Lib. Cap. Par.

 1  I,   38,  91  |           habiturus non sit,ad se putet pertinere.quare licet etiam
 2 II,    4,  11  |        scientiae, sed legem vitae putet? qui obtemperet ipse sibi
 3 II,   26,  63  |        stare nolim nec, quod illa putet, idem putare pulcherrimum.
 4 III,   18,  41 |    interpretis munere, ne quis me putet fingere - dicis haec: 'Nec
 5 III,   31,  76 |        maerenti, se officio fungi putet iusto atque debito. Sunt
 6 III,   33,  79 |           iudicio et, quod se ita putet oportere facere, maerere.
 7 III,   33,  80 | adsumatque ad aegritudinem nec id putet esse rectum, se quam maxume
 8 IV,    1,  2   |      indicatur. Quis enim est qui putet, cum floreret in Italia
 9 IV,   18,  41  |      similiter facit, ut si posse putet eum qui se e Leucata praecipitaverit
10 IV,   31,  67  |         dedet.'~Quam haec pulchra putet, ipse iam dicet: ~'Fortunam
11 IV,   32,  68  |   Caecilius ~'deum qui non summum putet,~aut stultum aut rerum esse
12 IV,   32,  69  |       concilio deorum conlocandum putet! De comoedia loquor, quae,
13  V,   17,  51a |    propendere illam [boni] lancem putet, ut terram et maria deprimat.~
14  V,   18,  52  |        idem vincatur interdum nec putet ad se praeceptum illud Atrei
15  V,   31,  87  |         eorum quin bonorum animum putet esse iudicem eumque condocefaciat,
16  V,   31,  88  |         animante sensum extinctum putet, quod autem sensu careat,
17  V,   33,  95  |          optandam <et> expetendam putet, eademque ratione dolorem
18  V,   40,  118a|   optandam aut certe non timendam putet.~