Lib. Cap. Par.

 1 II,    1,  2   |          interdum aut cupiditate aut aegritudine aut metu liberemur; velut
 2 III,    3,  5  |            morbis, ut omittam alios, aegritudine et cupiditate, qui tandem
 3 III,    6,  12 |            quiddam atque molle, quod aegritudine quasi tempestate quatiatur,
 4 III,    6,  13 |          quidem longius: non enim de aegritudine solum, quamquam id quidem
 5 III,    7,  14 |            rerum praesentia sumus in aegritudine, easdem inpendentes et venientes
 6 III,    7,  15 |         potest eas res, propter quas aegritudine numquam adfici potest; ex
 7 III,    7,  15 |           quo efficitur fortem virum aegritudine, numquam adfici. Omnes autem
 8 III,    8,  18a|              omni vacuum, ergo etiam aegritudine. Et sunt illa sapientis:
 9 III,    9,  19 |        iracundia; qua quoniam vacat, aegritudine etiam vacabit. ~20.
10 III,   12,  27a|       dicitur inque ea urbe senio et aegritudine esse confectus. ~
11 III,   13,  27b|          sapienti accidere posse, ut aegritudine opprimatur, id est miseria?
12 III,   13,  28 |            opinetur, sit continuo in aegritudine. Cyrenaici non omni malo
13 III,   15,  32 |         censet necesse esse omnis in aegritudine esse, qui se in malis esse
14 III,   19,  44 |     Quaerendum igitur, quem ad modum aegritudine privemus eum qui ita dicat: ~'
15 III,   22,  54 |        positum esset, videri fore in aegritudine sapientem patria capta,
16 III,   24,  59a|             casus evenerint, is modo aegritudine adficiatur, cui ille necopinato
17 III,   28,  70 |          peius, haerere intellegant, aegritudine premuntur; nulla enim admiscetur
18 III,   32,  77 |       Cleanthe? num in illa re, quae aegritudine Alcibiadem adficiebat, mali
19 III,   33,  79 |         personam accomodamus, sic in aegritudine lenienda, quam quisque curationem
20 III,   33,  80 |         videremus, quicquid esset in aegritudine mali, id non naturale esse,
21 III,   34,  82 |              fontem revertendum est, aegritudine procul abesse a sapiente,
22 IV,    4,  8   | perturbatione posse sapiens vacare.~-Aegritudine quidem hesterna disputatione
23 IV,    4,  8   |            aegritudo; sublata igitur aegritudine sublatus est metus. Restant
24 IV,    6,  11b |           metuuntur, eadem adficiunt aegritudine instantia.~12.
25 IV,   16,  35b |              etiam et deformius quam aegritudine quis adflictus debilitatus
26 IV,   17,  38  |          ferat. Quod qui faciet, non aegritudine solum vacabit, sed etiam
27 IV,   26,  56  |           alios, si possumus, levare aegritudine. Obtrectare vero alteri
28 IV,   27,  59  |             aegritudini concedendum; aegritudine autem sublata propriis rationibus,
29 IV,   38,  83  |          propositum, ut separatim de aegritudine et de ceteris perturbationibus
30  V,    6,  16  |     orbitates: qui rebus his fractus aegritudine eliditur, potest tandem
31  V,   14,  42  |         deesse ei, quem fortitudo ab aegritudine et a metu vindicet, temperantia
32  V,   16,  48  |            constans, sine metu, sine aegritudine, sine alacritate, ulla,