Lib. Cap. Par.

 1  I,   30,  73 | voluptate moriantur, sic omnibus bonis et doctis esse faciendum. (
 2  I,   34,  83 |       igitur mors abducit, non a bonis, verum si quaerimus. et
 3  I,   34,  84 |          mors nos a malis, non a bonis abstraxisset. ~
 4  I,   35,  85 |        laqueatis, utrum tandem a bonis an a malis discessisset?
 5  I,   35,  85 |         tum profecto videretur a bonis. at certe ei melius evenisset
 6  I,   35,  86a|        si tum esset extinctus, a bonis rebus an a malis discessisset?
 7  I,   36,  87 |        Sed hoc ipsum concedatur, bonis rebus homines morte privari:
 8  I,   40,  95 |        spoliati magnis quibusdam bonis, inlusi destitutique videamur. ~
 9  I,   45,  109|           tamen suis et propriis bonis laudis et gloriae, quamvis
10  I,   46,  110|         multitudinis iudicium de bonis <bonum> si quando est, magis
11 II,   13,  30 |         esse, quae adsciscat, in bonis. Hoc posito et verborum
12 III,    2,  3 |     plerumque comes est, non est bonis viris repudianda.~4.
13 III,   12,  26|     ilico istic,~Ne contagio mea bonis umbrave obsit.~tanta vis
14 III,   17,  38| praesertim cum et ante perceptis bonis contentus esset <et> nec
15 III,   18,  41|          laetitiam solam esse in bonis. Laetantem enim mentem ita
16 III,   18,  42| sapientes, quid haberent quod in bonis relinquerent, si illa detraxissent,
17 IV,    6,  11b|        volunt ex duobus opinatis bonis nasci et ex duobus opinatis
18 IV,    6,  11b|     malis; ita esse quattuor, ex bonis libidinem et laetitiam,
19 IV,   12,  28a|         proclivitas. Sed haec in bonis rebus, quod alii ad alia
20 IV,   13,  30 |      corporis similitudo, sic in bonis. Sunt enim in corpore praecipua,
21 IV,   31,  65 |     opinatis tolerabilia, sic in bonis sedatiora sunt effÏcienda
22 IV,   31,  65 |        perturbent animum, aut in bonis aut in malis esse habendum,
23 IV,   31,  66 |          quae maxume probatur de bonis et malis, negare umquam
24  V,    4,  10 |         vita et moribus rebusque bonis et malis quaerere.~11.
25  V,   10,  29 |        eos existimo, qui sint in bonis nullo adiuncto malo; neque
26  V,   10,  30 |       potestatem, quod ducant in bonis.~31.
27  V,   10,  31 |         quae vulgus, in malis et bonis numerare concedi nullo modo
28  V,   13,  40a|   vivendum ei, qui confidit suis bonis? aut, qui diffidit, beatus
29  V,   15,  45 |      debeat. Quod si ita est, ex bonis, quae sola honesta sunt,
30  V,   16,  46 |       indignus habere possit, in bonis non numero; quod enim est
31  V,   20,  57 | civitatem! Atqui de hoc homine a bonis auctoribus sic scriptum
32  V,   20,  58 |                    Qui cum esset bonis parentibus atque honesto
33  V,   25,  71 |       natura spectet extremum in bonis, quid in malis ultumum,
34  V,   25,  72 |           Quodsi gaudere talibus bonis animi, id est virtutibus,
35  V,   26,  75 |       nihil expetendum, nihil in bonis ducendum, quod honestate
36  V,   30,  84b|        bonum nisi naturae primis bonis aut omnibus aut maxumis
37  V,   31,  86 |         solum si undique referta bonis est, sed si multo maiore
38  V,   37,  107|                     At multantur bonis exules'. Quid tum? parumne
39  V,   38,  110|        dicere semper in pluribus bonis esse sapientem, quia semper
40  V,   41,  119|      alii tantam praestantiam in bonis animi esse dicunt, ut ab