Lib. Cap. Par.

 1  I,    7,  14 |       vita esse iucunditas, cum dies et noctes cogitandum sit
 2  I,   28,  68 |       notantem et significantem dies, tum in eodem orbe in duodecim
 3  I,   41,  97b|       est emori! aut quam multi dies reperiri possunt, qui tali
 4  I,   49,  117| desistant? nam si supremus ille dies non extinctionem, sed commutationem
 5  I,   49,  119|     aliquid, cras autem et quot dies erimus in Tusculano, agamus
 6 II,   27,  66 |          Quae meditare, quaeso, dies et noctes. Latius enim manabit
 7 III,    3,  6 |      dolore dictum est, tertius dies disputationis hoc tertium
 8 III,   16,  35|     quam adfert longinquitas et dies. Iubes me bona cogitare,
 9 III,   22,  53|                   Quod ita esse dies declarat, quae procedens
10 III,   24,  58|          quod is quibus medetur dies, nisi quod ratio quaedam
11 III,   28,  67|       tristis primum inluxisset dies~Nec tam aerumnoso navigavissem
12 IV,    4,  7b |         disputationibus quartus dies hoc libro concluditur. Ut
13  V,    1,  1  |                     Quintus hic dies, Brute, finem faciet Tusculanarum
14  V,    2,  5  |        tradimus. Est autem unus dies bene et ex praeceptis tuis
15  V,   25,  70 |    tractanti animo et noctes et dies cogitanti existit illa adeo
16  V,   35,  102|      unde habeant, recordantur. Dies deficiat, si velim paupertatis
17  V,   38,  112|        adimit vitam beatam, cur dies nocti similis adimat? Nam
18  V,   39,  113|       cumque ei libri noctes et dies legerentur, quibus in studiis