Lib. Cap. Par.

 1 II,    6,  17a|   Metrodorus quidem perfecte eum beatum putat, cui corpus bene constitutum
 2 III,   17,  38|         dicere solebat: eum esse beatum, qui praesentibus voluptatibus
 3 III,   17,  38|       mali; haec cogitantem fore beatum, praesertim cum et ante
 4  V,   10,  29 |        ulla alia huic verbo, cum beatum dicimus, subiecta notio
 5  V,   10,  29 |       praestare semper sapientem beatum fore, cum vel in omnibus
 6  V,   10,  30 |     numerent, idem dicant semper beatum esse sapientem. Quos si
 7  V,   12,  35 | fortunatissimus haberetur, nonne beatum putaret, 'Haud scio' inquit; '
 8  V,   13,  39 |          idem virtus. Et si omne beatum est, cui nihil deest, et
 9  V,   15,  43 |          videris, hunc dubitabis beatum dicere? Atqui sapiens semper
10  V,   15,  45 |    honesta sunt, efficiendum est beatum; ea mixta ex dissimilibus
11  V,   15,  45 |        quo detracto quid poterit beatum intellegi? Etenim, quicquid
12  V,   21,  62 |          Dionysius nihil esse ei beatum, cui semper aliqui terror
13  V,   25,  72 |        animi, id est virtutibus, beatum est omnesque sapientes is
14  V,   26,  73 |          fortunae, tum dicere se beatum in summo cruciatu atque
15  V,   26,  75 |          sed cum is dicat semper beatum esse sapientem, cui dicere
16  V,   27,  76 |         qui adeptus sit, cur eum beatum modo et non beatissimum
17  V,   29,  83 |          est: necesse est semper beatum esse sapientem --,~84a.
18  V,   31,  88 |       qui eum diem, quo moritur, beatum appellat maxumisque doloribus
19  V,   36,  103|     popularis offensio sapientem beatum esse prohibebit? Vide ne
20  V,   41,  119|          dicant, ei tamen semper beatum censent esse sapientem,