Lib. Cap. Par.

 1  I,    6,  10b |           An tu haec non credis? Minime vero. Male hercule narras.
 2  I,   17,  40  |   pleraque-- quamquam hoc quidem minime; persuadent enim mathematici
 3  I,   43,  104 |         volucribusne et feris?' 'minime vero' inquit, 'sed bacillum
 4 II,    1,  4a  |         quo utebamur antea, nunc minime nos uti posse videamus?
 5 II,    4,  11  |                                  Minime mirum id quidem. Nam efficit
 6 II,   19,  44  |             Venit Epicurus, homo minime malus vel potius vir optimus;
 7 II,   27,  67  |  fortasse in sententia permanes. Minime vero, meque biduo duarum
 8 III,    6,  12 |          in rimis fuit nobilis, 'minime' inquit 'adsentior is qui
 9 III,   20,  46b|      fuisse sententias? Ego vero minime; video enim ab eo dici multa
10 IV,    4,  8   |      causa nobis adsentiebare.~- Minime vero; nam mihi egregie probata
11 IV,   10,  23  |        qua oratione praetermissa minime necessaria ea, quae rem
12 IV,   22,  50  |        iratus? Vide ne fortitudo minime sit rabiosa sitque iracundia
13 IV,   25,  55  |             Oratorem vero irasci minime decet, simulare non dedecet.
14  V,    5,  13  |       conquiras oportet; ista me minime movent, non solum quia pervulgata
15  V,   33,  94  |       putant, ab isque abstinere minime esse difficile, si aut valitudo
16  V,   34,  98  |        Tum is qui illa coxerat: 'Minime mirum; condimenta enim defuerunt.' '
17  V,   34,  100a| voluptatem maxime sequantur, eos minime consequi, iucunditatemque