Lib. Cap. Par.

 1  I,    1,  1  |           ea studia, quae retenta animo, remissa temporibus, longo
 2  I,   11,  22b|        fugiunt, haec sunt fere de animo sententiae. Democritum enim,
 3  I,   11,  24 |       eius eum librum, qui est de animo: amplius quod desideres
 4  I,   16,  37 |         figura potest. nihil enim animo videre poterant, ad oculos
 5  I,   18,  41b|         et figura corporis vacans animo quam possit harmoniam efficere,
 6  I,   19,  43 |         perrumpat, quod nihil est animo velocius, nulla est celeritas
 7  I,   22,  52 |          illud quidem vel maxumum animo ipso animum videre, et nimirum
 8  I,   22,  52 |    aliquod animi receptaculum; ab animo tuo quicquid agitur, id
 9  I,   25,  61 |      utrum capacitatem aliquam in animo putamus esse, quo tamquam
10  I,   25,  62 |   conversiones omnisque motus qui animo vidit, is docuit similem
11  I,   26,  64 |       animi erudivit, eademque ab animo tamquam ab oculis caliginem
12  I,   30,  73 |           accideret diligenter de animo cogitantibus, quod iis saepe
13  I,   34,  82 |          Democritii negant. ne in animo quidem igitur sensus remanet;
14  I,   37,  90 |         id quod est luce clarius, animo et corpore consumpto totoque
15  I,   39,  93 |        puer parvus occidit, aequo animo ferendum putant, si vero
16  I,   40,  96 |   delectat Theramenes! quam elato animo est! etsi enim flemus, cum
17  I,   42,  100|        mihi quidem, qui tam magno animo fuerit, innocens damnatus
18  I,   42,  101|           non arbitrarentur? pari animo Lacedaemonii in Thermopylis
19  I,   42,  101|          Leonidas dicit? 'pergite animo forti, Lacedaemonii, hodie
20  I,   43,  104|       perspicuum est vel extincto animo vel elapso nullum residere
21  I,   45,  109|      profecto mors tum aequissimo animo oppetitur, cum suis se laudibus
22  I,   46,  110|    bonorum laude metiens, fidenti animo, si ita res feret, gradietur
23  I,   49,  118|     denuntiabitur, eo tamen simus animo, ut horribilem illum diem
24 II,    1,  2  |          potest metuit, is vivere animo quieto nullo modo potest;
25 II,    2,  5  |          patiamur. Quod ii ferunt animo iniquo qui certis quibusdam
26 II,    4,  10 |       tamen interdum obiiciebatur animo metus quidam et dolor cogitanti
27 II,    4,  11 |          genuit, itaque facile in animo forti contra mortem habita
28 II,    4,  11 |          qui sit ita moratus, ita animo ac vita constitutus, ut
29 II,    8,  20 |           corpore exanclata atque animo pertuli!~Nec mihi iunonis
30 II,   14,  33 |           fortem virum, num magno animo, num patientem, num gravem,
31 II,   16,  37 |    paratus ad vulnera. Adduc pari animo inexercitatum militem, mulier
32 II,   17,  39 |           etiam adferat cur aequo animo sibi ferendum sit: ~Qui
33 II,   20,  49 |       Cernimus ictum, nimis paene animo es~Molli, qui consuetus
34 II,   22,  52 |      Obversentur species honestae animo, Zeno proponatur Eleates,
35 III,    1,  1 |      putem, cur, cum constemus ex animo et corpore, corporis curandi
36 III,    1,  1 |    corporis gravitatem et dolorem animo iudicamus, animo morbum
37 III,    1,  1 |          dolorem animo iudicamus, animo morbum corpore non sentimus?
38 III,    4,  9 |      propterea quod in perturbato animo sicut in corpore sanitas
39 III,    6,  12|          contingit inmanitatis in animo, stuporis in corpore.'~13.
40 III,   10,  22|        est, sanum non est, sic in animo ista mediocritas caret sanitate.
41 III,   10,  23|            quicumque est motus in animo turbidus. Nos melius: aegris
42 III,   10,  23|         corpore, sic aegritudo in animo nomen habet non seiunctum
43 III,   10,  23|         efficiens aegritudinem in animo tamquam aegrotationem in
44 III,   12,  26|         fortasse; regno non aequo animo carebas. Est autem inpudens
45 III,   14,  30|         quid horum umquam accidat animo novum;~Quicquid praeter
46 III,   17,  36|       princeps fortitudo, quae te animo tanto esse coget, ut omnia,
47 III,   21,  50|       contendimus. Mihi summum in animo bonum videtur, illi autem
48 III,   21,  51|         istis alias, et eo quidem animo, nullum ut certamen instituam,
49 III,   27,  65|           mandare peremptos~Firmo animo et luctum lacrinus finire
50 III,   29,  72|       Laudant enim eos, qui aequo animo moriantur; qui alterius
51 III,   29,  72|         qui alterius mortem aequo animo ferant, eos putant vituperandos.
52 IV,    5,  10 |     equidem, sed intento opus est animo, ne omnia dilabantur, si
53 IV,    7,  14b|           quo demitti contrahique animo rectum esse videatur, laetitia
54 IV,    9,  21 |     discordia ira acerbior intimo animo et corde concepta, indigentia
55 IV,   13,  28b|    aegrotatio, est vitium, sic in animo. Morbum appellant totius
56 IV,   13,  29 |      ipsum ex se cernitur. Sed in animo tantum modo cogitatione
57 IV,   13,  30 |           velocitas, sunt item in animo. <Ut> enim corporis temperatio,
58 IV,   13,  31a|       dicitur pulchritudo, sic in animo opinionum iudiciorumque
59 IV,   17,  37 | moderatione et constantia quietus animo est sibique ipse placatus,
60 IV,   17,  37 |         videri potest, qui semper animo sic excubat, ut ei nihil
61 IV,   21,  48 |           Pacideianus aliquis hoc animo, ut narrat Lucilius: ~'Occidam
62 IV,   28,  60 |      censent, ferenda tamen aequo animo arbitrantur. Putat aliquis
63 IV,   32,  68 |    flagitiosi, qui eas inflammato animo concupiscunt. Totus vero
64  V,   14,  42 |           non multo facilius tali animo reperietur quam civitas
65  V,   16,  48 |          semper vacare, semper in animo eius esse placidissimarn
66  V,   18,  53 |          fortiter, etiam ut magno animo, et quidem ut nulla re umquam
67  V,   24,  68 |        vir optumis artibus, isque animo parumper et cogitatione
68  V,   25,  70 |                    Haec tractanti animo et noctes et dies cogitanti
69  V,   32,  90 |    vitiosa detorsisset, eodem hoc animo esse potuerunt.~91.
70  V,   37,  108|           Quid? T. Albucius nonne animo aequissimo Athenis exul
71  V,   38,  111|     animus accipit, quae videmus. Animo autem multis modis variisque
72  V,   39,  115|      divinae delectationi toto se animo dedissent? Itaque augurem
73  V,   41,  119|         ne bona quidem ducunt, in animo reponunt omnia.~120.