Lib. Cap. Par.

 1  I,    2,  3b  |           eo genere extiterunt, non satis Graecorum gloriae responderunt. ~
 2  I,    2,  4   |            omnes, nec qui nesciebat satis excultus doctrina putabatur. ~
 3  I,    3,  6   |         illis quidem viris, sed non satis eruditis. fieri autem potest,
 4  I,   31,  76  |                                     Satis tu quidem in Consolatione
 5  I,   33,  81  |          nobis esse propositum, cum satis de aeternitate dixissemus,
 6  I,   36,  88  |                dici autem hoc in te satis subtiliter non potest; posset
 7  I,   37,  90  |            ex metu mortis. Qui enim satis viderit, id quod est luce
 8  I,   45,  109 |             vita acta perficiat, ut satis superque vixisse videamur.
 9  I,   46,  111 |             autem tibi quidem, quod satis esset, paucis verbis, ut
10  I,   47,  113 |    sacrificium curru vehi ius esset satis longe ab oppido ad fanum
11 II,    2,  4b  |          autem quae dicenda essent, satis accurate in Academicis quattuor
12 II,    6,  15b |             muliebremque sententiam satis docilem se Epicurus praebuit.
13 II,    7,  17b |         aspero et duro, non est hoc satis; in Phalaridis tauro si
14 II,    7,  18  |       fortis in perferendo, officio satis est; ut laetetur etiam,
15 II,   12,  28  |    philosopho nullum expecto. Quare satis mihi dedisti, cum respondisti
16 II,   17,  41  |           eos malle quam vel domino satis facere vel populo! mittunt
17 II,   17,  41  |            quaerant quid velint; si satis eis factum sit, se velle
18 II,   19,  44  |           dolorem summum malum. Vix satis constanter. Audiamus. "Si
19 II,   19,  44  |          eadem ista mihi!" non enim satis intellego quid summum dicas
20 II,   24,  56b |         volunt exclamare maius, nam satis habent latera, fauces, linguam
21 II,   25,  60  |             tamen ferre non possem, satis esset argumenti malum esse
22 II,   27,  65  |           Graeci autem homines, non satis animosi, prudentes, ut est
23 II,   27,  65  |              ut est captus hominum, satis, hostem aspicere non possunt,
24 III,    3,  6  |         expetenda esset et colenda, satis, ut arbitror, dictum est
25 III,    4,  7b |         dixerimus, morbos autem non satis usitate, nisi quid aliud
26 III,   15,  32 |          fortasse ne futuri quidem: satis esse odiosum malum omne,
27 III,   29,  72 |            inmortalibus se facilius satis facturos, si eorum plaga
28 III,   30,  73b|            de hoc alias; nunc illud satis est, non attribuere ad amissionem
29 III,   31,  74b|   opinabiles, opinio tota tollatur.~Satis dictum esse arbitror aegritudinem
30 III,   31,  76 |         bona, ut Epicurus; sunt qui satis putent estendere nihil inopinati
31 III,   32,  77 |        tempus docendi. Et tamen non satis mihi videtur vidisse hoc
32 III,   32,  78 |            Ad Epicuri consolationem satis est ante dictum.~
33 IV,    1,  1   |          loquamur; aliis haec locis satis accurate a nobis dicta sunt
34 IV,   14,  33  | disputationis cursum teneamus, modo satis illa dilucide dixerimus
35 IV,   14,  33  |          rerum obscuritate.~Prorsus satis; sed si quae diligentius
36 IV,   23,  52  |     fortitudo advocatam iracundiam; satis est instructa parata armata
37 IV,   30,  64  |             Sed aegritudini, de qua satis est disputatum, finitimus
38 IV,   32,  68  |           laetitia quam turpis sit, satis est diligenter attendentem
39  V,    1,  2   |           beate vivendum in virtute satis est, quis est qui non praeclare
40  V,    5,  12  |           videtur ad beate vivendum satis posse virtutem.~- At hercule
41  V,    5,  12  |             negas ad beate vivendum satis posse virtutem?~- Prorsus
42  V,    5,  12  |        praesidi in virtute?~- Certe satis.~- Potes igitur aut, qui
43  V,    7,  18  |          posset, multa diceret? Cui satis esset rispondere se ante
44  V,    7,  19  |             et cum ex eo efficiatur satis magnam in virtute ad beate
45  V,    8,  21  |             tamen ad beate vivendum satis posse virtutem.~- Quid igitur?
46  V,   11,  32  |            rationi consentaneum sit satis magnam vim in virtute esse
47  V,   17,  50  |      perversius? Quid? cum fatentur satis magnam vim esse in vitiis
48  V,   18,  53  |                 Atque si in virtute satis est praesidi ad bene vivendum,
49  V,   18,  53  |          praesidi ad bene vivendum, satis est etiam ad beate; satis
50  V,   18,  53  |           satis est etiam ad beate; satis est enim certe in virtute,
51  V,   18,  53  |             prospere, igitur beate. Satis autem virtus ad fortiter
52  V,   18,  53  |           fortiter vivendum potest; satis ergo etiam ad beate.~54a.
53  V,   18,  54a |        concupivit, numquam se tamen satis consecutam putat, sic sapientia
54  V,   27,  76  |       reliquas animi perturbationes satis esse videmur superiorum
55  V,   29,  83  |            de finibus, tamen virtus satis habeat ad vitam beatam praesidi, --
56  V,   30,  85  |             omissis Stoicis, quorum satis videor defendisse sententiam.~
57  V,   31,  89a |      Epicurus et reliqui philosophi satis parati videntur? Quis non
58  V,   32,  91  |            is apposuit tantum, quod satis esset, nullo apparatu. Cum
59  V,   32,  92  |            nihil deesse, illi nihil satis umquam fore; se eius voluptates