui illam extolli vult et deprimi, quoniam laetitia ob recte
1309 III, 33, 4 | metallis quae cum maxime deprimimus pecuniam proferas, si in
1310 III, 11, 1 | alia differenda sunt, alia deridenda, alia donanda.~2.
1311 III, 22, 4 | humilem, nunc conlisum nasum deriderent, 'gaudeo' inquit 'et aliquid
1312 III, 37, 5 | indiceret et Cicero, si derideres carmina eius, inimicus esset.
1313 II, 27, 2 | prosuntque ad nos proprie derigatur. Non enim nos causa mundo
1314 II, 11, 1 | exposita contemptui est et derisum non effugit; quid enimest
1315 III, 1, 1 | debeamus dum tempestas prima desaevit, ne remedia ipsa secum ferat.~
1316 III, 1, 2 | remedium, ad quod novissime descendendum est.~3.
1317 I, 5, 2 | periculum, dummodo deducat, descendere.~3.
1318 III, 15, 4 | locum? illac ad libertatem descenditur. Vides illud mare, illud
1319 III, 1, 5 | ratione, hoc a sanitate desciscit; alia accessus lenes habent
1320 III, 19, 5 | sed irae propositum est describere, quae non tantum viritim
1321 III, 4, 1 | quem in prioribus libris descripsimus: asperum et acrem et nunc
1322 II, 9, 3 | ista pars scelerum est? Non descripsit castra ex una parte contraria
1323 I, 2, 4 | tamquam aut curam nostram deserentibus aut auctoritatem contemnentibus.
1324 II, 34, 5 | simultas ab altera parte deserta; nisi paria non pugnant.
1325 I, 2, 2 | multa milia sine habitatore desertas: has ira exhausit. Aspice
1326 III, 43, 1 | amabilem te dum vivis omnibus, desiderabilem cum excesseris reddis? Quid
1327 I, 13, 1 | fortitudo bonum est, nemo illam desiderabit ex aliqua parte deminui.~
1328 III, 1, 1 | Quod maxime desiderasti, Novate, nunc facere temptabimus,
1329 I, 14, 2 | ex iis quae egit veniam desiderent: iam irascetur etiam sibi.
1330 II, 20, 1 | noctesque sollicitae et desideria amoresque; quidquid aliud
1331 III, 30, 4 | quemadmodum sufficere tam inprobis desideriis posset, cum tantum omnes
1332 II, 21, 6 | Dabimus aliquod laxamentum, in desidiam vero otiumque non resolvemus
1333 I, 19, 3 | Quid si ille vidisset desilientem de tribunali proconsulem
1334 III, 39, 3 | placat!' Primum, ut citius desinat efficit; deinde custodit,
1335 III, 23, 8 | ullam aliam habuerat causam desinendi quam quod Caesar coeperat. ~
1336 III, 39, 3 | remedium tuum, si sua sponte desinentem iram placat!' Primum, ut
1337 III, 5, 2 | sit non irasci, secundum desinere, tertium alienae quoque
1338 III, 27, 4 | dicetur: utrum aliquando desines an numquam? Si aliquando,
1339 II, 11, 2 | boni est? At contra omnia despecta foedaque et turpia ipso
1340 II, 20, 4 | pavor et difficultas et desperatio et suspiciones; mollienda
1341 III, 25, 3 | altius steterit quisquis despexit lacessentis: proprium est
1342 II, 32, 3 | Magni animi est iniurias despicere; ultionis contumeliosissimum
1343 II, 11, 1 | periculosius est autem timeri quam despici. Si vero sine viribus est,
1344 I, 21, 1 | vehemens et deos hominesque despiciens, magnum, nihil nobile est.
1345 II, 20, 3 | calor nimiusque ille fervor despumet. Lusus quoque proderunt;
1346 III, 42, 4 | istud tempus quod alienae destinas morti fortasse circa tuam
