Lib. Cap. Par.

 1  I,    9,  18 |      semper. quid sit porro ipse animus, aut ubi, aut unde, magna
 2  I,    9,  18 |   dissensio est. aliis cor ipsum animus videtur, ex quo excordes,
 3  I,    9,  19a|      animi sententia; ipse autem animus ab anima dictus est; Zenoni
 4  I,    9,  19a|        dictus est; Zenoni Stoico animus ignis videtur.~
 5  I,   11,  24 |         sanguis aut cerebrum est animus, certe, quoniam est corpus,
 6  I,   15,  35 |          aut ingenio aut virtute animus excellit, eos arbitrabimur,
 7  I,   17,  41a|      vero aut numerus quidam sit animus, quod subtiliter magis quam
 8  I,   17,  41a|   ecferant. Horum igitur aliquid animus, ne tam vegeta mens aut
 9  I,   18,  42 |    animalem, esse volt. is autem animus, qui, si est horum quattuor
10  I,   18,  42 |        enim vel potius ardentior animus quam est hic aer, quem modo
11  I,   19,  43 |           accedit ut eo facilius animus evadat ex hoc aere, quem
12  I,   19,  43 |      Quam regionem cum superavit animus naturamque sui similem contigit
13  I,   20,  46 |          numquam quinque nuntiis animus cognosceret, nisi ad eum
14  I,   20,  46 |           quo natura fert, liber animus pervenerit. ~47a.
15  I,   21,  47b|         varia, quanta spectacula animus in locis caelestibus esset
16  I,   22,  50 |        nisi quod nequeunt qualis animus sit vacans corpore intellegere
17  I,   22,  50 | casurusne in conspectum videatur animus, an tanta sit eius tenuitas,
18  I,   22,  51 |          multo obscurior, qualis animus in corpore sit tamquam alienae
19  I,   22,  53a|               Sed si, qualis sit animus, ipse animus nesciet, dic
20  I,   22,  53a|          qualis sit animus, ipse animus nesciet, dic quaeso, ne
21  I,   23,  55 |       intellegent. sentit igitur animus se moveri; quod cum sentit,
22  I,   24,  56 |    vivere. item si nihil haberet animus hominis nisi ut appeteret
23  I,   24,  57 |          vocant, haberemus, nisi animus, ante quam in corpus intravisset,
24  I,   24,  58 |          speciem) --, non potuit animus haec in corpore inclusus
25  I,   24,  58 |   tollitur. neque ea plane videt animus, cum repente in tam insolitum
26  I,   25,  60 |        sive anima sive ignis sit animus, eum iurarem esse divinum.
27  I,   26,  65 |        invenire, meminisse. ergo animus qui, ut ego dico, divinus
28  I,   26,  65 |          aut ignis est, idem est animus hominis. nam ut illa natura
29  I,   26,  65 |    utriusque harum rerum humanus animus est expers; sin autem est
30  I,   27,  67 |        licebit? non valet tantum animus, ut se ipse videat, at ut
31  I,   27,  67 |        videat, at ut oculus, sic animus se non videns, alia cernit.
32  I,   29,  70b|       possum. sed alias, ubi sit animus; certe quidem in te est.
33  I,   43,  104|        pertinere, sive occiderit animus sive vigeat. in corpore
34 II,    5,  13 |        potest, sic sine doctrina animus; ita est utraque res sine
35 II,   12,  28 |      malumne sit, quam firmandus animus ad dolorem ferendum.~29.
36 II,   16,  37 |         laboris est! Ex hoc ille animus in proeliis paratus ad vulnera.
37 II,   20,  47 |         tamen dicitur. ~Est enim animus in partis tributus duas,
38 II,   23,  54 |    remissis opprimunt, simillime animus intentione sua depellit
39 III,    1,  1 |         non sentimus? Ita fit ut animus de se ipse tum iudicet,
40 III,    3,  5 |    probari potest ut sibi mederi animus non possit, cum ipsam medicinam
41 III,    3,  5 |         ipsam medicinam corporis animus invenerit, cumque ad corporurn
42 III,    5,  10|          non sanos. Qui est enim animus in aliquo morbo - morbos
43 III,    6,  13|         sic habeto, nisi sanatus animus sit, quod sine philosophia
44 III,    7,  15|          muneri, sic conturbatus animus non est aptus ad exequendum
45 III,    7,  15|   ratione bene uti; et sapientis animus ita semper adfectus est,
46 III,    9,  19|        igitur inflatus et tumens animus in vitio est. Sapientis
47 III,    9,  19|       vitio est. Sapientis autem animus semper vacat vitio, numquam
48 III,    9,  19|          numquam tumet; at irati animus eius modi est: numquam igitur
49 III,   18,  40|         cui, ut ait idem, 'simul animus cum re concidit', a gravibus
50 III,   31,  76|  coniecimus; erat enim in tumore animus, et omnis in eo temptabatur
51 IV,    6,  13 |       contingit. Nam cum ratione animus movetur placide atque constanter,
52 IV,    6,  13 |         autem inaniter et effuse animus exultat, tum illa laetitia
53 IV,   14,  32 |         morbum ac perturbationem animus ingeniosi cadit; non enim
54 IV,   17,  38 |        omnibus. His autem vacuus animus perfecte atque absolute
55 IV,   18,  41 |          enim id non potest, sic animus perturbatus et incitatus
56 IV,   37,  79 |         aestumetur ea res ex qua animus aegrotat, oriantur? Unde
57 IV,   37,  81 |   aliquem morbum proclivior, sic animus alius ad alia vitia propensior.
58  V,   13,  38 |     comparationem, humanus autem animus decerptus ex mente divina
59  V,   38,  111|          In oculis tale nil fit; animus accipit, quae videmus. Animo