| Table of Contents | Words: Alphabetical - Frequency - Inverse - Length - Statistics | Help | IntraText Library |
| Marcus Tullius Cicero Tusculanae IntraText - Concordances (Hapax - words occurring once) |
bold = Main text
Lib. Cap. Par. grey = Comment text
1 I, 42, 99b | adfirmet, tenet ad extemum; ~100.
2 V, 34, 99 | epulis tamquam opimos boves:~100a.
3 V, 35 | Caput XXXV~100b.
4 V, 35, 101 | habebat quam fruebatur.' ~102.
5 I, 42, 101 | igitur' inquit 'pugnabimus.' ~102a.
6 I, 43 | Caput XLIII~102b.
7 I, 5, 9 | Ita prorsus existimo. ~10a.
8 I, 6 | Caput VI~10b.
9 V, 39, 113 | desint subsidia valetudinum.~114.
10 I, 47, 113 | inventos esse mortuos. ~114a.
11 I, 48 | Caput XLVIII~114b.
12 V, 40 | Caput XL~116.
13 I, 48, 115 | finiri ipsique tibique.' ~116a.
14 I, 49 | Caput XLIX~116b.
15 I, 49, 117 | celebrent funera cum gemitu.' ~118.
16 V, 40, 117 | cantharidis vim consecutus es'.~118a.
17 V, 41 | Caput XLI~118b.
18 IV, 5, 10 | contrarios inimicosque rationi. ~11a.
19 IV, 6 | Caput VI~11b.
20 V, 41, 119 | in animo reponunt omnia.~120.
21 V, 41, 120 | philosophorum voce profitentur.~121.
22 II, 4, 11 | et decretis suis pareat?~12a.
23 II, 5 | Caput V~12b.
24 I, 6, 12 | fueris, miserrimum puto. ~13a.
25 I, 7 | Caput VII~13b.
26 IV, 6, 13 | ratione aversa cautio. ~14a.
27 IV, 7 | Caput VII~14b.
28 II, 5, 14 | doloris terrore deieceris?~15a.
29 II, 6 | Caput VI~15b.
30 III, 8, 17 | vitium nequitia dicitur.~18a.
31 III, 9 | Caput IX~18b.
32 I, 9, 18 | catus Aelius Sextus'. ~19a.
33 I, 10 | Caput X~19b.
34 I, 10, 21 | naturae vigeat et sentiat. ~22a.
35 I, 11 | Caput XI~22b.
36 IV, 10, 23 | continenti pertractemus.~24a.
37 IV, 11 | Caput XI~24b.
38 IV, 12, 27b | ad omnes perturbationes;~28a.
39 IV, 13 | Caput XIII~28b.
40 IV, 13, 30 | conturbatio mentis aufertur.~31a.
41 IV, 14 | Caput XIV~31b.
42 V, 11, 33 | in una virtute poneret.~34a.
43 V, 12 | Caput XII~34b.
44 IV, 15, 34 | moderation plurimum dissidentem.~35a.
45 IV, 16 | Caput XVI~35b.
46 I, 16, 37 | oculos omnia referebant. ~38a.
47 I, 17 | Caput XVII~38b.
48 V, 13, 39 | Xenocrate Speusippo Polemone.~40a.
49 V, 14 | Caput XIV~40b.
50 I, 17, 40 | sive ignei, sublime ferri. ~41a.
51 I, 18 | Caput XVIII~41b.
52 I, 19, 44 | cognoscendi cupiditatem dabant. ~45a.
53 I, 20 | Caput XX~45b.
54 III, 19, 46 | aram sanguine turpari.'~46a.
55 III, 20 | Caput XX~46b.
56 I, 20, 46 | liber animus pervenerit. ~47a.
57 I, 21 | Caput XXI~47b.
58 II, 1, 3 | paene ab ipso foro inrisi –~4a.
59 II, 2 | Caput II~4b.
60 V, 17, 50 | contraria sunt consequentia. ~51a.
61 V, 18 | Caput XVIII~51b.
62 I, 22, 52 | praeceptum tributum deo. ~53a.
63 I, 23 | Caput XXIII~53b.
64 V, 18, 53 | satis ergo etiam ad beate.~54a.
65 V, 19 | Caput XIX~54b.
66 II, 23, 55 | funeribus adhiberi vetuerunt.~56a.
67 II, 24 | Caput XXIV~56b.
68 III, 23, 56 | alii negent se ferre posse?~57a.
69 III, 24 | Caput XXIV~57b.
70 III, 24, 58 | beatam possit evertere. ~59a.
71 III, 25 | Caput XXV~59b.
72 III, 25, 60 | et tranquille tulisse. ~61a.
73 III, 26 | Caput XXVI~61b.
74 III, 27, 65 | lacrinus finire diurnis.'~66a.
75 III, 28 | Caput XXVIII~66b.
76 I, 28, 69 | omnis et maria parentia --: ~70a.
