Lib. Cap. Par.

 1  I,   34,  82  |         etsi Democritum insimulat Epicurus, Democritii negant. ne in
 2 II,    6,  15b |       sententiam satis docilem se Epicurus praebuit. Hunc post Rhodius
 3 II,    7,  17b |                                   Epicurus vero ea dicit, ut mihi quidem
 4 II,    7,  18  |     eisdem verbis adficias quibus Epicurus voluptatem, homo, ut scis,
 5 II,   19,  44  |                             Venit Epicurus, homo minime malus vel potius
 6 III,   17,  37 |           intellegere, quid dicat Epicurus. ~38.
 7 III,   18,  42 | intellegat, quam voluptatem norit Epicurus. Deinde paulo infra: 'Saepe
 8 III,   20,  49 |                             Negat Epicurus iucunde posse vivi, nisi
 9 III,   31,  76 |      abducant a malis ad bona, ut Epicurus; sunt qui satis putent estendere
10  V,   10,  31  |       potest. Qua gloria commotus Epicurus exoritur; cui etiam, si
11  V,   30,  84b |         bonum nisi voluptatem, ut Epicurus, nihil bonum nisi vacuitatem <
12  V,   31,  87  |         angustius, enatant tamen, Epicurus Hieronymus et si qui sunt
13  V,   31,  89a |     angunt, melius se habent quam Epicurus?~An ad cetera, quae mala
14  V,   31,  89a |        quae mala putantur, non et Epicurus et reliqui philosophi satis
15  V,   33,  93  |                  Vides, credo, ut Epicurus cupiditatum genera divi
16  V,   37,  109 |                  Qui enim beatior Epicurus, quod in patria vivebat,
17  V,   38,  110 | voluptatem. Non sine causa igitur Epicurus ausus est dicere semper
18  V,   41,  118b|       relinquas. Haec eadem, quae Epicurus, totidem verbis dicit Hieronymus.~