Lib. Cap. Par.

 1  I,    1,  2   |         disciplina. iam illa, quae natura, non litteris adsecuti sunt,
 2  I,   10,  19b |             sic ex corporis totius natura et figura varios motus cieri
 3  I,   10,  20  |          Pythagorae visum erat, in natura maxuma esset. eius doctor
 4  I,   13,  29  |         sibi persuaserant, quantum natura admonente cognoverant, rationes
 5  I,   13,  30  |           atque haec ita sentimus, natura duce, nulla ratione nullaque
 6  I,   14,  32a |            deceat ex optima quaque natura? quae est melior igitur
 7  I,   14,  32a |           igitur in hominum genere natura quam eorum, qui se natos
 8  I,   15,  35  |             eos arbitrabimur, quia natura optima sint, cernere naturae
 9  I,   16,  36  |                   Sed ut deos esse natura opinamur, qualesque sint,
10  I,   17,  40  |         locum subvolent, sive ipsa natura superiora adpetente sive
11  I,   17,  40  |         quod a gravioribus leviora natura repellantur. quae cum constent,
12  I,   17,  41a |          magis quam non intellecta natura, multo etiam integriora
13  I,   19,  44  |         ponemus, propterea quod et natura inest in mentibus nostris
14  I,   20,  46  |    dilucidiora cernentur, cum, quo natura fert, liber animus pervenerit. ~
15  I,   20,  47a |             callidissimo artificio natura fabricata est, tamen terrenis
16  I,   21,  48  |       intellegi potest, quam acuti natura sint, quoniam haec sine
17  I,   23,  54  |      concidat omne caelum omnisque natura <et> consistat necesse est
18  I,   23,  54  |          suo; nam haec est propria natura animi atque vis. quae si
19  I,   24,  56  |          ut per eum viveremus, tam natura putarem hominis vitam sustentari
20  I,   25,  62  |            tibi terrena mortalique natura et caduca concreta ea videtur?
21  I,   25,  62  |          et temperata varietate et natura sonorum, et astra suspeximus
22  I,   26,  65  |        animus hominis. nam ut illa natura caelestis et terra vacat
23  I,   26,  65  |           autem est quinta quaedam natura, ab Aristotele inducta primum,
24  I,   27,  66  |      singularis est igitur quaedam natura atque vis animi seiuncta
25  I,   27,  66  |         hoc e genere atque eadem e natura est humana mens.' ~67.
26  I,   29,  70b |      quidem in te est. quae est ei natura? propria, puto, et sua.
27  I,   36,  87  |       habeas quod tibi nec usu nec natura sit aptum, non careas, etiamsi
28  I,   38,  91  |           id non agas,consequatur. Natura vero <si> se sic habet,ut,
29  I,   39,  93  |       atqui ab hoc acerbius exegit natura quod dederat. 'nondum gustaverat',
30  I,   42,  100 |   censeamus esse malum, quod sit a natura datum omnibus, intellegamusque,
31  I,   49,  118 |            diis inmortalibus vel a natura parente omnium constitutum.
32 II,    2,  5   |            ad summum, ut iam, quod natura fert in omnibus fere rebus,
33 II,    4,  11  |     confirmat vim fortitudinis. Te natura excelsum quendam videlicet
34 II,    5,  13  |         Fruges, tamen ipsae suapte natura enitent, ~sic animi non
35 II,    6,  16  |                      Ergo, id quod natura ipsa et quaedam generosa
36 II,   13,  30  |       melius et verius, omnia quae natura aspernetur, in malis esse,
37 II,   20,  46  |         feres?" "Fieri non potest; natura non patitur."- Audio. Pueri
38 II,   20,  46  |         quod tot locis perferatur, natura patiatur? Illa vero non
39 II,   20,  47  |          Est in animis omnium fere natura molle quiddam, demissum,
40 II,   24,  58  |           honestum sit. Sumus enim natura, ut ante dixi (dicendum
41 II,   27,  66  |        quicquid asperum alienumque natura sit, id appellari placeat
42 III,    1,  2  |                   Quodsi talis nos natura genuisset,ut eam ipsam intueri
43 III,    1,  2  |           ipsa nos ad beatam vitam natura perduceret. Nunc autem,
44 III,    1,  2  |            et opinioni confirmatae natura ipsa cedat.~
45 III,    2,  3  |     honestatem expetens, quam unam natura maxime anquirit, in summa
