Lib. Cap. Par.

 1  I,   10,  21  |  animantis appellari, neque in homine inesse animum vel animam
 2  I,   22,  50  |   locus; ut, si iam possent in homine vivo cerni omnia quae nunc
 3 II,   13,  31  |       coli iustitia poterit ab homine propter vim doloris enuntiante
 4 II,   20,  46  |   nihil tam aspernandum, nihil homine indignius.~47.
 5 II,   20,  47  |       esset aliud, nihil esset homine deformius; sed praesto est
 6 III,    8,  18a|    quod nequicquam est in tali homine, ex quo idem 'nihili' dicitur. -
 7 III,   16,  34 |   nullam esse, cum id, quod ab homine non potuerit praestari,
 8 III,   16,  35 |     esse sentires, quae essent homine dignissima. ~
 9 III,   18,  41 |       aliae voluptates in toto homine gignuntur quolibet sensu.
10 IV,   38,  82  |     cognitis, quoad possunt ab homine cognosci, bonorum et malorum
11  V,   20,  57  |        civitatem! Atqui de hoc homine a bonis auctoribus sic scriptum
12  V,   23,  66  | monumentum ignorasset, nisi ab homine Arpinate didicisset. Sed
13  V,   23,  67  |        quae pars optuma est in homine, in ea situm esse necesse
14  V,   23,  67  |     optumum. Quid est autem in homine sagaci ac bona mente melius?
15  V,   38,  111 | aspectus. Loquor enim de docto homine et erudito, cui vivere est