Lib. Cap. Par.

  1  I,    1,  2   |         tanta constantia, magnitudo animi, probitas, fides, quae tam
  2  I,    9,  18  |             sunt enim qui discessum animi a corpore putent esse mortem;
  3  I,    9,  19a |            quaedam cerebri visa est animi principatum tenere; aliis
  4  I,    9,  19a |            alii in cerebro dixerunt animi esse sedem et locum; animum
  5  I,    9,  19a |     animosos et bene animatos et ex animi sententia; ipse autem animus
  6  I,   10,  20  |    explanatum a Platone. Xenocrates animi figuram et quasi corpus
  7  I,   18,  42  | principiorum genere confecta ardore animi concalescunt. ~
  8  I,   19,  43  |           celeritas quae possit cum animi celeritate contendere. qui
  9  I,   20,  46  |           ad auris, ad naris a sede animi perforatae. itaque saepe
 10  I,   20,  46  |           quae quasi fenestrae sint animi, quibus tamen sentire nihil
 11  I,   22,  51  |    intellegant. mihi quidem naturam animi intuenti multo difficilior
 12  I,   22,  51  |   Aristoxenus, quia difficilis erat animi quid aut qualis esset intellegentia,
 13  I,   22,  52  |           quasi vas est aut aliquod animi receptaculum; ab animo tuo
 14  I,   22,  52  |         esset hoc acrioris cuiusdam animi praeceptum tributum deo. ~
 15  I,   23,  54  |             haec est propria natura animi atque vis. quae si est una
 16  I,   25,  61  |          enim fundus aut quae talis animi figura intellegi potest
 17  I,   26,  64  |           modestiam magnitudinemque animi erudivit, eademque ab animo
 18  I,   27,  66  |            quaedam natura atque vis animi seiuncta ab his usitatis
 19  I,   29,  71  |                                  in animi autem cognitione dubitare
 20  I,   29,  71  |           contumaciam a magnitudine animi ductam, non a superbia,
 21  I,   33,  80  |          apparet in bestiis, quarum animi sunt rationis expertes;
 22  I,   33,  80  |        figura magis exstat, et ipsi animi magni refert quali in corpore
 23  I,   33,  80  |  necessitatis adfert, cur nascantur animi, similitudo. omitto dissimilitudines. ~
 24  I,   33,  81  |             ne si interirent quidem animi, quicquam mali esse in morte?
 25  I,   34,  82  |           tertium est? an quod ipse animi discessus a corpore non
 26  I,   36,  88  |           illo, de quo, si mortales animi sunt, dubitare non possumus,
 27  I,   37,  90  |              quod i hoc inest omnis animi constracto ex metu mortis.
 28  I,   40,  95  |        totamque vim bene vivendi in animi robore ac magnitudine et
 29  I,   40,  97a |                    Quis hanc maximi animi aequitatem in ipsa morte
 30 II,    5,  13  |         suapte natura enitent, ~sic animi non omnes culti fructum
 31 II,    5,  13  |       altera debilis. Cultura autem animi philosophia est; haec extrahit
 32 II,   13,  31  |           profecto virtuti dolor et animi inductione languescet. Aut
 33 II,   13,  32a |      comitibusque eius, magnitudini animi, gravitati, patientiae,
 34 II,   15,  35  |             est functio quaedam vel animi vel corporis gravioris operis
 35 II,   17,  41  |             ad gloriam ullam partem animi tam mollem habebit, quam
 36 II,   18,  43  |           vide ne, cum omnes rectae animi adfectiones virtutes appellentur,
 37 II,   20,  47  |          Haec ut imperet illi parti animi quae oboedire debet, id
 38 II,   20,  48  |             turpissime se illa pars animi geret quam dixi esse mollem,
 39 II,   21,  50  |            corporis, sed castigatus animi dolor? Itaque in extremis
 40 II,   21,  50  |     muliebri ingenio additus.~Huius animi pars illa mollior rationi
 41 II,   22,  53  |       fortitudine, quid magnitudine animi dignissimum sit, non solum
 42 II,   23,  54  |       superiores. Sunt enim quaedam animi similitudines cum corpore.
 43 II,   23,  55  |       omnibus officiis persequendis animi est adhibenda contentio;
 44 II,   24,  58  |          dolori, simili contentione animi resistendum est. Ira exardescit,
 45 II,   26,  64  |          tibi propone, amplitudinem animi et quasi quandam exaggerationem
 46 II,   26,  64  |      exaggerationem quam altissimam animi, quae maxime eminet contemnendis
 47 II,   27,  65  |    patientia dolorum quam saepe iam animi intentione dixi esse firmandam,
 48 III,    1,  1  |  inmortalium inventioni consecrata, animi autem medicina nec tam desiderata
 49 III,    2,  4  |          quorumque ita perturbantur animi, ut non multum absint ab
 50 III,    2,  4  |            utrum quod minus noceant animi aegrotationes quam corporis,
