Lib. Cap. Par.

 1  I,    5,  9  |                                      Malum mihi videtur esse mors.
 2  I,    5,  9  |              miserum igitur, quoniam malum. Certe. Ergo et ii, quibus
 3  I,    5,  10a|              censes esse sempiternum malum.~
 4  I,    8,  15 |     infinitum quoddam et sempiternum malum haberemus in vita; nunc
 5  I,    8,  16 |              est, ne mors quidem est malum, cui proxumum tempus est
 6  I,    8,  16 |             ne moriendum quidem esse malum est; id est enim perveniendum
 7  I,    8,  16 |            esse ad id, quod non esse malum confitemur. Uberius ista,
 8  I,    8,  16 |          doceam, si possim, non modo malum non esse, sed bonum etiam
 9  I,    8,  16 |             quod vis, tamen, mors ut malum non sit, efficies. sed nihil
10  I,   11,  23 |      sententiarum quas evi, mors aut malum non sit aut sit bonum potius. ~
11  I,   11,  25 |           modo igitur aut cur mortem malum tibi videri dicis? quae
12  I,   12,  26 |           enim istuc ipsum vereor ne malum sit non dico carere sensu,
13  I,   31,  76 |          tantum autem abest ab eo ut malum mors sit, quod tibi dudum
14  I,   31,  76 |              ne homini nihil sit non malum aliud certius, nihil bonum
15  I,   31,  76 |             ratione mors tibi videri malum possit. Qui potest, cum
16  I,   34,  82 |              nusquam est. ubi igitur malum est, quoniam nihil tertium
17  I,   36,  88 |               bono carere', quod est malum. sed ne vivus quidem bono
18  I,   40,  97a|            morte laudaret, si mortem malum iudicaret? vadit enim in
19  I,   42,  100|              ut nihil censeamus esse malum, quod sit a natura datum
20  I,   42,  100|             intellegamusque, si mors malum sit, esse sempiternum malum.
21  I,   42,  100|          malum sit, esse sempiternum malum. nam vitae miserae mors
22  I,   46,  110|              summum bonum aut nullum malum esse cognovimus. secundis
23  I,   49,  118|              tum incideret in mortis malum sempiternum: portum potius
24 II,    5,  14 |             Quare ne sit sane summum malum dolor, malum certe est.
25 II,    5,  14 |             sane summum malum dolor, malum certe est. Videsne igitur,
26 II,    6,  15b|     Aristippus, non dubitavit summum malum dolorem dicere. Deinde ad
27 II,    6,  15b|             idem fere, quod modo tu, malum illud quidem, sed alia peiora.~
28 II,    6,  16 |              scilicet dolorem summum malum diceres oppositoque dedecore
29 II,    6,  16 |            velit, qui dolorem summum malum sibi esse persuaserit? quam
30 II,    6,  16 |       effugiat dolorem, si id summum malum esse decreverit? quis autem
31 II,    6,  16 |      doloribus, si in his est summum malum, sed etiam cum sciet id
32 II,    7,  17b|        quidem illi ipsi, qui dolorem malum esse negant, non solent
33 II,    7,  17b|             naturam dicunt nec tamen malum. Hic qui solum hoc malum
34 II,    7,  17b|             malum. Hic qui solum hoc malum dicit et malorum omnium
35 II,   10,  25 |          hunc miserum, certe dolorem malum.~
36 II,   12,  28 |             inventi sunt, qui summum malum dolorem dicerent. At tu,
37 II,   12,  28 |           Epicurum; maius dicet esse malum mediocrem dolorem quam maximum
38 II,   12,  28 |              hoc ipsum dicit, summum malum esse dolorem? quo dedecus
39 II,   12,  28 |        respondisti maius tibi videri malum dedecus quam dolorem. Hoc
40 II,   12,  29 |      ratiunculas Stoici, cur non sit malum; quasi de verbo, non de
41 II,   12,  29 |         horribile videtur, tu omnino malum negas esse, capior et scire
42 II,   12,  29 |              miserrimum existimem ne malum quidem sit. "Nihil est",
43 II,   12,  29 |           sit. "Nihil est", inquit, "malum, nisi quod turpe atque vitiosum
44 II,   13,  30 |       verborum, quod omnes uno verbo malum appellamus, id tot modis
45 II,   13,  30 |            nisi quod honestum, nihil malum, nisi quod turpe" - optare
46 II,   13,  30 |              et minuta videantur, ne malum quidem ullum nec si in unum
47 II,   18,  42 |          ducit oratio. ~Sitne igitur malum dolere necne, Stoici viderint,
48 II,   18,  42 | permanantibus effici volunt non esse malum dolorem. Ego illud, quicquid
