Lib. Cap. Par.

 1  I,   31,  77a|       efficere animos esse mortalis. Stoici autem usuram nobis largiuntur
 2 II,   12,  29 |               Concludunt ratiunculas Stoici, cur non sit malum; quasi
 3 II,   18,  42 |           igitur malum dolere necne, Stoici viderint, qui contortulis
 4 III,    5,  10|          Socrate acceptum diligenter Stoici retinuerunt, omnis insipientes
 5 III,   34,  84|                 Haec omnia definiunt Stoici, eaque verba quae dixi singularum
 6 IV,    5,  9b |                   Quia Chrysippus et Stoici cum de animi perturbationibus
 7 IV,    6,  12 |               eius modi adpetitionem Stoici boulêsin appellant, nos
 8 IV,   12,  27b|              sed parcius quam solent Stoici: ut sunt alii ad alios morbos
 9 IV,   14,  33 | perturbationibus enucleate disputant Stoici, quae logika appellant,
10 IV,   16,  36 |         recte facere'. Quod idem cum Stoici de sapiente dicunt, nimis
11 IV,   24,  53 |          bene definientis, ut putant Stoici; sunt enim omnino omnes
12 IV,   24,  54 |                                Quid? Stoici, qui omnes insipientes insanos
13 IV,   34,  72 |                                      Stoici vero et Sapientem amaturum
14  V,   16,  47 |                        At enim eadem Stoici praecipua 'vel 'producta'
15  V,   29,  83 |           cum pace agemus -- si enim Stoici finis bonorum recte posiverunt,
16  V,   30,  84b|              bonum nisi honestum, ut Stoici, nihil bonum nisi voluptatem,
17  V,   41,  120|           rebus generis eiusdem quam Stoici, cum ea re, non verbis ponderarentur,