Lib. Cap. Par.

 1  I,   46,  110 |    gradietur ad mortem; in qua aut summum bonum aut nullum malum esse
 2 II,    2,  5   |           ducta ab humili venit ad summum, ut iam, quod natura fert
 3 II,    5,  14  |        existimo. Quare ne sit sane summum malum dolor, malum certe
 4 II,    6,  15b |          Aristippus, non dubitavit summum malum dolorem dicere. Deinde
 5 II,    6,  15b |           Hieronymus dolore vacare summum bonum dixit; tantum in dolore
 6 II,    6,  16  |       respuit, ne scilicet dolorem summum malum diceres oppositoque
 7 II,    6,  16  |        corporis velit, qui dolorem summum malum sibi esse persuaserit?
 8 II,    6,  16  |            effugiat dolorem, si id summum malum esse decreverit? quis
 9 II,    6,  16  |           doloribus, si in his est summum malum, sed etiam cum sciet
10 II,   12,  28  |       philosophi inventi sunt, qui summum malum dolorem dicerent.
11 II,   12,  28  |        dolor, cum hoc ipsum dicit, summum malum esse dolorem? quo
12 II,   19,  44  |            dicit? Idem qui dolorem summum malum. Vix satis constanter.
13 II,   19,  44  |          enim satis intellego quid summum dicas esse, quid breve. "
14 II,   19,  44  |           dicas esse, quid breve. "Summum, quo nihil sit superius,
15 II,   19,  45  |           ab eo derideri puto. Ego summum dolorem ("summum" autem
16 II,   19,  45  |         puto. Ego summum dolorem ("summum" autem dico, etiamsi decem
17 II,   19,  45  | diuturnitatis modum, ut sciam quid summum dicat in dolore, quid breve
18 II,   19,  45  |         quibus, quod honestum sit, summum bonum, quod turpe, summum
19 II,   19,  45  |          summum bonum, quod turpe, summum videtur malum. His tu praesentibus
20 II,   20,  46  |      citius dixerim solum quam non summum bonum. Atque ut haec de
21 III,   18,  40 |       copiam dicunt? Fac sane esse summum bonum non dolere - quamquam
22 III,   18,  40 |           luctum levemus? Sit sane summum malum dolere: in eo igitur
23 III,   20,  46b|          meminero quod videatur ei summum bonum. Non enim verbo solum
24 III,   20,  47 |       quaesita sit, ille a virtute summum bonum separavit. ~48.
25 III,   20,  49 |       igitur eius esse, qui dolore summum malum metiatur, mentionem
26 III,   21,  50 |        dignitate contendimus. Mihi summum in animo bonum videtur,
27 III,   32,  77 |        posse ex eo ipso, quod esse summum malum Cleanthes ipse fateatur.
28 IV,   15,  35a |            voluptatem animi nimiam summum esse errorem' arbitratur.
29 IV,   29,  62  |          quod honestum est, id sit summum bonum, sive voluptas sive
30 IV,   32,  68  |           Caecilius ~'deum qui non summum putet,~aut stultum aut rerum
31  V,    9,  27  |           condideris et definieris summum bonum firma corporis adfectione
32  V,   10,  31  |     conveniat, quam ut is, qui vel summum vel solum malum dolorem
33  V,   26,  73  |          cum constituerit non modo summum malum esse dolorem, sed
34  V,   28,  82a |             ut, cuius in potestate summum bonum, in eiusdem vita beata