Lib. Cap. Par.

 1  I,   42,  101|      cenabimus.' fuit haec gens fortis, dum Lycurgi leges vigebant.
 2 II,    7,  18 |  sapientiae contra dolorem. Sit fortis in perferendo, officio satis
 3 II,   14,  33 |   discedere; sed ille certe non fortis, qui iacet ~in tecto umido,~
 4 II,   23,  56a|        ne ingemescit quidem vir fortis ac sapiens, nisi forte ut
 5 II,   24,  57 |     tamen videremus, quid esset fortis et animosi viri; cum vero
 6 II,   25,  60 |         Dionysius, cum a Zenone fortis esse didicisset, a dolore
 7 III,    7,  14|                             Qui fortis est, idem est fidens (quoniam
 8 III,    7,  14|    quidem. At nemo sapiens nisi fortis: non cadet ergo in sapientem
 9 III,    7,  15|      Praeterea necesse est, qui fortis sit, eundem esse magni animi;
10 IV,   21,  48 | cotesque virtutum.' An vero vir fortis, nisi stomachari coepit,
11 IV,   21,  48 |   stomachari coepit, non potest fortis esse? Gladiatorium id quidem.
12 IV,   23,  52 |        vehementÏus. Semper Aiax fortis, fortissimus tamen in furore;
13 IV,   33,  71a|   carminibus edunt et cantibus? Fortis vir in sua re p. cognitus
14  V,   12,  36 |         est ille moderatus, hic fortis, hic sapiens, hic et nascentibus