10-auxil | avari-consu | conta-docum | dolen-figit | figur-indom | induc-liber | libet-obiit | obira-posse | possi-reum | reus-surre | susce-vider | vidi-zenon
bold = Main text
Lib. Cap. Par. grey = Comment text
1503 III, 40, 1 | mehercules et non invenio dolendi modum, sed tempus expectandum
1504 III, 6, 2 | Quis enim traditus dolori et furens non primam reiecit
1505 I, 3, 3 | iniuria inritatas nec poenae dolorisve alieni causa; nam etiam
1506 II, 29, 2 | fingit iniuriam ut videatur doluisse factam; est aliquis malignus
1507 III, 28, 2 | administrare, transferre in res domesticas operam, quam circumspicere
1508 III, 24, 3 | sexus, extraneum libertas, domesticum familiaritas. Nunc primum
1509 II, 28, 4 | Utique aliquo defungendum est domicilium putre sortitis.~5.
1510 II, 9, 3 | totas urbes concremantia dominationesque funestas et regnorum publicorumque
1511 II, 36, 6 | adfectus est in quem non ira dominetur. ~
1512 III, 29, 1 | piger equum vehiculumque domini cursu non exaequat, si inter
1513 II, 15, 2 | exsurgunt, sed nisi cito domita sunt, quae fortitudini apta
1514 III, 19, 5 | eadem nocte dimissis per domos centurionibus confecit,
1515 III, 22, 5 | Cum hos dicaces fame domuisset, captis sic usus est ut
1516 III, 11, 1 | sunt, alia deridenda, alia donanda.~2.
1517 II, 31, 6 | pocula sinusque innoxio lapsu dracones et intra domum ursorum leonumque
1518 III, 3, 5 | consumere, quod iram, quasi dubiae apud homines opinionis sit,
1519 III, 32, 1 | fastidiamus. Magnam rem sine dubio fecerimus, si servulum infelicem
1520 I, 9, 2 | utendum autem illa est non ut duce sed ut milite.' Quod est
1521 I, 12, 5 | defensorem ipso officio ducente, volentem iudicantem providentem,
1522 III, 16, 1 | iugum quod non minus laedat ducentem quam repugnantem: unum est
1523 II, 10, 8 | latentibus et ex occulto sentinam ducentibus labore continuo resistit,
1524 III, 2, 5 | sine auspiciis populus ductu irae suae egressus fortuita
1525 I, 3, 7 | illud et principale aliter ductum.Ut vox est quidem, sed non
1526 II, 28, 5 | ipsam iniuriam petere: aut dulcedine urbanitatis prolapsus est,
1527 III, 8, 5 | proderunt summissi et humani et dulces, non tamen usque in adulationem,
1528 III, 35, 3 | modulata tantum et mollia et ex dulci tracta compositaque accipiant:
1529 II, 10, 6 | velit non in silvestribus dumis poma pendere? Quid si miretur
1530 I, 5, 2 | est, illa in periculum, dummodo deducat, descendere.~3.
1531 III, 31, 2 | consulatum speraveram; dedit duodecim fasces, sed non fecit ordinarium
1532 III, 22, 2 | facilius fuit Antigono quam duos manipulares duci iubere,
1533 II, 25, 2 | questus est, quod foliis rosae duplicatis incubuisset.~3.
1534 II, 25, 4 | intemperans et inpatiens: dure tractandus animus est ut
1535 I, 16, 2 | loca ignota mitteris. In te duriora remedia iam solida nequitia
1536 III, 5, 8 | Ut tela a duro resiliunt et cum dolore
1537 III, 29, 1 | et feriata translatus ad durum opus!~2.
1538 II, 17, 2 | mollis animus, huius nimis durus est; temperatus sit sapiens
1539 III, 9, 4 | incumbit animo; certe ob eandem causam iracundiores sunt
1540 I, 21, 1 | videatur et luxuria -- ebore sustineri vult, purpura
1541 III, 14, 1 | biberet, turpem esse dicens ebrietatem in rege, quem omnium oculi
1542 III, 13, 5 | Qui vinum male ferunt et ebrietatis suae temeritatem ac petulantiam
1543 II, 19, 5 | pro cuiusque natura quidam ebrii effervescunt, quidam saucii.
1544 I, 4, 1 | iracundia apparet: quo ebrius ab ebrioso et timens a timido. Iratus
1545 III, 8, 1 | mala sua proximis tradit: ebriosus convictores in amorem meri
1546 | ecce
1547 III, 28, 1 | continuabitur rabies: age, infelix, ecquando amabis? O quam bonum tempus
1548 II, 23, 1 | iussisset, interrogavit ecquis superesset: 'tu' inquit '
1549 III, 3, 6 | illi reddendus est suus, eculei et fidiculae et ergastula
1550 III, 19, 1 | sunt, fidiculis talaribus, eculeo igne vultu suo.~2.
1551 II, 31, 4 | est malos mala facinora edere? Quid novi est, si inimicus
1552 I, 15, 2 | si debiles monstrosique editi sunt, mergimus; nec ira
1553 II, 18, 1 | pertinentia praecipientur: ea in educationem et in sequentia tempora
1554 III, 17, 1 | Clitum carissimum sibi et una educatum inter epulas transfodit
1555 II, 21, 10| Apud Platonem educatus puer cum ad parentes relatus
1556 III, 33, 4 | sunt quae nobis lacrimas educunt! ~
1557 III, 22, 3 | qui vos ex hac voragine eduxit.'~4.
1558 I, 12, 6 | sunt quia aliquando aliquid effecerunt; nam et febres quaedam genera
1559 II, 17, 1 | id quod veri adfectus non effecissent effecit imitatio adfectuum. ~
1560 II, 4, 1 | adfectus aut crescant aut efferantur, est primus motus non voluntarius,
1561 II, 19, 3 | nostris iram in pectore moveri effervescente circa cor sanguine; causa
1562 II, 2, 5 | nos turba maerentium et effervescimus ad aliena certamina. Quae
1563 I, 1, 5 | exit, quantoque maior, hoc effervescit manifestius. Non vides ut