77 I, 29 | Caput XXIX~70b.
78 III, 29, 72 | alterum diligat quam se.~73a.
79 III, 30 | Caput XXX~73b.
80 III, 30, 73b| cernere, oblivisci suorum.~74a.
81 III, 31 | Caput XXXI~74b.
82 I, 31, 76 | potest, cum ista cognoverim? ~77a.
83 I, 32 | Caput XXXII~77b.
84 III, 33, 80 | opinionis errore contractum.~81a.
85 III, 34 | Caput XXXIV~81b.
86 V, 28, 81 | mentem venire non potest.~82a.
87 V, 29 | Caput XXIX~82b.
88 V, 29, 83 | beatum esse sapientem --,~84a.
89 V, 30 | Caput XXX~84b.
90 V, 31 | Caput XXXI~86.
91 I, 35, 85 | sensum amisit malorum. ~86a.
92 I, 36 | Caput XXXVI~86b.
93 I, 37 | Caput XXXVII~89.
94 V, 31, 88 | longinquitatem levitate.~89a.
95 V, 32 | Caput XXXII~89b.
96 V, 34 | Caput XXXIV~97.
97 I, 40, 96 | quae brevi consecuta est. ~97a.
98 I, 41 | Caput XLI~97b.
99 V, 34, 98 | contentae non quaerunt amplius.~99.
100 I, 41, 98 | absolvistis, mortem timueritis. ~99a.
101 I, 42 | Caput XLII~99b.
102 IV, 4, 8 | Sic prorsus intellego.~9a.
103 IV, 5 | Caput V~9b.
104 V, 21, 61 | magnificis operibus picto, abacosque compluris ornavit argento
105 V, 13, 38 | autem cicures, non nullas abditas terraque tectas. Atque earum
106 II, 25, 60 | haec Amphiarae sub terram abdite? ~Zenonem significabat,
107 III, 31, 76 | ut Peripatetici; sunt qui abducant a malis ad bona, ut Epicurus;
108 IV, 35, 74 | vel omnino neglegi sit; abducendus etiam est non numquam ad
109 I, 16, 38a | cogitationem ab consuetudine abducere. itaque credo equidem etiam
110 II, 17, 39 | pestem ut participet parem. ~Abducet Patricoles, credo, ut collocet
111 I, 31, 75 | cogimus maximeque a corpore abducimus? secernere autem a corpore
112 I, 34, 83 | sumus. a malis igitur mors abducit, non a bonis, verum si quaerimus.
113 V, 32, 91 | Athenis praesertim, maxuma, abduxit legatos ad cenam in Academiam;
114 V, 41, 118b| Aut bibat' inquit 'aut abeat'. Et recte. Aut enim fruatur
115 I, 12, 26 | antiquitate, quae quo propius aberat ab ortu et divina progenie,
116 III, 8, 18a| Et sunt illa sapientis: aberit igitur a sapiente aegritudo.~
117 I, 33, 81 | de aeternitate dicentem aberrare a proposito facile patiebar. ~
118 V, 8, 22 | nominari, etiamsi quae pars abesset, ut vires, ut valetudinem,
119 IV, 16, 35b | omnibus enim, quorum mens abhorret a ratione, semper aliqui
120 III, 27, 66a| Ergo in potestate est abicere dolorem, cum velis, tempori
121 III, 13, 27b| Hanc nisi exuimus sic ut abiciamus, miseria carere non possumus. ~
122 V, 18, 51b | virtutem, extenuantem cetera et abicientem, in virtute non beatam modo
123 III, 19, 44 | libro vel totus liber potius abiciundus; est enim confertus voluptatibus.
124 I, 34, 84 | adversi, e muro se in mare abiecisse, lecto Platonis libro. eius
125 II, 9, 22 | Erymanthiam haec vastificam abiecit beluam?~Haec e Tartarea
126 II, 23, 55 | est providendum, ne quid abiecte, ne quid timide, ne quid
127 II, 16, 37 | apte, ut si usus fuerit, abiectis oneribus expeditis armis
128 II, 23, 54 | simul ac viderit hostem, abiecto scuto fugiat, quantum possit,
129 IV, 30, 64 | molle ecfeminatum fractum abiectumque faciamus. Sed quamquam de