1347 II, 35, 2 | vestigium sistit nec ultra destinata procurrit flectique et cursu
1348 III, 17, 3 | corporis in stercore suo destituti;~4.
1349 II, 10, 4 | singulos severitas imperatoris destringitur, at necessaria venia est
1350 II, 31, 5 | videntur, ibi nocitura non desunt sed quiescunt. Semper futurum
1351 III, 28, 4 | an desit, eripiat an non det. Atqui in aequo ponimus
1352 II, 28, 8 | tempestiva filii convivia pater deterior filio castigat, et nihil
1353 I, 19, 7 | ipsi, sed ut alios pereundo deterreant.~8.
1354 III, 32, 1 | Aliud in alio nos deterreat: quibusdam timeamus irasci,
1355 II, 36, 3 | Speculo quidem neminem deterritum ab ira credideris. Quid
1356 II, 23, 2 | caveret, acceptam potionem non deterritus bibit: plus sibi de amico
1357 I, 1, 4 | intumescentium -- nescias utrum magis detestabile vitium sit an deforme.~5.
1358 III, 9, 1 | obleniat et historia fabulis detineat; mollius delicatiusque tractetur.~
1359 III, 12, 5 | sustulerat manum suspensam detinebat et stabat percussuro similis;
1360 I, 6, 1 | Quemadmodum quaedam hastilia detorta ut corrigamus adurimus et
1361 II, 19, 4 | quorum aut lassitudine aut detractione sanguinis exhaustus est
1362 I, 7, 1 | iram, non tollere, eoque detracto quod exundat ad salutarem
1363 I, 13, 1 | meliorem futuram si quid detractum ex ea fuerit; si fortitudo
1364 III, 43, 1 | nimis ex alto tecum agentem detrahere cupis? Quid illum oblatrantem
1365 III, 43, 5 | cuiquam, non periculo simus; detrimenta iniurias, convicia vellicationes
1366 III, 17, 3 | inusitatum diu pavit, cum oris detruncati mutilatique deformitas humanam
1367 II, 29, 4 | Hic ipse qui ad te detulit desinet dicere, si probare
1368 II, 16, 2 | revoces, cum habeas mundum deumque, quem ex omnibus animalibus,
1369 II, 30, 2 | transiliet sustinentem. Deus est: tam perdis operam cum
1370 I, 3, 7 | inefficax, ut lingua, sed devincta nec in motus varios soluta,
1371 III, 19, 1 | alicui possimus videri et in devium exire; sed hoc ipsum pars
1372 II, 14, 3 | malis potuimus in maiora devolvimur.~4.
1373 III, 14, 5 | videret. Potest dici merito devorasse verba; nam si quid tamquam
1374 II, 35, 6 | est sanguineum quatiens dextra Bellona flagellum aut scissa
1375 III, 22, 5 | Cum hos dicaces fame domuisset, captis sic
1376 III, 4, 5 | simplicitatis indicium iracundiam dicant et vulgo credatur facillimus
1377 II, 13, 1 | advocatus defuit? Non est quod dicas excidi non posse: sanabilibus
1378 III, 8, 4 | offendet te superbus contemptu, dicax contumelia, petulans iniuria,
1379 III, 14, 1 | parcius biberet, turpem esse dicens ebrietatem in rege, quem
1380 III, 23, 8 | fruere!' et cum Pollio diceret 'si iubes, Caesar, statim
1381 II, 29, 3 | enim, iam utrimque <quid> diceretur audisti?~4.
1382 III, 40, 1 | Alteri dices 'vide ne inimicis iracundia
1383 I, 13, 1 | iustitia bonum est, nemo dicet meliorem futuram si quid
1384 I, 4, 2 | si amarum nos acerbumque dicimus, nec minus stomachosum rabiosum
1385 III, 36, 3 | et cotidie apud me causam dico. Cum sublatum e conspectu
1386 I, 8, 4 | nihil faciant eorum quae ira dictat an ut aliquid? Si nihil