1564 II, 19, 5 | cuiusque natura quidam ebrii effervescunt, quidam saucii. Neque ulla
1565 III, 27, 4 | Quod in luctu dici solet efficacissime, et in ira dicetur: utrum
1566 II, 31, 8 | mansuefacere possemus aut efficere ne nobis aliisve periculo
1567 III, 34, 1 | malignas vocis alienae, quibus efficitur ut inter iniurias naturae
1568 I, 3, 3 | causa; nam etiam si haec efficiunt, non haec petunt.~4.
1569 II, 36, 3 | quidem nulla est formosior effigies quam atrox et horrida qualesque
1570 II, 31, 8 | qua morsu aut ictu nocent effligeremus, si in reliquum mansuefacere
1571 I, 15, 2 | misera curatio. Rabidos effligimus canes et trucem atque inmansuetum
1572 II, 36, 2 | carnesque et tot inpedimenta effluentis: quid si nudus ostenderetur?~
1573 III, 3, 6 | ostendenda est rabies eius effrenata et attonita apparatusque
1574 I, 9, 3 | est, desit ira esse, quam effrenatam indomitamque intellego;
1575 III, 16, 2 | huius praecipue rabidi atque effreni continentia, utilior est
1576 III, 15, 4 | guttur tuum, cor tuum? effugia servitutis sunt. Nimis tibi
1577 II, 35, 3 | vestem omnemque curam sui effundent, sive capillorum natura
1578 II, 26, 3 | homines collectam in res effundere?~4.
1579 III, 6, 6 | sustinemus, victi in proximo effundimus; etiam dum stamus sub sarcina,
1580 I, 4, 3 | maledictorumque amaritudinem effusae; quaedam ultra querellas
1581 I, 11, 1 | Nusquam minus: ubi non effusos esse oportet impetus sed
1582 III, 6, 3 | aut maiora viribus nostris egerimus. Numquam tam feliciter in
1583 III, 33, 4 | terras referente quae male egesserat, omnem istam congeriem non
1584 II, 36, 4 | supra vires elatus clamor egessit et luminum suffudit aciem
1585 I, 16, 4 | peregrinatio, hunc dolor, hunc egestas, hunc ferrum.~5.
1586 II, 36, 5 | furorem ira. Mortem liberis, egestatem sibi, ruinam domui inprecantur,
1587 III, 2, 1 | Quaedam gentes beneficio egestatis non novere luxuriam; quaedam,
1588 II, 36, 4 | oculos vehementius umor egestus et in morbos aegri reccidere.
1589 I, 13, 4 | instruunt, quae nihil vitiis eget, sed segnem alioqui animum
1590 I, 1, 5 | corpora solitum quietumque egrediantur habitum et feritatem suam
1591 III, 2, 5 | populus ductu irae suae egressus fortuita raptaque pro armis
1592 II, 5, 3 | venit et omne foedus humanum eiecit animo, novissime in crudelitatem
1593 | eis
1594 III, 5, 6 | exigit; naturam hominis eiurat: illa in amorem hortatur,
1595 II, 25, 3 | neglegentis servi manibus elapsa?~4.
1596 III, 17, 2 | felicitate quadam dentibus leonis elapsus ob hoc, cum ipse regnaret,
1597 II, 36, 4 | et sanguinem supra vires elatus clamor egessit et luminum
1598 III, 10, 4 | hic formae suae parci; hic elegantissimus haberi cupit, ille doctissimus;
1599 III, 16, 4 | eligere permisit, deinde quem elegerat in partes duas distractum
1600 II, 19, 1 | morum varietates mixtura elementorum facit, et proinde aliquo
1601 II, 31, 6 | saeva mansuescunt. Aspice elephantorum iugo colla summissa et taurorum
1602 II, 11, 5 | leones redegit in caveam, elephantos porcina vox terret.~6.
1603 III, 28, 3 | inbecille natum est ut sine elidentis periculo pereat: inbecillos
1604 I, 6, 1 | frangamus sed ut explicemus, elidimus, sic ingenia vitio prava
1605 III, 8, 7 | Eligamus ergo vel hos potius, si
1606 III, 8, 5 | Elige simplices faciles moderatos,
1607 III, 16, 4 | vacationem petenti quem vellet eligere permisit, deinde quem elegerat
1608 II, 7, 3 | iudex damnaturus quae fecit eligitur et corona pro mala causa <
1609 II, 3, 3 | arietarent cor exiluit et oratori eloquentissimo dum ad dicendum componitur
1610 I, 20, 8 | facient magnitudinis fidem; eloquentur aliquid quod tu magni <animi>
1611 III, 2, 4 | crematae domus, et modo eloquio favorabili habitus in multo
1612 II, 29, 3 | audires; magis enim veritas elucet quo saepius ad manum venit:
1613 I, 16, 2 | secreta deinde publicata emendare temptabit. Tu longius iam
1614 II, 13, 1 | rectum genitos natura, si emendari velimus, iuvat. Nec, ut
1615 III, 36, 4 | quam debebas, itaque non emendasti sed offendisti: de cetero
1616 I, 15, 3 | punientem decet, cum eo magis ad emendationem poena proficiat, si iudicio
1617 III, 19, 2 | notiores sunt plus in exemplum emendationemque proficiunt.~3.
1618 I, 5, 3 | qui optimo eius operi et emendatissimo hoc ferum ac perniciosum
1619 I, 19, 7 | sciat alteram adhiberi ut emendet malos, alteram ut tollat;
1620 III, 13, 2 | et mutare faciem), sed si eminere illi extra nos licuit, supra
1621 I, 1, 7 | alii adfectus apparent, hic eminet. ~
1622 I, 20, 4 | iratis emittuntur quae magno emissae videantur animo?' <Immo>
1623 III, 19, 3 | spongea includi, ne vocis emittendae haberent facultatem. Cui
1624 III, 19, 4 | liceat illam non per vulnus emittere.~5.
1625 I, 20, 4 | aliquae voces ab iratis emittuntur quae magno emissae videantur
1626 III, 8, 1 | quoque et silice natum virum emolliit, avaritia in proximos virus
