Lib. Cap. Par.

 1  I,   35,  85  |    nihil mali habeat, nullum a fortuna volnus acceperit: Metellus
 2  I,   35,  85  |       in utroque eandem habuit fortuna potestatem, sed usa in altero
 3  I,   39,  93  |        exacta aetate moriuntur,fortuna laudatur. ~94.
 4  I,   45,  109 |       erant officia vitae, cum fortuna bella restabant. quare si
 5 II,    4,  11  |         Fortes" enim non modo "fortuna adiuvat", ut est in vetere
 6 II,   17,  39  |       non posset Aesopus: ~Ubi fortuna Hectoris nostram acrem aciem
 7 III,   10,  21 |        summa potentia summaque fortuna, sed ignarum quem ad modum
 8 III,   19,  44 |      qui ita dicat: ~'Pol mihi fortuna magis nunc defit quam genus.~
 9 III,   19,  44 |  opibus, quibus de rebus lapsa fortuna accidat.'~Quid? huic calix
10 III,   29,  71b|  dictis adlevans~Non idem, cum fortuna mutata impetum~Convertat,
11 III,   30,  73b|        cum ad eos impetum suum fortuna converterit, utrumque dissolvitur.
12 IV,   17,  38  |  vivendi, ut, quemcumque casum fortuna invexerit, hunc apte et
13  V,    1,  3   |        eos casus, in quibus me fortuna vehementer exercuit, mecum
14  V,    8,  23  |       ut omnia advorsa sint in fortuna, omnibus oppressum corpus
15  V,    9,  25  |       sententiam:~'Vitam regit fortuna, non sapientia.'~Negant
16  V,    9,  25  |     extra corpus in casu atque fortuna, nonne consentaneum est
17  V,    9,  27  |          Occupavi te' inquit, 'Fortuna, atque cepi omnisque aditus
18  V,   14,  40b |        inquit 'rudentibus apta fortuna.' An dubium est quin nihil
19  V,   25,  72  | refertae tot tantisque gaudiis Fortuna ipsa cedat necesse est.