Lib. Cap. Par.

 1 II,   16,  38  |  profluens consistere,~Si qui sapientia magis vestra mors devitari
 2 II,   17,  40  |  loquor, nondum de ratione et sapientia. Aniculae saepe inediam
 3 II,   22,  51  |     In quo vero erit perfecta sapientia (quem adhuc nos quidem vidimus
 4 II,   27,  65  |   facile tulerant ratione aut sapientia tulerant, sed studio potius
 5 III,    4,  8  |   existimo.~-Ne ista gloriosa sapientia non magno aestimanda est,
 6 III,    5,  10 |      in morbo est. Ita fit ut sapientia sanitas sit animi, insipientia
 7 III,   14,  30 |      illa praestans et divina sapientia, et perceptas penitus et
 8 III,   23,  56 |    etiam sub palliolo sordido sapientia.'~Cum enim paupertatis una
 9 III,   27,  66a|    potuit repellere, ratio ac sapientia vera non poterit?~
10 III,   29,  71b|      Nec vero tanta praeditus sapientia~Quisquam est, qui aliorum
11 III,   33,  80 |  parvum malum, ut id obruatur sapientia vixque appareat, qui nihil
12 III,   34,  83 |    taetrum funestum, quod cum sapientia esse atque, ut ita dicam,
13 IV,    1,  2   |       in conspectu praestanti sapientia et nobilitate Pythagoras,
14 IV,    1,  3a  |  propter vetustatem, eum, qui sapientia excelleret, Pythagorae auditorem
15 IV,   13,  29  |     ut eorum, qui non longe a sapientia absunt, adfectio est illa
16  V,    5,  13  | constantia gravitas fortitudo sapientia reliquaeque virtutes rapiantur
17  V,    9,  25  |      Vitam regit fortuna, non sapientia.'~Negant ab ullo philosopho
18  V,   18,  54a |   satis consecutam putat, sic sapientia semper eo contenta est quod
19  V,   25,  72  |   ingenua delectatio et digna sapientia. Sed haec otii. Transeat