1627 II, 11, 1 | derisum non effugit; quid enimest iracundia in supervacuum
1628 III, 37, 5 | recipis hanc legem? Ergo te Ennius, quo non delectaris, odisset
1629 I, 7, 1 | temperare iram, non tollere, eoque detracto quod exundat ad
1630 III, 3, 3 | manu saevit, carissimorum eorumque quae mox amissa fleturus
1631 III, 9, 5 | ut quosdam salutatio et epistula et oratio et interrogatio
1632 II, 23, 2 | Alexander! qui cum legisset epistulam matris, qua admonebatur
1633 II, 23, 4 | cum scrinia deprendisset epistularum ad Cn. Pompeium missarum
1634 III, 15, 1 | quo offensus liberos illi epulandos adposuit et subinde quaesiit
1635 III, 20, 4 | illi aves et instrumenta epularum camelis vehebantur, cum
1636 III, 17, 1 | sibi et una educatum inter epulas transfodit manu quidem sua,
1637 II, 26, 5 | quidam putant, ubi idem equi obsequentes alteri equiti,
1638 III, 21, 2 | Ibi unus ex iis equis qui trahere regium currum
1639 III, 18, 3 | aliosque et senatores et equites Romanos uno die flagellis
1640 II, 26, 5 | equi obsequentes alteri equiti, alteri contumaces sunt,
1641 II, 33, 3 | Caesar Pastoris splendidi equitis Romani filium cum in custodia
1642 II, 9, 3 | flammam et agmina infestorum equitum ad conquirendas proscriptorum
1643 II, 16, 2 | patientiam laudaverim boum et equorum frenos sequentium. Quid
1644 II, 14, 1 | tarde consurgentis ad cursum equos stimulis facibusque subditis
1645 II, 2, 6 | togati aures tuba suscitat equosque castrenses erigit crepitus
1646 III, 29, 1 | occurrit, si ex otio piger equum vehiculumque domini cursu
1647 I, 17, 6 | serpentium venena a cubili erepentium nocent, innoxii dentes sunt
1648 III, 3, 4 | aegrum morbus et accessio erexit.~5.
1649 III, 3, 6 | eculei et fidiculae et ergastula et cruces et circumdati
1650 II, 2, 6 | suscitat equosque castrenses erigit crepitus armorum. Alexandrum
1651 I, 17, 7 | ea tenet quae invasit et eripi sibi iudicium suum, etiam
1652 III, 28, 4 | voluntati meae obstet an desit, eripiat an non det. Atqui in aequo
1653 I, 15, 2 | maxime prosum cum illum sibi eripio? Num quis membra sua tunc
1654 | eris
1655 I, 16, 7 | manibus, tangetur animus eius eritque solito commotior?' Fateor:
1656 | ero
1657 II, 10, 1 | mentium nec tantum necessitas errandi sed errorum amor.~2.
1658 I, 14, 3 | non persequi sed revocare! Errantem per agros ignorantia viae
1659 I, 14, 2 | Non est autem prudentis errantis odisse; alioqui ipse sibi
1660 I, 16, 1 | Ergo ad coercitionem errantium sceleratorumque irato castigatore
1661 II, 10, 3 | excusationem, cum publica via erraverit?~4.
1662 II, 28, 8 | commisimus? Numquid sic erravimus? Expeditne nobis ista damnare?' ~
1663 I, 18, 2 | veritas, amat et tuetur errorem; coargui non vult, et in
1664 III, 27, 3 | alius et tota vita inter errores volutabitur. Mansuete inmansueta
1665 III, 17, 1 | in ira fuit, quos nulla eruditio, nullus litterarum cultus
1666 III, 4, 5 | pertinere, iracundiam etiam eruditis hominibus et in alia sanis
1667 III, 18, 1 | Sulla praefringi crura, erui oculos, amputari linguam
1668 III, 11, 1 | etiam si secreto habiti sunt eruit, se ipse inquietat. Quaedam
1669 II, 33, 4 | non dolorem aliquo signo erumpere passus est; cenavit tamquam
1670 I, 19, 4 | alium non tam cito quam vult erumpit, in se revertitur? Tenentur
1671 II, 35, 4 | impetus, rupturus se nisi eruperit!~5.
1672 II, 35, 3 | spiritu pectus, rabida vocis eruptio colla distendet; tum artus
1673 III, 40, 3 | quam ut aliter periret, ne esca fieret. Motus est novitate
1674 II, 23, 1 | neminem enim alium cui carus esses reliqui.' Effecit ira ut
1675 III, 15, 3 | regiam adhibitis mensam: sic estur apud illos, sic bibitur,
1676 III, 9, 5 | quaeri; aeque autem et ab esuriente et a sitiente et ab omni
1677 | etenim
1678 II, 5, 1 | Illud etiamnunc quaerendum est, ii qui vulgo
1679 II, 7, 1 | Desinet ille Socrates posse eundem vultum domum referre quem
1680 II, 35, 5 | madentium aut ad caedem euntium aspectus, qualia poetae
1681 II, 10, 6 | paucissimos omni aevo sapientis evadere, quia condicionem humanae
1682 III, 1, 5 | levissimis enim in maxima evadit. ~
1683 II, 9, 1 | et in omnium pectoribus evaluit ut innocentia non rara sed
1684 III, 12, 4 | molliet, quaedam ex toto evanescent; si nihil egerit petita
1685 I, 8, 6 | continent.' Quando? cum iam ira evanescit et sua sponte decedit, non
1686 III, 40, 3 | Evasit e manibus puer et confugit
1687 II, 31, 2 | contra spem expectationemque evenerunt, nec aliud est quare in
1688 II, 2, 2 | condicione quadam humanae sortis eveniunt ideoque etiam sapientissimis
1689 I, 19, 4 | Quid opus est mensam evertere? quid pocula adfligere?
1690 III, 33, 1 | saeculorum labore constructas evertunt ut aurum argentumque in
1691 II, 4, 1 | sed utique, qui rationem evicit.~2.
1692 II, 20, 4 | ingenia et in laetitiam evocanda sunt. Et quia aliis contra
1693 III, 33, 2 | iudiciorum basilicae resonent, evocati ex longinquis regionibus
