Lib. Cap. Par.

 1  I,    9,  18  |             fieri discessum, sed una animum et corpus occidere, animumque
 2  I,    9,  18  |              extingui. qui discedere animum censent, alii statim dissipari,
 3  I,    9,  19a |                           Empedocles animum esse censet cordi suffusum
 4  I,    9,  19a |          cerebri quandam partem esse animum, sed alii in corde, alii
 5  I,    9,  19a |           animi esse sedem et locum; animum autem alii animam, ut fere
 6  I,   10,  20  |        doctor Plato triplicem finxit animum, cuius principatum, id est
 7  I,   10,  21  |            inducit nihil esse omnino animum, et hoc esse nomen totum
 8  I,   10,  21  |               neque in homine inesse animum vel animam nec in bestia,
 9  I,   10,  22a |           vacans nomine et sic ipsum animum endelecheian appellat novo
10  I,   11,  22b |              corpusculis efficientem animum concursu quodam fortuito,
11  I,   11,  24  |              dicam, qui nihil omnino animum dicat esse? his sententiis
12  I,   18,  41b |           quidem umquam videtur, qui animum se habere non sentiat, alter
13  I,   20,  46  |              facile intellegi possit animum et videre et audire, non
14  I,   20,  47a |        foramina illa, quae patent ad animum a corpore, callidissimo
15  I,   20,  47a |             autem nihil erit praeter animum, nulla res obiecta impediet,
16  I,   22,  51  |             reputent isti qui negant animum sine corpore se intellegere
17  I,   22,  51  |             et deum ipsum et divinum animum corpore liberatum cogitatione
18  I,   22,  51  |         intellegentia, nullum omnino animum esse dixerunt. ~52.
19  I,   22,  52  |        quidem vel maxumum animo ipso animum videre, et nimirum hanc
20  I,   22,  52  |             dicit, hoc dicit: 'nosce animum tuum.' nam corpus quidem
21  I,   24,  56  |              et quo modo facta sint: animum ipsum -- si nihil esset
22  I,   25,  61  |               an inprimi quasi ceram animum putamus, et esse memoriam
23  I,   25,  62  |             vidit, is docuit similem animum suum eius esse, qui ea fabricatus
24  I,   29,  70b |              et locum et faciem, sic animum tibi tuum notum esse oportere,
25  I,   31,  75  |             a negotio omni sevocamus animum, quid, inquam, tum agimus
26  I,   31,  75  |              inquam, tum agimus nisi animum ad se ipsum advocamus, secum
27  I,   31,  75  |            secernere autem a corpore animum, nec quicquam aliud, est
28  I,   32,  78  | difficillimum est, suscipiant, posse animum manere corpore vacantem,
29  I,   34,  82  |              sententia? fac enim sic animum interire ut corpus: num
30  I,   38,  91  |            licet etiam mortalem esse animum iudicantem aeterna moliri,
31  I,   42,  99b |               Ne ego haud paulo hunc animum malim quam eorum omnium
32 II,    1,  2   |            quae non minimum valet ad animum metu liberandum. Nam qui
33 II,   24,  57  |            in dolore ad confirmandum animum valebit, utemur; sin erit
34 III,    3,  5  |            ipsi odiosi sunt, quod ad animum pertinent eumque sollicitant -, '
35 III,    4,  8  |              insanitatem et aegrotum animum, quam appellarunt insaniam. ~
36 III,   13,  27b|            foeditatem, lacerat exest animum planeque conficit. Hanc
37 III,   15,  33 |       voluptates. Parere enim censet animum rationi posse et, quo illa
38 III,   20,  48 |       frumentum accipiundum venerat. Animum advertit Gracchus in contione
39 III,   25,  60 |        enumeratio exemplorum, non ut animum malivolorum oblectet, adfertur,
40 IV,    4,  8   |            Atqui, si ista perturbare animum sapientis non potest, nulla
41 IV,    5,  10  |            discriptionem sequar, qui animum in duas partes dividunt:
42 IV,    9,  20  |           voluptas suavitate auditus animum deleniens; et qualis est
43 IV,    9,  20  |              generis ad perfundendum animum tamquam inliquefactae voluptates,
44 IV,   10,  23  |         repugnantia sanitate spoliat animum morbisque perturbat. Ex
45 IV,   17,  37  |          intolerabile ad demittendum animum aut nimis laetabile ad ecferendum
46 IV,   29,  62  |             sit illud quod perturbet animum, sed de ipsa sit perturbatione
47 IV,   31,  65  |         earum rerum, quae perturbent animum, aut in bonis aut in malis
48 IV,   36,  77  |              quae quam diu perturbat animum, dubitationem insaniae non
49 IV,   36,  77  |         horum enim potestas in totum animum esse debet. ~78.
50  V,    5,  13  |          passura videatur; cum autem animum ab ista pictura imaginibusque
51  V,   10,  30  |        Platone dignissimus, inducant animum illa, quorum splendori capiuntur,
52  V,   23,  65  |            frequentia sepulcrorum -, animum adverti columellam non multum
53  V,   24,  69  |         adfici necesse est sapientis animum cum his habitantem pernoctantemque
54  V,   27,  78  |       deliciis otio languore desidia animum infecimus, opinionibus maloque
55  V,   31,  87  |              enim eorum quin bonorum animum putet esse iudicem eumque
56  V,   33,  95  |              corporis iudicentur, ad animum referri tamen.~96.
57  V,   33,  96  |      praesentem sentiret voluptatem, animum et praesentem percipere