130 I, 45, 109 | videamur. quamquam enim sensus abierit, tamen suis et propriis
131 III, 19, 44 | parietes~Deformati atque abiete crispa -'~Scitis quae sequantur,
132 I, 43, 104 | bacillum propter me, quo abigam, ponitote.' 'qui poteris?'
133 II, 23, 54 | speciem ferre non possunt, abiiciunt se atque ita adflicti et
134 II, 15, 36 | impelluntur, feriuntur, abiiciuntur, cadunt, et ipse labor quasi
135 I, 14, 32a | ad deos Hercules: numquam abisset, nisi, cum inter homines
136 III, 8, 16 | habet, sed habere potest ablabeian; nam est innocentia adfectio
137 IV, 28, 60 | perturbatio animi placatione abluatur illa quidem, cum doceas
138 V, 16, 46 | Anticlea laudat Ulixi pedes abluens:~'Lenitudo orationis, mollitudo
139 IV, 31, 67 | Laetus sum laudari me abs te, pater, a laudato viro',~
140 II, 21, 50 | ilico desinit: ~Operite, abscedite, iam iam~Mittite ; nam attrectatu
141 IV, 4, 8 | conturbet? At earum rerum est absentium metus, quarum praesentium
142 III, 2, 4 | perturbantur animi, ut non multum absint ab insania, quod insipientibus
143 III, 28, 69 | tempore philosophiam plane absolutam fore. Theophrastus autem
144 I, 41, 98 | quidem, iudices i qui me absolvistis, mortem timueritis. ~99a.
145 III, 18, 43 | tum plane luctum omnem absterseris. ~
146 III, 8, 16 | illud est latius; omnis enim abstinentia, omnis innocentia (quae
147 V, 33, 94 | metiendas putant, ab isque abstinere minime esse difficile, si
148 IV, 37, 79 | familiarem suum, vix a se manus abstinuit; tanta vis fuit paenitendi.
149 II, 9 | Huc arripe ad me manibus abstractam piis;~iam cernam, mene an
150 II, 9, 22 | Haec e Tartarea tenebrica abstractum plaga~Tricipitem eduxit
151 IV, 17, 38 | efficit, idemque concitatus et abstractus ab integra certaque ratione
152 III, 15, 33 | ratio intueri molestias, abstrahit ab acerbis cogitationibus,
153 I, 34, 84 | nos a malis, non a bonis abstraxisset. ~
154 I, 44, 105 | Priamo reddidi, Hectora abstuli.' non igitur Hectora traxisti,
155 II, 7, 19 | sublimo vertice saxi?~iam iam absumor, conficit animam~Vis vulneris,
156 II, 8, 20 | Sic corpus clade horribili absumptum extabuit,~Ipse illigatus
157 IV, 13, 29 | qui non longe a sapientia absunt, adfectio est illa quidem
158 V, 38, 112 | paulo obscenius, sed non absurda sententia est; cuius caecitatem
159 I, 25, 61 | meminimus, infundantur? absurdum id quidem; qui enim fundus
160 V, 35, 102 | fruuntur quam illi qui is abundant? Est enim carum rerum omnium <
161 V, 21, 61 | maiestatem dominatus, rerum abundantiam, magnificentiam aedium regiarum
162 V, 20, 58 | alius alio modo tradidit -- abundaretque et aequalium familiaritatibus
163 I, 3, 6 | hominis est intemperanter abutentis et otio et litteris. itaque
164 II, 3, 9 | mihi semper Peripateticorum Academiaeque consuetudo de omnibus rebus
165 II, 2, 4b | essent, satis accurate in Academicis quattuor libris explicata
166 IV, 21, 47 | videsne, quanti fuerit apud Academicos verecondia? plane enim dicunt,
167 IV, 3, 5b | adulescentibus Stoicum Diogenen et Academicum Carneadem video ad senatum
168 II, 9, 21 | virtus adflicta occidit.~Accede, nate, adsiste, miserandum
169 IV, 17, 40 | singulis malis aegritudines accederent, summa ea fieret, quae non