1694 III, 5, 1 | saevitiam ac violentiam evocet. Quemadmodum adversus pestilentiam
1695 I, 3, 7 | rerum quibus ad impetus evocetur, sed turbidas et confusas.~
1696 II, 25, 1 | sordidissimisque rebus non exacerbemur. Parum agilis est puer aut
1697 II, 22, 4 | dilata exigi, non potest exacta revocari. ~
1698 I, 3, 7 | principale parum subtile, parum exactum. Capit ergo visus speciesque
1699 I, 10, 3 | autem sustineat adfectum exaequare rationi?~4.
1700 I, 1, 4 | oculi, multus ore toto rubor exaestuante ab imis praecordiis sanguine,
1701 I, 2, 3 | relictis in quos ira viritim exarsit, aspicere caesas gladio
1702 I, 18, 2 | ambitiosior, favor popularis exasperant; saepe infesta patrono reum
1703 III, 9, 4 | isdem causis vitanda est: exasperat et incendit animos.~5.
1704 III, 1, 1 | ardet omnique inpedimento exasperatur et crescit; refert quantas
1705 I, 1, 5 | habitum et feritatem suam exasperent?~6.
1706 II, 10, 1 | quis surdis imperia non exaudientibus? Quid si pueris, quod neglecto
1707 III, 4, 3 | ira flagrantis. Age, si exaudire voces ac minas vacet, qualia
1708 III, 22, 3 | quosdam ex militibus suis exaudisset omnia mala inprecantis regi,
1709 III, 34, 1 | propter quae non leviter excandescimus qualiaque pueros in rixam
1710 II, 6, 4 | iracundissimus, si totiens excanduerit quotiens iram scelera meruerint. ~
1711 III, 4, 3 | voces ac minas vacet, qualia excarnificati animi verba sunt!~4.
1712 I, 21, 4 | depressa; sola sublimis et excelsa virtus est, nec quicquam
1713 III, 20, 2 | quia non supinis manibus exceperant servitutem missisque legatis
1714 II, 9, 3 | et ne os quidem libidini exceptum.~4.
1715 III, 43, 1 | omnibus, desiderabilem cum excesseris reddis? Quid illum nimis
1716 III, 14, 1 | inquit 'quemadmodum numquam excidam mihi, adprobabo iam et oculos
1717 III, 24, 4 | diligentia aliquando sibi ipsa excidat, neminem tam maturum cuius
1718 III, 1, 1 | facere temptabimus, iram excidere animis aut certe refrenare
1719 II, 13, 1 | defuit? Non est quod dicas excidi non posse: sanabilibus aegrotamus
1720 II, 31, 8 | ingenium est, poena neminem excipiet. ~
1721 II, 14, 1 | stimulis facibusque subditis excitamus. Aliquando incutiendus est
1722 II, 35, 5 | igneo flatu, quales ad bella excitanda discordiamque in populos
1723 III, 34, 3 | adfectantibus pugnas et iurgia excitant. ~
1724 III, 30, 1 | Taurum color rubicundus excitat, ad umbram aspis exsurgit,
1725 I, 13, 4 | timor etiam inertissimos excitavit in proelium? Sed ira ebrietas
1726 I, 20, 8 | missione, Homericum illum exclamans versum: ~e m' anaeir ego
1727 III, 4, 2 | corpus, incerta verba subitis exclamationibus, trementia labra interdumque
1728 III, 8, 6 | Caelius adsentientem et exclamavit, 'dic aliquid contra, ut
1729 I, 7, 2 | Primum facilius est excludere perniciosa quam regere et
1730 II, 10, 8 | occurrit potius et aliam excludit undam, aliam egerit, manifesta
1731 II, 35, 6 | si qua magis dira facies excogitari diri adfectus potest. ~
1732 I, 18, 6 | imperatori non paruisti.' Excogitavit quemadmodum tria crimina
1733 II, 1, 3 | sequatur et non accedente animo excurrat, an illo adsentiente moveatur
1734 II, 3, 4 | moveri tantum debet sed excurrere; est enim impetus; numquam
1735 I, 17, 7 | modo ultra quam oportet excurrit, modo citerius debito resistit;
1736 II, 13, 1 | patrocinium nobis quaeramus et excusatam licentiam, dicentes aut
1737 II, 10, 2 | rerum discrimina? maior est excusatio et iustior hominem esse
1738 II, 26, 3 | fortasse ipsi quoque artifices excusationes iustas adferent: alius non
1739 II, 32, 1 | dolorem regerit: tantum excusatius peccat.~2.
1740 III, 24, 3 | Puerum aetas excuset, feminam sexus, extraneum
1741 I, 7, 3 | potuisset. Commota enim semel et excussa mens ei servit quo inpellitur.~
1742 II, 30, 1 | testes sumus: in his naturam excutiemus voluntatemque facientium.
1743 I, 18, 1 | advocationem et sibi petit, ut excutiendae veritati spatium habeat:
1744 III, 36, 2 | pulchrius hac consuetudine excutiendi totum diem? Qualis ille
1745 III, 16, 1 | viscum, dum trepidantes excutiunt, plumis omnibus inlinunt.
1746 III, 7, 2 | inprobae, in vicinum spes exeat, nihil conemur quod mox
1747 II, 31, 6 | omnia cogita, foedam esse et execrabilem vim nocendi et alienissimam
1748 III, 14, 4 | suorum arcus verterentur! Cum execrati fuerimus illum convivia
1749 I, 20, 4 | Occurrit illi futurum ut execrentur insidientur opprimant: quid
1750 II, 7, 2 | iram quotiens causa poscet exegerit.~3.
1751 I, 1, 1 | Exegisti a me, Novate, ut scriberem
1752 III, 25, 3 | veniet in dubium, quin se exemerit turbae et altius steterit
1753 III, 18, 2 | cineribus, supra quos vir mali exempli, popularis tamen et non
1754 III, 8, 3 | Accedit huc quod non tantum exemplo melior fit qui cum quietis
1755 I, 12, 2 | caedetur: defendam; caesus est: exequar, quia oportet, non quia
1756 I, 12, 2 | Officia sua vir bonus exequetur inconfusus, intrepidus;
