Lib. Cap. Par.

 1  I,    2,  4   | censemus, si Fabio, nobilissimo homini, laudi datum esset, quod
 2  I,   21,  49  |    nullam adferret --vide, quid homini tribuam --, ipsa auctoritate
 3  I,   31,  76  |         videbatur, ut verear ne homini nihil sit non malum aliud
 4  I,   39,  94  |         nihil enim est profecto homini prudentia dulcius,quam,
 5  I,   39,  94  |      longa est, aut quid omnino homini longum? nonne Modo pueros,
 6  I,   47,  113 |       pro pietate, quod maxumum homini dari posset a deo; post
 7  I,   47,  114a|          sed quod esset optimum homini. quibus Apollo se id daturum
 8  I,   48,  114b|        docuisse regem non nasci homini longe optimum esse, proximum
 9 II,    7,  17b |  Hercule, digna! - sed Epicuro, homini aspero et duro, non est
10 II,   20,  46  |         Volo autem dicere illud homini longe optimum esse, quod
11 III,    2,  3  |     videantur, qui nihil melius homini, nihil magis expetendum,
12 III,   14,  30 |      dolorem, sint semper omnia homini humana meditata. Et nimirum
13 III,   17,  36 |          ut omnia, quae possint homini evenire, contemnas et pro
14 III,   23,  55 |         cognoverit necesse esse homini tale aliquid accidere? Haec
15 IV,   26,  57  |        tale ei, cui nihil, quod homini evenire possit, <non praemeditatum
16 IV,   38,  82  |        aegritudinis, qua nullum homini malum maius est. Etsi enim
17  V,   13,  38  |         nec discedit ab eo, sic homini multo quiddam praestantius;
18  V,   14,  42  |   celsus et erectus et ea, quae homini accidere possunt, omnia
19  V,   22,  63  |       sermone omnino familiari, homini praesertim docto a puero