170 II, 16, 38 | opplent porticus;~Non potest accedi -~Certe Enrypylus hic quidem
171 III, 2, 3 | Accedunt etiam poëtae, qui cum magnam
172 V, 23, 64 | monumento esse inscriptos acceperam, qui declarabant in summo
173 I, 39, 93 | volt? ea enim condicione acceperas. Idem,si puer parvus occidit,
174 III, 17, 36 | graviter feras te, quod utendum acceperis, reddidisse. ~37.
175 I, 35, 85 | nullum a fortuna volnus acceperit: Metellus ille honoratis
176 IV, 36, 78 | iratior, 'Quo te modo' inquit 'accepissem, nisi iratus essem!'~
177 IV, 1, 3a | sapientiam a maioribus suis accepissent, aetates autem et tempora
178 V, 22, 63 | cum alterum vadem mortis accepisset, alter, ut vadem suum liberaret,
179 V, 32, 91 | vidisset, triginta minas accepit, ne aspernari regis liberalitatem
180 I, 1, 1 | sapientius quam Graecos aut accepta ab illis fecisse meliora,
181 III, 5, 10 | hoc idem, quod a Socrate acceptum diligenter Stoici retinuerunt,
182 V, 15, 45 | vero adprobaris, id gratum acceptumque habendum; ergo etiam dignitas
183 V, 23, 66 | aditus, ad adversam basim accessimus. Apparebat epigramma exesis
184 IV, 17, 40 | ferret modice, mors liberorum accessisset? 'Nata esset aegritudo nova,
185 III, 26, 62 | Agamemno Homericus et idem Accianus ~'Scindens dolore identidem
186 III, 19, 44 | Arce et urbe orba sum. Quo accidam? quo applicem?~Cui nec arae
187 III, 23, 55 | id efficiunt, ut ea, quae accidant maiora videantur; quia recentia
188 I, 30, 73 | posset, nisi idem nobis accideret diligenter de animo cogitantibus,
189 II, 2, 6 | omnia referserunt. Quod accidet etiam nostris, si ad haec
190 III, 22, 52 | primum quod, quanta sint quae accidunt, considerando spatium non
191 II, 5, 13 | coluntur, falsumque illud Accii: ~Probae etsi in segetem
192 IV, 21, 48 | credo fore: in os prius accipiam ipse~Quam gladium in stomacho
193 III, 15, 32 | voluntariam; ita semper angi aut accipiendo aut cogitando malo.~33.
194 II, 5, 13 | praeparat animos ad satus accipiendos eaque mandat eis et, ut
195 I, 46, 110 | dicere, quoquo modo hoc accipietur, Lycurgum Solonem legum
196 III, 15, 31 | nulla fieret mutatio. Quare accipio equidem a Cyrenaicis haec
197 V, 38, 111 | oculis tale nil fit; animus accipit, quae videmus. Animo autem
198 III, 20, 48 | consularis ad frumentum accipiundum venerat. Animum advertit
199 II, 14, 34 | pueri ad aram sic verberibus accipiuntur, ~Ut multus e visceribus
200 IV, 25, 55 | scripsisse existimas iratum Accium? Aguntur ista praeclare
201 V, 37, 108 | omnem rationem Teucri vox accommodari potest: ~'Patria est, ubicumque
202 III, 25, 60 | malivolos consolandos esse accommodatam. Mihi vero longe videtur
203 III, 33, 79 | controversiae naturam, ad personam accomodamus, sic in aegritudine lenienda,
204 IV, 21, 48 | quam dextrae gladium dum acconuno alter;~Usque adeo studio
205 IV, 2, 3b | fuisse, ut deinceps, qui accubarent, canerent ad tibiam clarorum
206 V, 1, 1 | ex eo libro, quem ad me accuratissime scripsisti, et ex multis
207 I, 24, 57 | quem locum multo etiam accuratius explicat in eo sermone,
208 IV, 35, 75 | incesta denique, quorum omnium accusabilis est turpitudo, - sed ut