1757 I, 3, 3 | hanc finitionem intersit, exequi longum est. Contra utramque
1758 II, 20, 3 | illos citra lassitudinem exerceat, ut minuatur, non ut consumatur
1759 II, 14, 3 | solitum aiunt iis quos exercebat praecipere ne irascerentur;
1760 III, 9, 1 | certe citra lassitudinem exercenda, et animus non inter dura
1761 III, 18, 2 | iam in omne facinus manus exercens? Is illum ante bustum Quinti
1762 III, 4, 4 | iram <in> summa potentia exercent et argumentum virium existimant
1763 II, 27, 2 | leges habent, quibus divina exercentur; nimis nos suspicimus, si
1764 III, 8, 3 | invenit nec vitium suum exercet. Fugere itaque debebit omnis
1765 III, 16, 2 | potest quae multorum malo exercetur potentia stare; periclitatur
1766 III, 2, 1 | luxuriam; quaedam, quia exercitae et vagae sunt, effugere
1767 II, 5, 3 | est, quae ubi frequenti exercitatione et satietate in oblivionem
1768 I, 6, 2 | inflectere et cibis potionibus exercitationibus ordinem inponere ac valetudinem
1769 I, 11, 6 | relicto Hannibale et Punico exercitu omnibusque quibus irascendum
1770 III, 16, 4 | et hac victima lustravit exercitum. Habuit itaque quem debuit
1771 III, 16, 3 | iram quasi insigne regium exercuerunt, sicut Dareus, qui primus
1772 III, 35, 5 | squalidam, parietes insularum exesos rimosos inaequales. Quid
1773 II, 14, 2 | patiantur ut vires caedentis exhauriant, nec cum ira suadet feriunt,
1774 II, 10, 8 | intermittit quia quantum exhaustum est subnascitur. Lento adiutorio
1775 II, 19, 4 | aut detractione sanguinis exhaustus est calor;~5.
1776 I, 18, 3 | quasi interfecisset quem non exhibebat, roganti tempus aliquid
1777 III, 43, 2 | quantulumcumque superest exigamus; nulli cadaver nostrum iaceat
1778 I, 3, 2 | cupiditatem esse poenae exigendae, non facultatem; concupiscunt
1779 III, 15, 4 | multum animi ac roboris exigentes? Quaeris quod sit ad libertatem
1780 II, 22, 4 | potest enim poena dilata exigi, non potest exacta revocari. ~
1781 III, 12, 5 | intervenerat quid ageret, 'exigo' inquit 'poenas ab homine
1782 II, 28, 2 | liberalitas iustitia fides exigunt, quae omnia extra publicas
1783 II, 15, 2 | ferunt nihilque tenue et exile capiunt ignea et fervida,
1784 III, 4, 1 | oculis nunc trepidis et exilientibus, nunc in uno obtutu defixis
1785 III, 43, 4 | inquis "utique occidere, sed exilio, sed ignominia, sed damno
1786 II, 1, 1 | vitiorum decursus est. Nunc ad exiliora veniendum est; quaerimus
1787 III, 13, 2 | molestia fiet (cupit enim exilire et incendere oculos et mutare
1788 II, 3, 3 | se acies arietarent cor exiluit et oratori eloquentissimo
1789 II, 31, 4 | in bonis moribus aliquid existet asperius.~5.
1790 II, 31, 5 | aliquid quod te offendat existima: gubernator numquam ita
1791 III, 22, 2 | faciunt, de rege suo male existimabant? Audierat omnia Antigonus,
1792 III, 28, 5 | incredibile, saepe de facto bene existimamus, de faciente male.~6.
1793 I, 20, 6 | Nec est quod existimes verum esse quod apud disertissimum
1794 I, 1, 5 | se profert et in faciem exit, quantoque maior, hoc effervescit
1795 I, 2, 1 | urbium clades et totarum exitia gentium et principum sub
1796 II, 9, 3 | et regnorum publicorumque exitiorum clandestina consilia, et
1797 I, 20, 7 | enim esse et tumultuosa et exitiosa possunt: magnitudinem quidem,
1798 III, 19, 4 | ultimum spiritum trahere, da exiturae animae locum, liceat illam
1799 I, 6, 2 | cibis et abstinentia corpus exonerat; si frustra molliora cesserunt,
1800 II, 33, 4 | cenavit tamquam pro filio exorasset.~5.
1801 II, 21, 8 | adsurgat. Nihil per iracundiam exoret: quod flenti negatum fuerit
1802 III, 23, 3 | tam inhumanum responsum exorta erat; quos Philippus conticiscere
1803 III, 13, 6 | magnitudine inopinatae iniuriae exortam in altum retrahat nec dolorem
1804 II, 3, 3 | plerumque vir dum armatur expalluit et signo pugnae dato ferocissimo
1805 I, 3, 8 | cum acerrime saevierunt expaveruntque, pascuntur, et ex fremitu
1806 III, 35, 3 | latratusque. Quid miser expavescis ad clamorem servi, ad tinnitum
1807 III, 40, 1 | dolendi modum, sed tempus expectandum est; dabit poenas. Serva
1808 I, 17, 1 | ipsa per se pugnant, non expectant manum, et habent, non habentur.~
1809 III, 15, 4 | quid gemis, demens? Quid expectas ut te aut hostis aliquis
1810 II, 31, 2 | commovent quae contra spem expectationemque evenerunt, nec aliud est
1811 III, 2, 4 | publicum consilium senatus non expectatis dilectibus nec nominato
1812 II, 31, 3 | iniuriae movent?' Quia non expectavimus illas aut certe non tantas.
1813 III, 39, 4 | admoto, eadem, quia non expectavit, dolorem tulit. Quaedam
1814 III, 22, 5 | negavit facturum fuisse, nisi expediret iis dominum habere qui tam
1815 II, 31, 5 | securus explicuit ut non expedite ad contrahendum armamenta
1816 II, 25, 4 | Perpetietur hic famem et aestivae expeditionis sitim qui puero male diluenti
1817 II, 28, 8 | Numquid sic erravimus? Expeditne nobis ista damnare?' ~