49 II,   19,  44 |              Idem qui dolorem summum malum. Vix satis constanter. Audiamus. "
50 II,   19,  45 |           quod turpe, summum videtur malum. His tu praesentibus gemere
51 II,   22,  53 |          opinionis esse, non naturae malum? Et tamen fuisse acrem morsum
52 II,   25,  60 |        possem, satis esset argumenti malum esse dolorem. Plurimos autem
53 II,   25,  60 |          consumpsi nec ferre possum; malum est igitur dolor. "Tum Cleanthem,
54 II,   25,  61 |           numquam te esse confitebor malum".~
55 II,   27,  66 |              existimare aut non esse malum dolorem aut, etiamsi, quicquid
56 II,   27,  66 |            sit, id appellari placeat malum, tantulum tamen esse, ut
57 III,   10,  22|              sane probant. Omne enim malum, etiam mediocre, malum est;
58 III,   10,  22|          enim malum, etiam mediocre, malum est; nos autem id agimus,
59 III,   13,  28|         visum sit, ut magnum quoddam malum adesse et urgere videatur.
60 III,   13,  28|           intueatur in aliquod maius malum, si id sibi accidisse opinetur,
61 III,   15,  31|          frangantur, simulque iudico malum illud opinionis esse, non
62 III,   15,  32|           quidem: satis esse odiosum malum omne, cum venisset; qui
63 III,   15,  32|              fieri illud sempiternum malum; si vero ne futurum quidem
64 III,   16,  34|      intellegit, postremo quod videt malum nullum esse nisi culpam,
65 III,   18,  40|             levemus? Sit sane summum malum dolere: in eo igitur qui
66 III,   20,  49|              esse, qui dolore summum malum metiatur, mentionem facere
67 III,   22,  52|               quasi culpa contractum malum aegritudinem acriorem facit. ~
68 III,   24,  58|             quod rem continet, illud malum, quod opinatum sit esse
69 III,   27,  65|          opinionis esse, non naturae malum. Quid, quos res ipsa lugere
70 III,   28,  68|              insipientia ullum maius malum est; neque tamen lugent.
71 III,   31,  76|          officium consolantis putent malum illud omnino non esse, ut
72 III,   31,  76|          placet; sunt qui non magnum malum, ut Peripatetici; sunt qui
73 III,   32,  77|           medicina docere aut nullum malum esse aut admodum parvum,
74 III,   32,  77|            non eget. Nihil enim esse malum, quod turpe non sit, si
75 III,   32,  77|            eo ipso, quod esse summum malum Cleanthes ipse fateatur.
76 III,   33,  80|         sapiente quaesieras, cui aut malum videri nullum potest, quod
77 III,   33,  80|          turpitudine, aut ita parvum malum, ut id obruatur sapientia
78 III,   33,  80|              tempore, num quod esset malum nisi quod idem dici turpe
79 IV,   11,  24b|         inhaeret in visceribus illud malum, existitque morbus et aegrotatio,
80 IV,   16,  35b|            qui adpropinquans aliquod malum metuit exanimatusque pendet
81 IV,   17,  39 |             te insolenter, nec porro malum, quo aut oppressus iaceas
82 IV,   27,  59 |           idne disputes, paupertatem malum non esse, an hominem aegre
83 IV,   27,  59 |        quodam modo etiam paupertatis malum tollitur.~
84 IV,   28,  60 |              aut libido oriatur, nec malum, ex quo aut metus aut aegritudo;
85 IV,   29,  63 |            nec ira caelitum invectum malum,~Quod non natura humana
86 IV,   36,  77 |          mihi moles, maius miscendum malum,~Qui illius acerbum cor
87 IV,   38,  82 |      aegritudinis, qua nullum homini malum maius est. Etsi enim omnis
88  V,    9,  26 |             dolorem non modo maxumum malum, sed solum malum etiam dixerit,
89  V,    9,  26 |             maxumum malum, sed solum malum etiam dixerit, toto corpore
90  V,    9,  27 |              quod turpe esset, nihil malum duceret; tu vero, Metrodore,
91  V,   10,  31 |             qui vel summum vel solum malum dolorem esse dicat, idem
92  V,   26,  73 |          puto!', cum praesertim omne malum dolore definiat bonum voluptate,
93  V,   26,  73 |            sit omne et bonum eius et malum in potestate fortunae, tum
94  V,   26,  73 |         constituerit non modo summum malum esse dolorem, sed etiam
95  V,   37,  106|           offensam populi voluntatem malum est, quam sit ea contemnenda, [