209 III, 28, 69 | Aristoteles veteres philosophos accusans, qui existumavissent philosophiam
210 IV, 19, 43 | oratorem denique non modo accusantem, sed ne defendentem quidem
211 III, 28, 69 | Theophrastus autem moriens accusasse naturam dicitur, quod cervis
212 IV, 34, 71b | non iniuria Dicaearchus accusat, qui amori auctoritatem
213 I, 41, 99a | nec vero ego is, a quibus accusatus aut a quibus condemnatus
214 V, 2, 6 | impie ingratus esse, ut eam accuset, quam vereri deberet, etiamsi
215 III, 14, 30 | vox declarat is esse haec acerba, quibus non fuerint cogitata.
216 III, 14, 29 | commentabar miserias:~Aut mortem acerbam aut exili maestam fugam~
217 IV, 15, 34 | aegritudines anxias atque acerbas animosque adfligunt et debilitant
218 IV, 9, 21 | observans, discordia ira acerbior intimo animo et corde concepta,
219 III, 15, 33 | molestias, abstrahit ab acerbis cogitationibus, hebetem
220 I, 44, 105 | sibi videtur; at illa sicut acerbissimam rem maeret: 'Vidi, videre
221 V, 41, 121 | dixerim, nostris quidem acerbissimis doloribus variisque et undique
222 III, 27, 66a| vidissent, cum in illo ipso acerbissimo miserrimoque spectaculo
223 IV, 19, 43 | esse putant sine aliqua acerbitate iracundiae; oratorem denique
224 III, 26, 63 | autem putant propter animi acerbitatem quandam et rabiem fingi
225 I, 39, 93 | querendum quidem. atqui ab hoc acerbius exegit natura quod dederat. '
226 IV, 8, 18 | qui carus fuerit Ïnteritu acerbo, maeror aegritudo flebilis,
227 IV, 36, 77 | miscendum malum,~Qui illius acerbum cor contundam et comprimam'. ~
228 II, 27, 65 | inmanes ferro decertare acerrime possunt, aegrotare viriliter
229 I, 31, 77a | doctissimus quisque contemnit, acerrume autem deliciae meae Dicaearchus
230 V, 15, 45 | possit? Videamus ne, ut acervus ex sui generis granis, sic
231 III, 12, 26 | Haec mala, o stultissime Aceta, ipse tibi addidisti; non
232 I, 5, 10a | Cocyti fremitus, travectio Acherontis, 'mento summam aquam attingens
233 I, 21, 48 | didicissetis, timeretis, 'Acherunsia templa alta Orci, pallida
234 I, 16, 37 | carmen: 'Adsum atque advenio Acherunte vix via alta atque ardua
235 I, 16, 37 | imagines mortuorum, alto ostio Acheruntis, falso sanguine. has tamen
236 IV, 23, 52 | partem habent sanitatis? Quid Achille Homerico foedius, quid Agamemnone
237 III, 18, 43 | adflictum maerore videris, huic acipenserem potius quam aliquem Socraticum
238 III, 17, 38 | Hoc dicit, et hoc ille acriculus me audiente Athenis senex
239 III, 22, 52 | contractum malum aegritudinem acriorem facit. ~53.
240 I, 22, 52 | divinum esset, non esset hoc acrioris cuiusdam animi praeceptum
241 I, 48, 116a| antiquus in primis nobilis, acripsit etima laudationem mortis,
242 IV, 25, 55 | videmur, cum quid in causis acrius et vehementius dicimus?
243 IV, 19, 43 | auditoris iram oratoris incendat actio. Virum denique videri negant
244 V, 23, 66 | tyrannum? Si vitae modum actionemque quaerimus, alterius mens
245 IV, 15, 34 | honestae voluntates sententiae actiones omnisque recta ratio (quamquam
246 V, 2, 5 | bene et ex praeceptis tuis actus peccanti inmortalitati anteponendus.~
