Lib. Cap. Par.

 1 II,    6,  16 |        omnino nemo esse possit beatus.~17a.
 2 III,   20,  49|        tempus, quo sapiens non beatus sit: omnia philosopho digna,
 3 IV,   17,  37 | sapiens quem quaerimus, is est beatus, cui nihil humanarum rerum
 4  V,    5,  13 |     relinquitur, possitne quis beatus esse, quam diu torqueatur.~
 5  V,    6,  15 |        ea timens esse quisquam beatus?~16.
 6  V,    6,  17a| voluptate, quid est cur is non beatus sit? et si haec virtute
 7  V,    7,  19 |        ut esset semper denique beatus.~20.
 8  V,    8,  22 |        videbatur quisquam esse beatus posse, cum in malis esset;
 9  V,    8,  23 |     mihi videntur. Nam et, qui beatus est, non intellego quid
10  V,    8,  23 |        est enim quod desit, ne beatus quidem est—, et quod ex
11  V,    9,  24 |      torqueatur qui crucietur, beatus esse non possit. In eo etiam
12  V,   10,  31 |         videtur semper sapiens beatus. Hic dignitate huius sententiae
13  V,   11,  34a|   demus hoc sane Bruto, ut sit beatus semper sapiens -- quam sibi
14  V,   13,  40a|      bonis? aut, qui diffidit, beatus esse qui potest? At diffidat
15  V,   14,  40b|        fixo et permanente bono beatus esse nemo potest. Quid ergo
16  V,   14,  40b|        ne quid ex is deperdat, beatus esse non poterit.~41.
17  V,   14,  41 |          Volumus enim eum, qui beatus sit, tutum esse, inexpugnabilem,
18  V,   15,  43 |     est; semper igitur sapiens beatus est.~Atque etiam omne bonum
19  V,   16,  48 |      ulla, sine libidine nonne beatus? At semper sapiens talis;
20  V,   16,  48 |   sapiens talis; semper igitur beatus. Iam vero qui potest vir
21  V,   21,  61 |     ipse iudicavit, quam esset beatus. Nam cum quidam ex eius
22  V,   21,  62 |        abire liceret, quod iam beatus nollet esse. Satisne videtur
23  V,   38,  110|   quaerimus, ut sapiens semper beatus sit.~111.