Lib. Cap. Par.

 1  I,   10,  22a|         orerentur, quintam quandam naturam censet esse, e qua sit mens;
 2  I,   13,  30 |            omnes tamen esse vim et naturam divinam arbitrantur, nec
 3  I,   14,  31 |        Maxumum vero argumentum est naturam ipsam de inmortalitate animorum
 4  I,   17,  40 |     kentron illi vocant; eam porro naturam esse quattuor omnia gignentium
 5  I,   22,  51 |           intellegant. mihi quidem naturam animi intuenti multo difficilior
 6  I,   23,  54 |          moveat, quis est qui hanc naturam animis esse tributam neget?
 7  I,   24,  59 |            quam habet vim aut unde naturam? non quaero, quanta memoria
 8 II,    4,  11 |           cum est idoneam complexa naturam. "Fortes" enim non modo "
 9 II,    7,  17b|         difficile, odiosum, contra naturam dicunt nec tamen malum.
10 II,   12,  29 |          Cur? "Asperum est, contra naturam, difficile perpessu, triste,
11 II,   13,  30 |          cum dicis asperum, contra naturam vix quod ferri tolerarique
12 III,   16,  34|     numquam. Neque enim, qui rerum naturam, qui vitae varietatem, qui
13 III,   16,  35|       oblivisci iubes, quod contra naturam est, qui, <quod> a natura
14 III,   22,  52|           diligenter necopinatorum naturam consideres, nihil aliud
15 III,   28,  69|            autem moriens accusasse naturam dicitur, quod cervis et
16 III,   33,  79|           tempus, ad controversiae naturam, ad personam accomodamus,
17 IV,    6,  11b|      aversa a recta ratione contra naturam animi commotio. Quidam brevius
18 IV,   13,  30 |            in malis attingit animi naturam corporis similitudo, sic
19 IV,   21,  47 |          aversa <a> ratione contra naturam animi commotio, vel brevius,
20 IV,   37,  79 |           An quicquam est secundum naturam, quod fit repugnante ratione?
21 IV,   37,  80 | conlegisset in eum Zopyrus, qui se naturam cuiusque ex forma perspicere
22  V,    1,  4  |           maerore praesentia rerum naturam quam errorem nostrum damnare
23  V,    3,  9  |           pro nihilo habitis rerum naturam studiose intuerentur; hos
24  V,   27,  78 |           maesta discedit. Numquam naturam mos vinceret; est enim ea
25  V,   33,  93 |          necessitatem modo, sed ne naturam quidem attingerent, funditus
26  V,   37,  107|         Iam vero exilium, si rerum naturam, non ignominiam nominis