247 I, 33, 80 | e corpore existunt, quae acuant mentem, multa, quae obtundant.
248 V, 40, 116 | stridorem quidem serrae, tum cum acuitur, aut grunditum cum iugulatur
249 IV, 19, 43 | defendentem quidem probant sine aculeis iracundiae, quae etiamsi
250 II, 22, 52 | fluimusque mollitia, apis aculeum sine clamore ferre non possumus.~
251 I, 6, 12 | eundem esse dicis. ubi est acumen tuum? cum enim miserum esse
252 III, 20, 46b| Itaque, ut saepe dixi, de acumine agitur eius, non de moribus;
253 IV, 21, 48 | pleraque sunt prudenter acuteque disserentium, illa quidem
254 V, 23, 66 | doctissima, sui civis unius acutissimi monumentum ignorasset, nisi
255 III, 17, 38 | Athenis senex Zeno, istorum acutissimus, contendere et magna voce
256 IV, 14, 32 | Inter acutos autem et inter hebetes interest,
257 II, 11, 26 | adiungebat. Itaque postquam adamavi hanc quasi senilem declamationem,
258 I, 28, 68 | et ducem solem, lunamque adcretione et deminutione luminis quasi
259 II, 2, 5 | destinatisque sententiis quasi addicti et consecrati sunt eaque
260 III, 12, 26 | stultissime Aceta, ipse tibi addidisti; non inerant in is quae
261 IV, 25, 55 | et Demosthenen profertis, additis Pithagoran Democritum Platonem.
262 III, 31, 75 | Additur ad hanc definitionem a Zenone
263 II, 21, 50 | fletus muliebri ingenio additus.~Huius animi pars illa mollior
264 II, 16, 37 | proeliis paratus ad vulnera. Adduc pari animo inexercitatum
265 III, 19, 46a| culcita plumea, psaltriam adducamus, demus hedychrum, incendamus
266 V, 11, 32 | Adducis me, ut tibi adsentiar. Sed
267 II, 3, 9 | consuetudinem a familiaribus nostris adducti in Tusculano, quod datum
268 I, 29, 71 | His et talibus rationibus adductus Socrates nec patronum quaesivit
269 I, 17, 39 | in summam exspectationem adduxeris, deseris? errare mehercule
270 I, 6, 10b | Adeone me delirare censes, ut ista
271 II, 10, 24 | adulat sanguinem.~Cum vero adesum inflatu renovatumst iecur,~
272 V, 14, 41 | nisi animi adfectio cum in adeundo periculo et in labore ac
273 II, 24, 58 | honestatem illa pericula adeuntur in proeliis; non sentiunt
274 II, 10, 24 | iecore opimo farta et satiata adfatim~Clangorem fundit vastum
275 I, 15, 34 | flagitat ab iis quorum patres adfecerat gloria, idemque: 'Nemo me
276 III, 9, 19 | Num manus adfecta recte est, cum in tumore
277 III, 5, 11 | perturbata nullo sit, qui contra adfecti sint, hos insanos appellari
278 V, 9, 27 | summum bonum firma corporis adfectione explorataque <eius> spe
279 III, 5, 10 | illud acute, quod animi adfectionem lumine mentis carentem nominaverunt
280 IV, 13, 30 | moventes, ut non possint adfectionum manentium partes esse. Atque
281 IV, 35, 74 | Sic igitur adfecto haec adhibenda curatio est,
282 II, 11, 27 | videsne, poetae quid mali adferant? Lamentantes inducunt fortissimos
283 I, 13, 30 | Ut porro firmissimum hoc adferri videtur cur deos esse credamus,
284 V, 37, 107 | potest exilium ignominia> adficere sapientem? de sapiente enim
285 I, 41, 98 | quanta delectatione autem adficerer, cum Palamedem, cum Aiacem,
286 II, 7, 18 | ut dolorem eisdem verbis adficias quibus Epicurus voluptatem,
