Lib. Cap. Par.

 1  I,    5,  9  |       quidem, si tibi constare vis, omnes, quicumque nati sunt
 2  I,    8,  16 |      ut enim non efficias quod vis, tamen, mors ut malum non
 3  I,    9,  17b|    Geram tibi morem et ea quae vis, ut potero, explicabo, nec
 4  I,   10,  20 |      numerum dixit esse, cuius vis, ut iam ante Pythagorae
 5  I,   12,  26 |      ad istam sententiam, quam vis obtineri, uti optimis possumus,
 6  I,   23,  54 |     propria natura animi atque vis. quae si est una ex omnibus
 7  I,   25,  60 |  spectat oratio? quae sit illa vis et unde sit, intellegendum
 8  I,   25,  60 |     aut concreta videtur tanta vis memoriae? si quid sit hoc
 9  I,   25,  62 |                     Quid? illa vis quae tandem est quae investigat
10  I,   26,  65 |       haec divina mihi videtur vis, quae tot res efficiat et
11  I,   27,  66 |    igitur quaedam natura atque vis animi seiuncta ab his usitatis
12  I,   32,  77b|                        num non vis igitur audire, cur, etiamsi
13  I,   33,  80 |     fiat adfert. quod si tanta vis est ad habitum mentis in
14  I,   36,  87 |   carendi, quia subicitur haec vis: habuit, non habet; desiderat
15  I,   49,  118|      sed profecto fuit quaedam vis, quae generi consuleret
16 II,    4,  11 |  pellit timores. Sed haec eius vis non idem potest apud omnes;
17 II,    5,  13 |   igitur, ut coepimus. Dic, si vis, de quo disputari velis. ~
18 II,    7,  19 |       absumor, conficit animam~Vis vulneris, ulceris aestus.~
19 II,    8,  20 |        inflixit meo,~Non Graia vis, non barbara ulla inmanitas,~
20 II,   13,  31 |      omnis dolor. Prudentiamne vis esse, sine qua ne intellegi
21 II,   17,  40 |  clamabit. Consuetudinis magna vis est. Pernoctant venatores
22 II,   18,  42 |    ratione videamus, nisi quid vis ad haec. ~Egone ut te interpellem?
23 II,   24,  57 |   Cuius contentionis cum tanta vis sit, si gemitus in dolore
24 III,    5,  11|       quid et quale sit, verbi vis ipsa declarat. Eos enim
25 III,   12,  26|     bonis umbrave obsit.~tanta vis sceleris in corpore haeret.'~
26 III,   17,  36|    certe vires frangere. Magna vis est in virtutibus; eas excita,
27 III,   23,  56|   paupertatis una eademque sit vis, quidnam dici potest, quam
28 III,   31,  75|       diu in illo opinato malo vis quaedam insit, ut vigeat
29 IV,   27,  58 | perturbatione esse liberum, te vis -, videamus, quanta sint
30 IV,   37,  79 |      se manus abstinuit; tanta vis fuit paenitendi. Quibus
31  V,   13,  38 |     sensus a natura est datus, vis ipsius naturae perspici
32  V,   32,  91 |   Socrates, in pompa cum magna vis auri argentique ferretur, '