1387 II, 11, 3 | civili bello in theatro dictus totum in se populum non
1388 II, 26, 3 | ad tuam contumeliam parum didicit; alius non in hoc ut te
1389 II, 29, 2 | qui amicitias cohaerentis diducere velit; est suspicax et qui
1390 III, 43, 3 | ferae latronem viatoremque diducit: conluctari cum minoribus
1391 I, 8, 3 | separatas ista sedes suas diductasque habent, sed adfectus et
1392 III, 14, 3 | pectus filii in duas partes diductum et cor sub vulnere palpitans:
1393 III, 28, 4 | spem nostram praecidat an differat, utrum contra nos faciat
1394 III, 11, 1 | videantur iniuriae; itaque alia differenda sunt, alia deridenda, alia
1395 III, 18, 4 | deinde adeo inpatiens fuit differendae voluptatis, quam ingentem
1396 I, 4, 2 | asperum, quae omnia irarum differentiae sunt; inter hos morosum
1397 III, 39, 3 | poenam quaerit, praesentem differet.~4.
1398 III, 32, 1 | peribit potestas ista, si differetur.~2.
1399 II, 8, 3 | uno ab animalibus mutis differunt, quod illa mansuescunt alentibus,
1400 II, 13, 2 | dis bene iuvantibus. Multo difficilius est facere ista quae facitis.
1401 II, 20, 4 | metuenda sunt, pavor et difficultas et desperatio et suspiciones;
1402 II, 18, 2 | adhuc animos componere, difficulter reciduntur vitia quae nobiscum
1403 II, 24, 1 | rebus satius est decipi quam diffidere. Tollenda ex animo suspicio
1404 I, 2, 2 | iugulum, alium in cruce membra diffindere.~3.
1405 I, 6, 2 | adhaerentia nocent et morbum diffundunt, manus adfert; nec ulla
1406 III, 34, 3 | rixas transeuntium concitat, diffusa et late patens via ne populos
1407 II, 4, 2 | ad intentationem subitam digitorum comprimantur: ista non potest
1408 II, 27, 2 | nimis nos suspicimus, si digni nobis videmur propter quos
1409 II, 6, 2 | virtutis est: irasci non est ex dignitate eius, non magis quam maerere;
1410 III, 31, 2 | cur in unum? consummavit dignitatem meam, sed patrimonio nihil
1411 III, 28, 2 | facere possis mali, quod aut dignitati eius aut patrimonio aut
1412 III, 10, 4 | contumaciae; ille servos non putat dignos quibus irascatur, hic intra
1413 I, 12, 5 | infirmi: illud pulchrum dignumque, pro parentibus liberis
1414 II, 22, 4 | retinenda; potest enim poena dilata exigi, non potest exacta
1415 III, 12, 4 | atqui maximum remedium irae dilatio est,ut primus eius fervor
1416 III, 18, 4 | ingentem crudelitas eius sine dilatione poscebat, ut in xysto maternorum
1417 III, 1, 3 | Ceteri enim adfectus dilationem recipiunt et curari tardius
1418 III, 2, 4 | consilium senatus non expectatis dilectibus nec nominato imperatore
1419 III, 33, 1 | haec est sanguine nostro dilibuta; propter hanc uxorum maritorumque
1420 III, 12, 4 | scire, tempori trade: nihil diligenter in fluctu cernitur.~5.
1421 II, 21, 2 | Diligenti observatione res indiget;
1422 II, 18, 2 | Educatio maximam diligentiam plurimumque profuturam desiderat;
1423 III, 4, 5 | Non vis admoneam, quo diligentior quisque sit et ipse se circumspiciat,
1424 II, 25, 4 | expeditionis sitim qui puero male diluenti nivem irascitur? Nulla itaque