287 III, 24, 59a| evenerint, is modo aegritudine adficiatur, cui ille necopinato casus
288 III, 32, 77 | quae aegritudine Alcibiadem adficiebat, mali nihil fuisse?~78.
289 IV, 6, 11b | venientis metuuntur, eadem adficiunt aegritudine instantia.~12.
290 IV, 6, 14a | stultorum aegritudo est, eaque adficiuntur in malis opinatis animosque
291 III, 33, 80 | appareat, qui nihil opinione adfingat adsumatque ad aegritudinem
292 III, 28, 68 | sapiens non sis, quod idem adfingimus huic aegritudini, in qua
293 III, 28, 68 | huic generi malorum non adfingitur illa opinio, rectum esse
294 I, 25, 60 | ulla alia de re obscura adfirmare possem, sive anima sive
295 II, 7, 17b | risus captare videatur. Adfirmat enim quodam loco, si uratur
296 I, 42, 99b | sed suum illud, nihil ut adfirmet, tenet ad extemum; ~100.
297 II, 9, 21 | malo!~Ecfeminata virtus adflicta occidit.~Accede, nate, adsiste,
298 III, 32, 77 | interesse, cum se Alcibiades adflictaret lacrimansque Socrati supplex
299 III, 13, 27b| quaedam, tabem cruciatum adflictationem foeditatem, lacerat exest
300 III, 18, 43 | aegritudinem, et si quem tuorum adflictum maerore videris, huic acipenserem
301 IV, 16, 35b | deformius quam aegritudine quis adflictus debilitatus iacens? Cui
302 II, 13, 32a | despicientiae quo modo respondebis? adflictusne et iacens et lamentabili
303 IV, 15, 34 | atque acerbas animosque adfligunt et debilitant metu; idem
304 I, 24, 58 | haec in corpore inclusus adgnoscere, cognita attulit; ex quo
305 I, 48, 116a| veste famulari, ne posset adgnosci, si esset ornatu regio,
306 I, 28, 70a | non vides, tamen, ut deum adgnoscis ex operibus eius, sic ex
307 I, 24, 58 | collegit atque recreavit, tum adgnoscit illa reminiscendo. ita nihil
308 I, 28, 70a | virtutis vim divinam mentis adgnoscito.~
309 V, 35, 101 | opulentissimi Syriae regis, error adgnoscitur, qui incidi iussit in busto:~'
310 III, 31, 76 | tempestivam medicinam admovens~Non adgravescens volnus inlidat manu.'~
311 IV, 27, 58 | remedia morbis animorum adhibeantur. Est enim quaedam medicina
312 V, 28, 80 | Sed adhibeat oratio modum et redeat illuc,
313 V, 38, 112 | ipsi non videbant, caecum adhibebant ducem. Pueris nobis Cn.
314 IV, 27, 58 | quod corporum adiumenta adhibentur extrinsecus, animorum salus
315 II, 23, 55 | duodecim tabulae in funeribus adhiberi vetuerunt.~56a.
316 IV, 17, 39 | Modum tu adhibes vitio? an vitium nullum
317 IV, 22, 50 | contrario. Quid igitur huc adhibetis iram? An fortitudo, nisi
318 I, 29, 71 | nec iudicibus supplex fuit adhibuitque liberam contumaciam a magnitudine
319 II, 9, 22 | Pacavit? haec bicorporem adiflixit manum?~Erymanthiam haec
320 V, 38, 112 | cur dies nocti similis adimat? Nam illud Antipatri Cyrenaici
321 V, 38, 112 | Etenim si nox non adimit vitam beatam, cur dies nocti
322 III, 20, 47 | maxime expetatur eiusque adipiscendae causa philosophia quaesita
323 II, 27, 66 | omnia fugiendae turpitudinis adipiscendaeque honestatis causa faciemus,
324 II, 27, 66 | in eo persequendo atque adipiscendo dolore non frangi, debeas
325 IV, 6, 12 | quod bonum videatur, ad id adipiscendum impellit ipsa natura. Id
326 III, 27, 66a| hortarentur et ut salutem adipiscerentur fuga; posteaquam Tyrum venissent