1818 III, 16, 1 | intolerabile nobis videtur ut nos expellat e vita, iram, in quocumque
1819 II, 2, 3 | Saepe Clodio Ciceronem expellenti et Antonio occidenti videmur
1820 I, 14, 3 | rectum iter admovere quam expellere. ~
1821 I, 19, 8 | Haec cui expendenda aestimandaque sunt, vides
1822 III, 13, 5 | intemperantiam in morbo suam experti parere ipsis in adversa
1823 III, 24, 2 | flagellis et compedibus expiem? Quis sum, cuius aures laedi
1824 I, 3, 7 | vox est quidem, sed non explanabilis et perturbata et verborum
1825 I, 1, 4 | gemitus mugitusque et parum explanatis vocibus sermo praeruptus
1826 III, 30, 4 | quam inimici, quorum non expleverat spes inexplebiles. Voluit
1827 I, 6, 1 | non ut frangamus sed ut explicemus, elidimus, sic ingenia vitio
1828 I, 4, 1 | Quid esset ira satis explicitum est. Quo distet ab iracundia
1829 III, 22, 3 | ignorantis a quo adiuvarentur explicuisset, 'nunc' inquit 'male dicite
1830 II, 31, 5 | ita totos sinus securus explicuit ut non expedite ad contrahendum
1831 III, 20, 2 | provisis commeatibus, non exploratis itineribus, per invia, per
1832 II, 11, 1 | sine viribus est, magis exposita contemptui est et derisum
1833 II, 16, 3 | simplices videntur quia expositi sunt. Quos quidem non simplices
1834 III, 28, 3 | arbitrium tuum omni patientiae expositum: saepe nimia vis caedentis
1835 III, 33, 2 | propter quos oculi clamore exprimantur, fremitu iudiciorum basilicae
1836 III, 7, 2 | humilis: generoso repulsa iram exprimet, languido inertique tristitiam.
1837 I, 9, 1 | aliter quam quae tormentis exprimuntur tela in potestate mittentis
1838 II, 33, 4 | Venit Pastor vultu nihil exprobrante. Propinavit illi Caesar
1839 III, 13, 3 | coarguebatur, nec erat illi exprobratio latitantis irae ingrata.
1840 II, 21, 9 | Exprobrentur illi perperam facta. Pertinebit
1841 I, 6, 3 | orationem, qua moneat adhuc et exprobret; novissime ad poenas et
1842 III, 43, 5 | Iam istum spiritum expuemus. Interim, dum trahimus,
1843 I, 9, 2 | nec quicquam sine illa expugnari potest, nisi illa inplet
1844 II, 36, 5 | continuaverunt irae furorem nec quam expulerant mentem umquam receperunt:
1845 II, 9, 1 | cupiditas, minor verecundia est; expulso melioris aequiorisque respectu
1846 II, 19, 5 | fameque tabidi et quibus exsangue corpus est maligneque alitur
1847 III, 3, 1 | irae et vetat illam nobis exsecari: calcar ait esse virtutis,
1848 III, 4, 2 | compressa et dirum quiddam exsibilantia.~3.
1849 I, 19, 2 | inimica libertati nomina exstirpat: hoc non frendens nec caput
1850 III, 42, 1 | malo purgemusque mentem et exstirpemus radicitus quae quamvis tenuia
1851 II, 36, 6 | illos malum cepit et omnia exsuperans vitia. Alia paulatim intrant,
1852 II, 1, 2 | illa quoque altiora possit exsurgere; nam et in corpore nostro
1853 II, 15, 2 | ipsius tantum naturae bono exsurgunt, sed nisi cito domita sunt,
1854 I, 3, 6 | quorum aliqua in illis quoque extant vestigia, ceterum humanorum
1855 I, 21, 4 | refert in quantum procedant extendantque se, angusta sunt, misera
1856 II, 12, 4 | vigiliam indefatigabilem extendit; didicerunt tenuissimis
1857 II, 4, 2 | fortasse et adsidua observatio extenuat. Alter ille motus, qui iudicio
1858 III, 43, 1 | superioribus acidum ac molestum, exterere viribus tuis temptas? Quid
1859 III, 13, 2 | gradus lentior; paulatim cum exterioribus interiora formantur.~3.
1860 I, 15, 2 | demittimus; portentosos fetus extinguimus, liberos quoque, si debiles
1861 II, 21, 2 | utrumque enim, et quod extollendum et quod deprimendum est,
1862 II, 6, 1 | Atqui hoc dicit qui illam extolli vult et deprimi, quoniam
1863 III, 24, 3 | excuset, feminam sexus, extraneum libertas, domesticum familiaritas.
1864 III, 27, 3 | hoc enim primum? hoc enim extremum? Non est quod illi credas,
1865 III, 19, 3 | ne quam liberiorem vocem extremus dolor mitteret, ne quid
1866 I, 8, 2 | sepositus est animus et extrinsecus speculatur adfectus, ut
1867 III, 9, 3 | fugere debemus et omnia quae exulcerant vitium, aeque cavere lassitudinem
1868 I, 20, 3 | conscii, saepe indolescere, ut exulcerata et aegra corpora quae ad
1869 III, 17, 4 | lateribus vero adtritu exulceratis non minus foeda quam terribilis
1870 II, 21, 5 | gestire patiamur; gaudium enim exultatio, exultationem tumor et nimia
1871 II, 21, 5 | gaudium enim exultatio, exultationem tumor et nimia aestimatio
1872 I, 7, 1 | tollere, eoque detracto quod exundat ad salutarem modum cogere,
1873 III, 9, 1 | carminum obleniat et historia fabulis detineat; mollius delicatiusque
1874 III, 28, 5 | id facientibus quod nisi facerent inprobaremus, immo, quod
1875 III, 25, 2 | est quod cum illo paria faciamus.~3.
1876 I, 6, 3 | et aequi conciliet animis faciatque vitiorum odium, pretium
1877 II, 14, 1 | ad cursum equos stimulis facibusque subditis excitamus. Aliquando
1878 III, 22, 2 | incumbentes regis tabernaculo faciebant quod homines et periculosissime