46 III,    3,  5  |  sanationem multum ipsa corpora et natura valeat nec omnes, qui curari
47 III,    5,  11 |          cui regnum totius animi a natura tributum est. Graeci autem
48 III,    6,  12 |         silice nati sumus, sed est natura in animis tenerum quiddam
49 III,   13,  28 |   opinionem mali aegritudinem esse natura, ut quicumque intueatur
50 III,   16,  35 |         naturam est, qui, <quod> a natura datum est, auxilium extorqueas
51 III,   18,  41 |           quae supra dixi, fore ut natura iis potiens dolore careat.' ~
52 III,   20,  47 |      Alterum peccatum quod, cum in natura tria sint, unum gaudere,
53 III,   23,  56 |       videntur. Nam aut ipsius rei natura qualis et quanta sit, quaerimus,
54 III,   23,  56 |            et quam pauca sint quae natura desideret, aut a disputando
55 III,   24,  58 |      quaedam sanat illos, hos ipsa natura intellecto eo quod rem continet,
56 III,   28,  71a|            Ex quo intellegitur non natura, sed in opinione esse aegritudinem.~
57 III,   29,  71b|          ut sua voluntate maereat? natura adfert dolorem, cui quidem
58 III,   29,  71b|         aegritudines suscipi, quam natura cogat. Quae est igitur amentia?
59 III,   31,  74b|        quid opus est consolatione? natura enim ipsa terminabit modum;
60 III,   34,  82 |      frustra suscipiatur, quod non natura exoriatur, sed iudicio,
61 IV,    6,  12  |   concupitum ecferatur et gestiat. Natura enim omnes ea, quae bona
62 IV,    6,  12  |         adipiscendum impellit ipsa natura. Id cum constanter prudenterque
63 IV,    6,  13  |     elationem. Quoniamque, ut bona natura adpetimus, sic a malis natura
64 IV,    6,  13  |      natura adpetimus, sic a malis natura declinamus, quae declinatio
65 IV,   19,  43  |       dicunt, sed etiam utiliter a natura datas? Quorum est talis
66 IV,   19,  44  |           utilitatem esse dicunt a natura datum; nihil enim quemquam
67 IV,   20,  45  |         non sine magna utilitate a natura dicunt constitutam, ut homines
68 IV,   27,  58  |       generi infensa atque inimica natura, ut corporibus tot res salutaris,
69 IV,   29,  62  |         humana in conspectu posita natura; quae quo facilius expressa
70 IV,   29,  63  |           invectum malum,~Quod non natura humana patiendo ecferat.'~
71 IV,   33,  71a |           quibus maiorem licentiam natura concessit, quis aut de Ganymedi
72 IV,   34,  72  |           Qui si quis est in rerum natura sine sollicitudine, sine
73 IV,   37,  80  | perturbatio erroris est. Qui autem natura dicuntur iracundi aut misericordes
74 IV,   37,  81  |        adfectus potest videri [ut] natura ad aliquem morbum proclivior,
75 IV,   37,  81  |          propensior. Qui autem non natura, sed culpa vitiosi esse
76  V,    1,  3   |        extimescere. Vereor enim ne natura, cum corpora nobis infirma
77  V,    3,  9   |         hanc vitam ex alia vita et natura profectos alios gloriae
78  V,   13,  37  |    possumus quam a communi parente natura? quae, quicquid genuit,
79  V,   13,  38  |          bestiis, quod is sensus a natura est datus, vis ipsius naturae
80  V,   13,  38  |     bestiis aliud alii praecipui a natura datum est, quod suum quaeque
81  V,   20,  57  |             eundem tamen maleficum natura et iniustum; ex quo omnibus
82  V,   25,  70  |           enirn cogitatio de vi et natura deorum studium incendit
83  V,   25,  71  |           invenitur, quid sit quod natura spectet extremum in bonis,
84  V,   32,  90  |          nisi quos a recta ratione natura vitiosa detorsisset, eodem
85  V,   33,  94  |       sitas esse dicunt, easque si natura requirat, non genere aut
86  V,   34,  97  |         epularum, quod parvo cultu natura contenta sit. Etenim quis
87  V,   34,  98  |          obiectum est, quod modo a natura non sit alienum, eo contentae
88  V,   34,  99  |          si quaedam etiam suaviora natura desideret, quam multa ex
89  V,   35,  101 |                          Quae enim natura tam rnirabiliter temperari
90  V,   35,  102 |           est, et cotidie nos ipsa natura admonet, quam paucis, quam