Lib. Cap. Par.

 1  I,   15,  32b |             vita terminaretur? nemo umquam sine magna spe inmortalitatis
 2  I,   18,  41b |         alter ne condoluisse quidem umquam videtur, qui animum se habere
 3  I,   23,  54  |           oritur, ne occidit quidem umquam; nam principium extinctum
 4  I,   23,  55  |         videntur --, non modo nihil umquam tam eleganter explicabunt,
 5  I,   23,  55  |          nec accidere posse ut ipse umquam a se deseratur. ex quo efficitur
 6  I,   27,  66  |         divina sunt, nec invenietur umquam, unde ad hominem venire
 7  I,   41,  99a |            nec vivo nec mortuo, nec umquam eius res a dis inmortalibus
 8 II,   14,  34  |            non modo nemo exclamavit umquam, sed ne ingemuit quidem.
 9 II,   17,  41  |       ingemuit, quis vultum mutavit umquam? quis non modo stetit, verum
10 II,   23,  56a |                            Nec vero umquam ne ingemescit quidem vir
11 III,   14,  30 |            esse haec, ne quid horum umquam accidat animo novum;~Quicquid
12 III,   21,  51 |         nulla inter eos concertatio umquam fuit: hi nimis iracunde
13 III,   34,  84 | persequendae et omnes eligendae, ne umquam ulla possit existere. Magnum
14 IV,    3,  5b  |             cum rei publicae nullam umquam partem attigissent essetque
15 IV,   25,  55  |            vincite!'~Num aut egisse umquam iratum Aesopum aut scripsisse
16 IV,   31,  66  |           de bonis et malis, negare umquam laetitia adfici posse insipientem,
17 IV,   31,  66  |             insipientem, quod nihil umquam haberet boni; sed loquimur
18  V,    7,  20  |          fuit contentus; neque enim umquam finem inveniet libido -,
19  V,   12,  36  |       veteri; neque enim laetabitur umquam nec maerebit nimis, quod
20  V,   18,  53  |        animo, et quidem ut nulla re umquam terreamur semperque simus
21  V,   18,  54a |           est quod adest, neque eam umquam sui paenitet.~
22  V,   21,  61  |          aedium regiarum negaretque umquam beatiorem quemquam fuisse, '
23  V,   32,  92  |            deesse, illi nihil satis umquam fore; se eius voluptates
24  V,   34,  97  |        inquinatam bibisset, negavit umquam se bibisse iucundius: numquam
25  V,   35,  100b|            in die saturum fieri nec umquam pernoctare solum ceteraque,
26  V,   35,  100b|             sapiens nemo efficietur umquam, moderatus vero multo minus.~
27  V,   39,  114 |          aut cuiquam docto defuisse umquam arbitramur?~115.