Lib. Cap. Par.

 1  I,   46,  110 |              fama populari, sed vera bonorum laude metiens, fidenti animo,
 2  I,   46,  110 |           mori; non enim tum cumulus bonorum iucundus esse potest quam
 3 III,    2,  3  |              ea est consentiens laus bonorum, incorrupta vox bene iudicantium
 4 III,   11,  25 |         voluptas gestiens et libido, bonorum opinione turbantur, ut duo
 5 III,   18,  40 |          voluptariis. Quam enim isti bonorum copiam dicunt? Fac sane
 6 III,   19,  46a|              maerore ad cogitationem bonorum conveniret mihi cum Epicuro,
 7 IV,    6,  11b |             sit laetitia praesentium bonorum libido futurorum, ex malis
 8 IV,    6,  12  |          Laetitia autem et libido in bonorum opinione versantur, cum
 9 IV,   17,  40  |          dolores graves corporis, si bonorum amissio, si caecitas, si
10 IV,   29,  62  |     coniunctum sive tria illa genera bonorum, tamen, etiamsi virtutis
11 IV,   31,  65  |           hactenus; videamus nunc de bonorum, id est de laetitia et de
12 IV,   31,  65  |            quidem commune malorum et bonorum, ut, si iam difficile sit
13 IV,   38,  82  |          possunt ab homine cognosci, bonorum et malorum finibus nihil
14  V,    9,  24  | reprehenditur, cum tria genera dicit bonorum, vexatur autem ab omnibus
15  V,    9,  26  |            diceret, non is qui finem bonorum voluptatem esse dixerit.
16  V,   10,  29  |      secretis malis omnibus cumulata bonorum complexio. Hanc assequi
17  V,   15,  43  |          metus in malis opinatis, in bonorum autem errore laetitia gestiens
18  V,   16,  47  |        quoniam laudabilis. Ex quibus bonorum beatam vitam esse concluditur.~
19  V,   27,  76  |                Sint enim tria genera bonorum, ut iam a laqueis Stoicorum,
20  V,   27,  76  |     recedamus, sint sane illa genera bonorum, dum corporis <et> externa
21  V,   28,  82a |         conclusio est; qui cum finem bonorum esse senserint congruere
22  V,   29,  83  |                 si enim Stoici finis bonorum recte posiverunt, confecta
23  V,   30,  85  |              illa mixta: tria genera bonorum, maxuma animi, secunda corporis,
24  V,   31,  87  |             nemo est enim eorum quin bonorum animum putet esse iudicem