Lib. Cap. Par.

 1  I,    9,  17b |        percipi ea posse dicunt et se sapientis esse profitentur. Tu, ut
 2  I,   33,  81  |           etiam similis P.Crassi, et sapientis et eloquentis et primi hominis,
 3 III,    7,  15 |             est ratione bene uti; et sapientis animus ita semper adfectus
 4 III,    8,  18a|            aegritudine. Et sunt illa sapientis: aberit igitur a sapiente
 5 III,    9,  19 |          tumens animus in vitio est. Sapientis autem animus semper vacat
 6 III,   15,  33 |         memoria et spe consequentium sapientis vitam refertam putat. Haec
 7 IV,    4,  8   |            si ista perturbare animum sapientis non potest, nulla poterit.
 8 IV,    4,  8   |          semper mens erit tranquilla sapientis.~Sic prorsus intellego.~
 9 IV,    6,  14a |                Praesentis autem mali sapientis adfectio nulla est, stultorum
10 IV,   17,  39  |          inveterata aliter recentia, sapientis ne attingat quidem omnino?~
11  V,    3,  7   |            et fuisse et habitos esse sapientis.~8.
12  V,   10,  28  |            instructos et ornatos tum sapientis, tum viros bonos dicimus.
13  V,   24,  69  |            gaudio adfici necesse est sapientis animum cum his habitantem
14  V,   27,  77  |         succumbet virtus, huic beata sapientis et constantis viri vita
15  V,   28,  81  |       dolorem cruciatumque ducentur. Sapientis est enim proprium nihil
16  V,   28,  82a |   convenienter vivere, cum id sit in sapientis situm non officio solum,
17  V,   28,  82a |            Ita fit semper vita beata sapientis.~Habes, quae fortissime
18  V,   29,  82b | retractatione libere dicere auderent sapientis esse semper beatissimos,
19  V,   38,  111 |             cui vivere est cogitare. Sapientis autem cogitatio non ferme
20  V,   40,  116 |        inventi, multos beate vixisse sapientis, deinde multo maiorem percipi