1425 III, 43, 3 | apparuit. Quid nobis cum dimicatione et insidiis? Numquid amplius
1426 III, 19, 5 | quoque occisorum eadem nocte dimissis per domos centurionibus
1427 II, 13, 3 | dicunt esse minuendam: tota dimittatur, nihil profutura est. Sine
1428 III, 23, 3 | illum salvum incolumemque dimittere. 'At vos' inquit 'ceteri
1429 I, 19, 5 | cuique poenam iniungit. Dimittit saepe eum cuius peccatum
1430 I, 8, 7 | aliquando in ira quoque et dimittunt incolumes intactosque quos
1431 III, 38, 1 | aliquis: numquid maiorem quam Diogeni philosopho Stoico, cui de
1432 III, 23, 5 | consenuit ac tota civitate direptus est: nullum illi limen praeclusa
1433 II, 35, 6 | magis dira facies excogitari diri adfectus potest. ~
1434 III, 42, 3 | par acerrimum media mors dirimet.~4.
1435 III, 33, 3 | herede moriturus stomacho dirrumpitur? Quid si propter usuram
1436 III, 21, 5 | praenavigabamus, nunc causa dirutae quaeritur. ~
1437 III, 27, 5 | renovaveris, sua sponte ira discedet et vires illi dies subtrahet:
1438 III, 22, 2 | commovit et 'longius' inquit 'discedite, ne vos rex audiat.'~3.
1439 I, 11, 4 | ignorantibus da rationem, da disciplinam: ut nil amplius dicam, necesse
1440 II, 35, 6 | aut scissa gaudens vadit Discordia palla aut si qua magis dira
1441 II, 35, 5 | quales ad bella excitanda discordiamque in populos dividendam pacemque
1442 III, 22, 5 | utiles erant in cohortes discriberet, ceteros praeconi subiceret,
1443 III, 6, 3 | Numquam tam feliciter in multa discurrenti negotia dies transit ut
1444 III, 32, 3 | haec propter quae litigamus discurrimus anhelamus videre quam humilia
1445 III, 2, 3 | ad arma protinus ignesque discursum est et indicta finitimis
1446 I, 3, 8 | pascuntur, et ex fremitu discursuque vesano statim quies soporque
1447 I, 20, 6 | existimes verum esse quod apud disertissimum virum <T.> Livium dicitur: '
1448 II, 10, 1 | si pueris, quod neglecto dispectu officiorum ad lusus et ineptos
1449 I, 1, 2 | vanis agitata causis, ad dispectum aequi verique inhabilis,
1450 III, 30, 4 | nihil sibi vindicavit nisi dispensandi potestatem -- sed quemadmodum
1451 III, 21, 3 | trecentos et sexaginta rivos dispergeret et siccum relinqueret in
1452 III, 41, 3 | manus, membra liberorum dispersit, nihil vacuum reliquit a
1453 III, 25, 2 | demus illi spatium quo dispicere quid fecerit possit: ipse
1454 II, 26, 2 | ut vestimenta quae, quia displicebant, scidimus: his irasci quam
1455 I, 21, 3 | per omnem orbem titulos disponere.~4.
1456 II, 31, 5 | ad contrahendum armamenta disponeret.~6.
1457 I, 6, 2 | valetudinem tantum mutata vitae dispositione firmare. Proximum est ut
1458 III, 6, 1 | modestus et venerabilis est et dispositus; quorum nihil invenies in
1459 III, 36, 4 | In illa disputatione pugnacius locutus es: noli
1460 III, 2, 4 | legiones pila torserunt; dissedit plebs tota cum patribus;
1461 I, 3, 6 | esset amicitia et simultas, dissensio et concordia; quorum aliqua
1462 III, 38, 1 | Stoico, cui de ira cum maxime disserenti adulescens protervus inspuit?
1463 III, 27, 2 | enim refert an alia mutis dissimilia habeat, si hoc quod in omni
