Lib. Cap. Par.

 1  I,   10,  22a|          cum quattuor nota illa genera principiorum esset complexus,
 2  I,   18,  42 |      nihil enim habent haec duo genera proni et supera semper petunt.
 3 III,   11,  25|                   ergo haec duo genera, voluptas gestiens et libido,
 4 III,   26,  62|      illa varia et detestabilia genera lugendi: paedores, muliebres
 5 III,   31,  76|       Sunt etiam qui haec omnia genera consolando colligant - alius
 6 IV,   29,  62 |       coniunctum sive tria illa genera bonorum, tamen, etiamsi
 7  V,    4,  11 |       litteris consecrata plura genera effecit dissentientium philosophorum,
 8  V,    8,  23 |      modo valeat; cum vero tria genera malorum esse dicant, qui
 9  V,    9,  24 |         reprehenditur, cum tria genera dicit bonorum, vexatur autem
10  V,   25,  71 |  virtutis existit, efflorescunt genera partesque virtutum, invenitur,
11  V,   25,  72 |     funditur, quae rem definit, genera dispertit, sequentia adiungit,
12  V,   27,  76 |                  Sint enim tria genera bonorum, ut iam a laqueis
13  V,   27,  76 |       recedamus, sint sane illa genera bonorum, dum corporis <et>
14  V,   30,  85 |     simplicia, illa mixta: tria genera bonorum, maxuma animi, secunda
15  V,   33,  93 |         ut Epicurus cupiditatum genera divi serit, non nimis fortasse
16  V,   33,  94 | singillatim extenuantur; quarum genera [non] contemnunt, quaerunt