1879 I, 6, 3 | mollioribus ingenia curare, ut facienda suadeat cupiditatemque honesti
1880 I, 15, 1 | meliorque tam sibi quam aliis faciendus non sine castigatione, sed
1881 I, 19, 2 | quicquam indecorum iudici faciens, cuius tum maxime placidus
1882 III, 28, 5 | facto bene existimamus, de faciente male.~6.
1883 II, 32, 2 | faceret iniuriam? Postea satis facienti Cato,'non memini' inquit '
1884 III, 28, 5 | tamen non ignoscimus id facientibus quod nisi facerent inprobaremus,
1885 III, 12, 2 | fecisse potui'; nemo animum facientis sed ipsum aestimat factum:
1886 II, 30, 1 | excutiemus voluntatemque facientium. Puer est: aetati donetur,
1887 I, 6, 4 | vitam non potuerunt largiri facilem exitum praestant, hic damnatos
1888 III, 16, 4 | At quanto Xerses facilior! qui Pythio quinque filiorum
1889 III, 26, 4 | facere quietos potest, mutuae facilitatis conventio.~5.
1890 III, 8, 1 | nescimus. Cum placidissimo et facillimo et minime anxio morosoque
1891 III, 4, 5 | dicant et vulgo credatur facillimus quisque huic <maxime> obnoxius. ~
1892 III, 43, 2 | confector expectat: idem facimus, aliquem nobiscum adligatum
1893 II, 13, 2 | difficilius est facere ista quae facitis. Quid est animi quiete otiosius,
1894 III, 26, 2 | non erit; maxima est enim factae iniuriae poena fecisse,
1895 III, 36, 3 | totum diem meum scrutor factaque ac dicta mea remetior; nihil
1896 I, 19, 5 | deprendit: si paenitentia facti spem bonam pollicetur, si
1897 III, 38, 2 | patrum nostrorum memoria factiosus et inpotens, abstersit faciem
1898 I, 3, 1 | laedunt, et iniuriam qui facturus est iam facit.~2.
1899 III, 17, 4 | erat forma eius visentibus, factusque poena sua monstrum misericordiam
1900 II, 24, 1 | suspicio et coniectura, fallacissima inritamenta: 'ille me parum
1901 III, 3, 6 | Ne quem fallat tamquam aliquo tempore,
1902 III, 1, 5 | lenes habent et incrementa fallentia: in iram deiectus animorum
1903 I, 20, 5 | hoc dictum spiritu putas? Falleris; nec enim magnitudo ista
1904 III, 39, 3 | quem non audet lenire, fallet: removebit omnia ultionis
1905 III, 38, 2 | inquit 'omnibus, Lentule, falli eos qui te negant os habere.' ~
1906 III, 32, 2 | sit. In hoc enim praecipue fallimur: ad ferrum venimus, ad capitalia
1907 II, 3, 2 | adfectus animique signum putat, fallitur nec intellegit corporis
1908 II, 28, 6 | quotiens ipse in suspicionem falsam inciderit, quam multis officiis
1909 III, 31, 3 | vitium maximum quaeris? falsas rationes conficis: data
1910 I, 9, 2 | sed ut milite.' Quod est falsum; nam si exaudit rationem
1911 I, 2, 5 | placantur et falsa ultione falsus dolor tollitur. ~
1912 III, 41, 1 | Conscientiae satis fiat, nil in famam laboremus; sequatur vel
1913 II, 19, 5 | in eadem causa sunt siti fameque tabidi et quibus exsangue
1914 III, 35, 2 | inquis. Immo coram patre familiae. Quid clamas? quid vociferaris?
1915 III, 13, 3 | Deprendebatur itaque a familiaribus et coarguebatur, nec erat
1916 II, 21, 5 | irasci; demus operam ut familiaris sit iis cum quibus contendere
1917 III, 24, 3 | extraneum libertas, domesticum familiaritas. Nunc primum offendit: cogitemus
1918 II, 12, 3 | humana mens vincat et in familiaritatem perducat adsidua meditatio,
1919 I, 19, 2 | domus funditus tollit et familias rei publicae pestilentes
1920 III, 19, 4 | vestimenta miserorum et in os farciri pannos imperavit. Quae ista
1921 | fas
1922 III, 32, 1 | quibusdam vereamur, quibusdam fastidiamus. Magnam rem sine dubio fecerimus,
1923 III, 35, 4 | ad oculos, qui non minus fastidio laborant si male instituti
1924 III, 8, 4 | pertinace vinci, a delicato fastidiri.~5.
1925 II, 21, 7 | ille respondeat? Non pro fastigio te tuo metiris; ipse te
1926 I, 21, 3 | potest, uno nomine occupare fastus vult, per omnem orbem titulos
1927 II, 13, 3 | removeri -- hoc ex parte fatentur etiam qui dicunt esse minuendam:
1928 I, 16, 7 | eritque solito commotior?' Fateor: sentiet levem quendam tenuemque
1929 II, 33, 2 | vindicare non expedit ut ne fateri quidem expediat.~3.
1930 II, 28, 1 | nihil feci'. Immo nihil fateris. Indignamur aliqua admonitione
1931 I, 2, 2 | proditos duces mali exempla fati: alium ira in cubili suo
1932 III, 6, 6 | multarum, ut dixi, rerum actu fatigandus nec magnarum supraque vires
1933 II, 10, 1 | qui aegrotant senescunt fatigantur? Inter cetera mortalitatis
1934 I, 17, 5 | deinde deficit ante tempus fatigata, et, quae nihil aliud quam
1935 III, 9, 4 | temperant, quam maxime movet fatigatio, sive quia calorem in media
1936 III, 42, 4 | conturbamus? stat supra caput fatum et pereuntis dies inputat
1937 II, 28, 3 | cogitavimus, alia optavimus, aliis favimus; in quibusdam innocentes
1938 I, 18, 2 | advocatio ambitiosior, favor popularis exasperant; saepe
1939 III, 2, 4 | crematae domus, et modo eloquio favorabili habitus in multo honore
1940 I, 12, 6 | aliquid effecerunt; nam et febres quaedam genera valetudinis