 51 III,    3,  5  |       perniciosiores pluresque sunt animi quam corporis - hi enim
 52 III,    3,  5  |        continuo etiam convalescant, animi autem, qui se sanari voluerint
 53 III,    3,  6  |                        Est profecto animi medicina, philosophia; cuius
 54 III,    4,  7b |      reliquae quoque perturbationes animi, formidines libidines iracundiae?
 55 III,    4,  7b |             Graeci appellant, motus animi rationi non obtemperantis,
 56 III,    4,  7b |          hos eosdem motus concitati animi recte, ut opinor, perturbationes
 57 III,    4,  8  |        insania.~-Quid? tibi omnisne animi commotio videtur insania?~-
 58 III,    4,  9  |          Omnis autem perturbationes animi morbos, philosophi appellant
 59 III,    4,  9  |              et omnium insipientium animi in morbo sunt: omnes insipientes
 60 III,    5,  10 |             minus illud acute, quod animi adfectionem lumine mentis
 61 III,    5,  10 |            ut sapientia sanitas sit animi, insipientia autem quasi
 62 III,    5,  11 |           mentis, cui regnum totius animi a natura tributum est. Graeci
 63 III,    6,  13 |          quidem primum, sed de omni animi, ut ego posui, perturbatione,
 64 III,    7,  14 |      timorem et infractionem quidem animi et demissionem. Quae in
 65 III,    7,  15 |       fortis sit, eundem esse magni animi; qui autem magni animi sit,
 66 III,    7,  15 |        magni animi; qui autem magni animi sit, invictum; qui invictus
 67 III,    7,  15 |             munus suum. Munus autem animi est ratione bene uti; et
 68 III,    7,  15 |           aegritudo perturbatio est animi: semper igitur ea sapiens
 69 III,    8,  16 |           innocentia adfectio talis animi quae noceat nemini) - reliquas
 70 III,    8,  17 |         videtur esse proprium motus animi adpetentis regere et sedare
 71 III,   10,  22 |         perturbationum vel morborum animi mihi non sane probant. Omne
 72 III,   10,  23 |       propemodum verbo Graeci omnem animi perturbationem appellant;
 73 III,   10,  23 |           enim corporibus simillima animi est aegritudo, at non similis
 74 III,   10,  23 |         laetitia, quae est voluptas animi elata et gestiens. Ipse
 75 III,   11,  24 |           cum omnis perturbatio sit animi motus vel rationis expers
 76 III,   12,  26 |          inveterato malo, cum tumor animi resedisset- est autem aegritudo,
 77 III,   14,  30 |      quoniam multum potest provisio animi et praeparatio ad minuendum
 78 III,   25,  61a|     aegritudo aut perleviter pungat animi dolor. ~
 79 III,   26,  63 |      oportere. Ex hoc evenit, ut in animi doloribus alii solitudines
 80 III,   26,  63 |        Hecubam autem putant propter animi acerbitatem quandam et rabiem
 81 III,   32,  78 |            corporis incommodis, non animi malis. Quid ergo? illud,
 82 III,   32,  78 |          Alcibiades dolebat, non ex animi malis vitiisque constabat?
 83 III,   34,  83 |             contractiuncula quaedam animi relinquetur. Hanc dicant
 84 IV,    4,  8   |               Non mihi videtur omni animi perturbatione posse sapiens
 85 IV,    5,  9b  |         Chrysippus et Stoici cum de animi perturbationibus disputant,
 86 IV,    6,  11b |        recta ratione contra naturam animi commotio. Quidam brevius
 87 IV,    6,  13  |             definiunt: sine ratione animi elationem. Quoniamque, ut
 88 IV,    6,  14a |     definitio est, ut aegritudo sit animi adversante ratione contractio.
 89 IV,    7,  15  |              metus recessum quendam animi et fugam, laetitia profusam
 90 IV,    9,  22  |             nullo modo adpetitiones animi nec regi nec contineri queant.
 91 IV,    9,  22  |         inimica intemperantia omnem animi statum infiammat conturbat
 92 IV,   10,  23  |        corporum comparatur morborum animi similitudo; qua oratione
 93 IV,   10,  24a |            hic fervor concitatioque animi inveteraverit et tamquam
 94 IV,   11,  25  |            quae omnes aegrotationes animi ex quodam metu nascuntur
 95 IV,   11,  26  |                     Definiunt autem animi aegrotationem opinationem
 96 IV,   13,  30  |          Atque ut in malis attingit animi naturam corporis similitudo,
 97 IV,   13,  30  |             constamus, sanitas, sic animi dicitur, cum eius iudicia
 98 IV,   13,  30  |      opinionesque concordant, eaque animi est virtus, quam alii ipsam
 99 IV,   13,  30  |         sapiente. Est autem quaedam animi sanitas, quae in insipientem
100 IV,   13,  31a |             similibus quoque verbis animi vires nominantur. Velocitas
