Lib. Cap. Par.

 1  I,    1,  3a  |  Graecos antiquissimum e doctis genus sit poetarum, siquidem Homerus
 2  I,   10,  22a |     inesse nullo putat; quintum genus adhibet vacans nomine et
 3  I,   45,  108 |        domesticos: nobile autem genus canum illud scimus esse,
 4 II,    1,  3   |     dicerent, unde erat exortum genus Atticorum eis ipsis qui
 5 II,    3,  7   |                Est enim quoddam genus eorum qui se philosophos
 6 II,   22,  52  |        regis incidisset, nullum genus supplicii deprecatus est
 7 II,   22,  53  |     autem, quod esset imperandi genus; atque haec cogitatio, quid
 8 III,   19,  44 |   fortuna magis nunc defit quam genus.~Namque regnum suppetebat
 9 III,   21,  50 |        viri optimi - nam nullum genus est minus malitiosum -,
10 III,   23,  55 |  opinandum fuisset. Neque tamen genus id orationis in consolando
11 III,   25,  60 |                         Negabat genus hoc orationis quicquam omnino
12 III,   33,  81a|  Tractatum est autem a nobis id genus aegritudinis, quod unum
13 IV,   11,  25  |       est, in hominum universum genus, quod accepimus de Timone
14 IV,   12,  28a |     proclivitas ad suum quodque genus a similitudine corporis
15 IV,   19,  44  |       libido -, sed ipsum illud genus vel libidinis vel cupiditatis
16  V,    3,  9   | ducerentur, esset autem quoddam genus eorum, idque vel maxime
17  V,    9,  24  |       dicere in rotam -- id est genus quoddam tormenti apud Graecos --
18  V,   33,  93  |       parabiles; secundum autem genus cupiditatum nec ad potiendum
19  V,   33,  94  |        fama postulet, omninoque genus hoc voluptatum optabile