1464 III, 17, 4 | homini qui illa patiebatur, dissimilior erat qui faciebat. ~
1465 II, 20, 4 | remediis utendum est nec dissimillimis tantum ista sed contrariis
1466 III, 17, 4 | quoque amiserat. Tamen, cum dissimillimus esset homini qui illa patiebatur,
1467 II, 33, 1 | saepe autem satius fuit dissimulare quam ulcisci. Potentiorum
1468 II, 33, 5 | Quid ille Priamus? Non dissimulavit iram et regis genua complexus
1469 III, 42, 2 | indicere et brevissimam aetatem dissipare? Quid iuvat dies quos in
1470 III, 6, 4 | respergi, ita in hoc vitae actu dissipato et vago multa inpedimenta,
1471 II, 25, 1 | candida vestis obturbat, dissolutus deliciis cuius latus alieno
1472 II, 3, 4 | laesum, voluit ulcisci, dissuadente aliqua causa statim resedit:
1473 II, 26, 6 | multum a puerorum prudentia distantibus; omnia enim ista peccata
1474 I, 5, 1 | caderet, quo ab iracundia distaret, quot eius species essent:
1475 II, 20, 2 | cibis quidem inplendi sunt; distendentur enim corpora et animi cum
1476 II, 35, 3 | rabida vocis eruptio colla distendet; tum artus trepidi, inquietae
1477 I, 4, 1 | satis explicitum est. Quo distet ab iracundia apparet: quo
1478 II, 11, 5 | ferarum greges linea pinnis distincta contineat et in insidias
1479 III, 35, 5 | qui mensam nisi crebris distinctam venis, qui nolunt domi nisi
1480 III, 2, 1 | metuentibus quam quibus iura distinguit modus virium.~2.
1481 I, 4, 2 | nominibus in species iram distinguunt, quia apud nos vocabula
1482 III, 33, 3 | valetudinarius fenerator distortis pedibus et manibus ad computandum
1483 II, 36, 2 | maculosusque et aestuans et distortus et tumidus. Nunc quoque
1484 III, 16, 4 | elegerat in partes duas distractum ab utroque viae latere posuit
1485 III, 40, 4 | fractus est, viscera hominis distrahentur? Tantum tibi placebis ut
1486 I, 11, 7 | non circa Numantiam multum diuque sedit et hunc suum publicumque
1487 III, 8, 2 | Eadem ex diverso ratio virtutum est, ut omne
1488 II, 35, 5 | discordiamque in populos dividendam pacemque lacerandam deae
1489 II, 18, 1 | et in sequentia tempora dividentur.~2.
1490 II, 27, 2 | ista leges habent, quibus divina exercentur; nimis nos suspicimus,
1491 III, 19, 2 | inter verbera et flammas divisit homo qui de toto senatu
1492 III, 21, 3 | centum et octoginta cuniculis divisum alveum in trecentos et sexaginta
1493 II, 21, 8 | fuerit quieto offeratur. Et divitias parentium in conspectu habeat,
1494 II, 21, 7 | maior ira comitetur? In divitibus et nobilibus et magistratibus
1495 II, 5, 5 | Volesus nuper, sub divo Augusto proconsul Asiae,
1496 III, 5, 4 | Ira patri luctum, marito divortium attulit, magistratui odium,
1497 III, 30, 4 | Divum Iulium plures amici confecerunt
1498 II, 16, 3 | Quos quidem non simplices dixerim sed incautos: stultis luxuriosis
1499 I, 1, 2 | e sapientibus viris iram dixerunt brevem insaniam; aeque enim
1500 III, 23, 4 | Augustus digna memoria fecit dixitque ex quibus appareat iram
1501 III, 10, 4 | elegantissimus haberi cupit, ille doctissimus; hic superbiae inpatiens
1502 I, 6, 4 | inhumana feritas -- sed ut documentum omnium sint, et quia vivi
|