Lib. Cap. Par.

 1  I,   23,  53b |       aeternum est; quod autem motum adfert alicui quodque ipsum agitatur
 2  I,   32,  79  |              appareat. alteram autem adfert rationem, nihil esse quod
 3  I,   33,  80  |       constet, rationem cur ita fiat adfert. quod si tanta vis est ad
 4  I,   33,  80  |          faciant, nihil necessitatis adfert, cur nascantur animi, similitudo.
 5  I,   34,  82  |      beatioris vitae; mali vero quid adfert ista sententia? fac enim
 6  I,   39,  94  |             quam, ut cetera auferat, adfert certe senectus. Quae vero
 7  I,   41,  97b |      somniorum placatissimam quietem adfert, di boni, quid lucri est
 8  I,   49,  117 |      extinctionem, sed commutationem adfert loci, quid optabilius? sin
 9 III,   16,  34 | commentatioque parendi, quae non hoc adfert, ut semper maereamus, sed
10 III,   16,  35 |             Nam revocatio illa, quam adfert, cum a contuendis nos malis
11 III,   16,  35 |      medicina, sed tamen magna, quam adfert longinquitas et dies. Iubes
12 III,   23,  55 |          nihil detrahit, tantum modo adfert, nihil evenisse quod non
13 III,   25,  61a|          honeste ac splendide tantam adfert consolationem, ut eos qui
14 III,   29,  71b|            voluntate maereat? natura adfert dolorem, cui quidem Crantor,