101 IV,   13,  31a |          etiam laus habetur propter animi multarum rerum brevi tempore
102 IV,   14,  31b |         corporumque dissimile, quod animi valentes morbo temptari
103 IV,   15,  34  |          igitur virtus est adfectio animi constans conveniensque,
104 IV,   15,  34  |        dicimus, inpotentiam quandam animi a temperantia et moderation
105 IV,   15,  35a |            ut ille, qui 'voluptatem animi nimiam summum esse errorem'
106 IV,   16,  35b |         metuit exanimatusque pendet animi. Quam vim mali significantes
107 IV,   21,  47  |              ratione contra naturam animi commotio, vel brevius, ut
108 IV,   24,  53  |      Fortitudo est igitur 'adfectio animi legi summae in perpetiendis
109 IV,   24,  53  |          perferendarum vel adfectio animi in patiendo ac perferendo
110 IV,   25,  55  |             utile est enim uti motu animi, qui uti ratione non potest:
111 IV,   28,  60  |         omnis eius modi perturbatio animi placatione abluatur illa
112 IV,   28,  60  |          maerentibus imbecillitatem animi ecfeminati, cumque eorum
113 IV,   28,  61  |             se esse virtutis, nihil animi, nihil officii, nihil honestatis,
114 IV,   29,  62  |     Continet autem omnem sedationem animi humana in conspectu posita
115 IV,   29,  63  |           ad recentÏs quasi tumores animi remedium adhibere, id nos
116 IV,   31,  65  |        ratione ea, quae pertinet ad animi perturbationem, una, res
117 IV,   31,  66  |        Eodem enim vitio est ecfusio animi in laetitita quo in dolore
118 IV,   31,  67  |        supra diximus, contractionem animi recte fieri numquam posse,
119 IV,   35,  75  |            amoris. Omnibus, enim ex animi perturbationibus est profecto
120 IV,   36,  78  |           colligere nisi dissupatas animi partis rursum in suum locum
121 IV,   36,  78  |            certe signiiÏcat ardorem animi invita ratione excitatum.
122 IV,   37,  79  |       dubitet quin hic quoque motus animi sit totus opinabilis ac
123 IV,   37,  79  |        dubitarit quin aegrotationes animi, qualis est avaritia, gloriae
124 IV,   37,  80  |           si fidentia, id est firma animi confisio, scientia quaedam
125 IV,   37,  80  |    constituti quasi mala valetudine animi, sanabiles tamen, ut Socrates
126 IV,   38,  82  |          maius est. Etsi enim omnis animi perturbatio gravis est nec
127 IV,   38,  83  |          aegritudinis et reliquorum animi morborum una sanatio est,
128  V,    6,  16  |             fluctus commovente, sic animi quietus et placatus status
129  V,    6,  17a |        concupiscat, nulla ecferatur animi inani voluptate, quid est
130  V,    7,  17b |            effectum est vacare omni animi perturbatione sapientem.~
131  V,   14,  41  |            enim alia fortitudo nisi animi adfectio cum in adeundo
132  V,   15,  43  |            Atque.cum perturbationes animi miseriam, sedationes autem
133  V,   16,  47  |         disserebat: qualis cuiusque animi adfectus esset, talem esse
134  V,   16,  47  |        factis vitam. Adfectus autem animi in bono viro laudabilis;
135  V,   16,  48  |      sapientem ab omni concitatione animi, quam perturbationem voco,
136  V,   17,  51a |           qui cum in alteram lancem animi bona imponat, in alteram
137  V,   24,  68  |       incitato. Ex quo triplex ille animi fructus existet, unus in
138  V,   25,  71  |        circumspiciens quanta rursus animi tranquillitate humana et
139  V,   25,  72  |        Quodsi gaudere talibus bonis animi, id est virtutibus, beatum
140  V,   26,  74  |      tolerandum dolorem, firmitatem animi, turpitudinis verecundiam,
141  V,   27,  76  |             sint, appellentur bona, animi autem illa divina longe
142  V,   27,  76  |            aegritudinem et reliquas animi perturbationes satis esse
143  V,   27,  76  |          fortitudinem, magnitudinem animi, patientiam se debilitaturum
144  V,   28,  80  |          fortitudinem, magnitudinem animi, patientiam prosecuta, cum
145  V,   28,  80  |     virtutibusque omnibus sine ullo animi terrore ad cruciatum profectis
146  V,   30,  85  |         tria genera bonorum, maxuma animi, secunda corporis, externa
147  V,   38,  110 |                      Iam vero motus animi, sollicitudines aegritudinesque
148  V,   39,  114 |        Atque hic vir impediri etiam animi aciem aspectu oculorum arbitrabatur,
149  V,   39,  114 |            aut Homero delectationem animi ac voluptatem aut cuiquam
150  V,   41,  119 |        tantam praestantiam in bonis animi esse dicunt, ut ab iis corporis