1941 III, 20, 3 | quidquid necessitas cibum fecerat; postquam inter harenas
1942 II, 26, 3 | offendunt nos videlicet qui illa fecerunt.' Primum saepe antequam
1943 II, 28, 3 | praestare nos possumus: alia fecimus, alia cogitavimus, alia
1944 III, 26, 5 | habitum: etiam si nihil mali fecisti, potes facere. ~
1945 III, 21, 5 | illa custodita erat, diruit fecitque eius per hoc notabilem fortunam;
1946 II, 10, 8 | contra mala continua et fecunda, non ut desinant, sed ne
1947 II, 15, 1 | neglecta tellus creat et alta fecundi soli silva est;~2.
1948 III, 6, 4 | incidunt: alius spem nostram fefellit, alius distulit, alius intercepit;
1949 II, 8, 2 | alterius iniuria quaestus est; felicem oderunt, infelicem contemnunt;
1950 II, 7, 2 | et inpudentis et ob ista felices incedendum erit; nusquam
1951 II, 10, 5 | miserebatur omnium qui sibi laeti felicesque occurrebant, miti animo,
1952 III, 30, 3 | erit felix quem torquebit felicior. Minus habeo quam speravi:
1953 II, 12, 6 | tantum praemium expectat, felicis animi inmota tranquillitas?
1954 II, 21, 7 | secunda se aura sustulit. Felicitas iracundiam nutrit, ubi aures
1955 III, 17, 2 | Numquid ergo hic Lysimachus felicitate quadam dentibus leonis elapsus
1956 III, 6, 3 | nostris egerimus. Numquam tam feliciter in multa discurrenti negotia
1957 III, 24, 3 | Puerum aetas excuset, feminam sexus, extraneum libertas,
1958 II, 19, 4 | adquiritur; itaque puerorum feminarumque irae acres magis quam graves
1959 I, 19, 4 | quid capillos avellere, femur pectusque percutere? Quantam
1960 III, 33, 3 | milesimam valetudinarius fenerator distortis pedibus et manibus
1961 III, 40, 5 | dumtaxat qualem modo rettuli, feram immanem sanguinariam, quae
1962 III, 8, 5 | iram tuam nec evocent et ferant; magis adhuc proderunt summissi
1963 III, 13, 2 | pectoris secessu recondatur, feraturque, non ferat. Immo in contrarium
1964 III, 12, 4 | his quae te praecipitem ferebant hora, non tantum dies molliet,
1965 II, 33, 1 | vultu, non patienter tantum ferendae sunt: facient iterum, si
1966 III, 8, 7 | indomiti natura blandientem ferent: nihil asperum tetricumque
1967 II, 35, 2 | arbitrio ibunt, non suo ferentur.~3.
1968 III, 8, 4 | et mendax vanitate; non feres a suspicioso timeri, a pertinace
1969 II, 25, 4 | Feret iste aequo animo civile
1970 III, 29, 1 | obiit a servitute urbana et feriata translatus ad durum opus!~
1971 II, 34, 5 | enim et occasionem saepius feriendi dabis et excusationem; non
1972 II, 35, 1 | quisquam tam graviter hostem ferire ut relinquat manum in vulnere
1973 III, 2, 6 | adpetentes sua; gaudent feriri et instare ferro et tela
1974 I, 6, 2 | frustra molliora cesserunt, ferit venam membrisque, si adhaerentia
1975 II, 15, 4 | Deinde omnes istae feritate liberae gentes leonum luporumque
1976 I, 1, 6 | simul ira invasit, novae feritatis accessio.~7.
1977 II, 14, 2 | exhauriant, nec cum ira suadet feriunt, sed cum occasio.~3.
1978 I, 9, 2 | est quiescit sed libidine ferociaque provehitur, tam inutilis
1979 II, 3, 3 | expalluit et signo pugnae dato ferocissimo militi paulum genua tremuerunt
1980 I, 20, 9 | eum ferre qui Iovem non ferret. ~
1981 III, 26, 1 | feras et iniuriam. Quare fers aegri rabiem et phrenetici
1982 I, 5, 3 | operi et emendatissimo hoc ferum ac perniciosum vitium adsignat?
1983 III, 39, 2 | incitaturi, nec cetera vitia dum fervent: initia morborum quies curat.~
1984 III, 24, 4 | non gravitatem in aliquod fervidius factum casus inpingat, neminem
1985 III, 9, 4 | sunt valetudine aut aetate fessi. Fames quoque et sitis ex
1986 III, 29, 1 | inter cotidiana pervigilia fessum somnus oppressit, si rusticum
1987 III, 21, 1 | cum Babylona oppugnaturus festinaret ad bellum, cuius maxima
1988 I, 18, 1 | veritati spatium habeat: ira festinat. Ratio id iudicare vult
1989 I, 15, 2 | demittimus; portentosos fetus extinguimus, liberos quoque,
1990 II, 2, 1 | potestate est, nulla quominus fiant ratio persuadet.~2.
1991 II, 28, 7 | suam aspici non vult; et fidei acerrimus exactor est perfidus,
1992 I, 10, 2 | confugiat! Non potest hic animus fidele otium capere, quatiatur
1993 I, 17, 2 | rem stabilem ab incerta, fidelem ab infida, sanam ab aegra?~
1994 II, 34, 4 | mutare? Quos populus Romanus fideliores habet socios quam quos habuit
1995 I, 3, 5 | aper irasci meminit, non fidere cursu~cerva nec armentis
1996 II, 28, 2 | humanitas liberalitas iustitia fides exigunt, quae omnia extra
1997 III, 3, 6 | reddendus est suus, eculei et fidiculae et ergastula et cruces et
1998 III, 19, 1 | natura tristissima sunt, fidiculis talaribus, eculeo igne vultu
1999 III, 30, 5 | in reges arma convertit fidissimosque eo conpulit ut de morte
2000 III, 40, 3 | aliter periret, ne esca fieret. Motus est novitate crudelitatis
2001 III, 13, 2 | magna id nostra molestia fiet (cupit enim exilire et incendere
2002 III, 14, 2 | enim petere se dixerat) figit rescissoque pectore haerens
|