Lib. Cap. Par.

 1  I,    8,  16  |           est malum, cui proxumum tempus est post mortem, in quo
 2  I,   21,  49  |           quod didicerunt se, cum tempus mortis venisset, totos esse
 3  I,   31,  76  |      auditis, multo magis. Veniet tempus, et quidem celeriter, sive
 4  I,   38,  91  |          abesse,quo minus in omne tempus rei p. suisque consulat,
 5  I,   39,  93  |       ineptiae paene aniles, ante tempus mori miserum esse. quod
 6  I,   39,  93  |         miserum esse. quod tandem tempus? naturaene? at ea quidem
 7  I,   41,  99a |        autem melius extremo: 'sed tempus est' inquit 'iam hinc abire,
 8  I,   43,  103 |     disputavisset et iam moriendi tempus urgeret, rogatus a Critone,
 9 III,    3,  7a |   inclinato iam in postmeridianum tempus die, poposci eorum aliquem,
10 III,   20,  49 |         copioso, negat ullum esse tempus, quo sapiens non beatus
11 III,   27,  66a|          servientem. An est ullum tempus, quoniam quidem res in nostra
12 III,   31,  76 | temptabatur curatio. Sed sumendum tempus est non minus in animorum
13 III,   32,  77 |         detraxeris; alienum autem tempus docendi. Et tamen non satis
14 III,   33,  79 |      veritatem firmissima est, ad tempus aegritudinis difficilis.
15 III,   33,  79 |   controversiarum genera-, sed ad tempus, ad controversiae naturam,
16 IV,    9,  21  |         inimicitia ira ulciscendi tempus observans, discordia ira
17 IV,   36,  78  |      ulciscendi vim, differant in tempus aliud, dum defervescat ira.
18  V,    4,  10  |         Cuius de disciplina aliud tempus fuerit fortasse dicendi.
19  V,   19,  56  |           et contaminare extremum tempus aetatis.~
20  V,   26,  73  |       dicit, nullum sapienti esse tempus, etiamsi uratur torqueatur