327 II, 6, 16 | quod decus erit tanti, quod adipisci cum dolore corporis velit,
328 III, 12, 26 | inquit 'hospites ad me adire, ilico istic,~Ne contagio
329 V, 10, 29 | qui sint in bonis nullo adiuncto malo; neque ulla alia huic
330 V, 25, 72 | tam variisque virtutibus? Adiunge fructum amicitiarum, in
331 II, 11, 26 | et lecta poemata et loco adiungebat. Itaque postquam adamavi
332 III, 30, 73b| consolationibus nihil levari adiunguntque consolatores ipsos confiteri
333 IV, 38, 82 | dolore ad patiendum levato adiunximus sedationem aegritudinis,
334 V, 1, 3 | et dolores intolerabilis adiunxisset, animos quoque dederit et
335 V, 30, 85 | honestati Peripateticus Diodorus adiunxit. Haec sunt sententiae, stabilitatis
336 II, 1, 4a | quid futurum putamus, cum adiutore populo quo utebamur antea,
337 I, 12, 28 | Tyndaridae fratres, qui non modo adiutores in proeliis victoriae populi
338 II, 4, 10 | tua delectatus vel potius adiutus. Etsi enim mihi sum conscius
339 II, 4, 11 | enim non modo "fortuna adiuvat", ut est in vetere proverbio,
340 II, 2, 5 | his temporibus, eamque nos adiuvemus nosque ipsos redargui refellique
341 III, 29, 71b| aliorum aerumnam dictis adlevans~Non idem, cum fortuna mutata
342 II, 17, 39 | Quiesce igitur et vulnus adliga. Etiamsi Eurypylus posset,
343 IV, 1, 1 | constituta, tum progressio admirabilis incredibilisque cursus ad
344 IV, 16, 36 | de sapiente dicunt, nimis admirabiliter nimisque magnifice dicere
345 I, 21, 48 | qui naturae cognitionem admirantur eiusque inventori et principi
346 IV, 1, 3a | arbitror propter Pythagoreorum admirationem Numam quoque regem Pythagoreum
347 V, 3, 8 | nullam, sed esse philosophum. Admiratum Leontem novitatem nominis
348 V, 3, 8 | ingenium et eloquentiam cum admiratus esset Leon, quaesivisse
349 II, 11, 26 | verum tamen versus ab eis admisceri orationi. Ac multos quidem
350 III, 28, 70 | aegritudine premuntur; nulla enim admiscetur opinio officiosi doloris.
351 I, 29, 71 | sumus, quin nihil sit animis admixtum, nihil concretum, nihil
352 III, 21, 51 | dicentibus facile cedam; tantum admonebo, si maxime verum sit ad
353 IV, 35, 75 | eiciendum putant; maxume autem, admonendus <est>, quantus sit furor
354 I, 13, 29 | persuaserant, quantum natura admonente cognoverant, rationes et
355 I, 43, 102b| putescat.' Cuius hoc dicto admoneor, ut aliquid etiam de humatione
356 V, 35, 102 | cotidie nos ipsa natura admonet, quam paucis, quam parvis
357 III, 25, 60 | cum deo pugnare prohibet admonetque esse hominem, quae cogitatio
358 V, 7, 19 | enim et suis argumentis et admonitionibus tractanda quaeque res est,
359 II, 20, 48 | tamen robustissimi, hos admonitu oportebit ut bonos milites
360 II, 5, 14 | igitur, quantum breviter admonitus de doloris terrore deieceris?~
361 V, 24, 69 | impulit illos veteres et admonuit, ut plura quaererent; inde
362 III, 18, 43 | varia? fasciculum ad naris admovebis? incendes odores et sertis
363 IV, 28, 61 | alia quaedam sit ad eum admovenda curatio, et talis quidem,
364 III, 31, 76 | qui tempestivam medicinam admovens~Non adgravescens volnus
365 III, 16, 35 | lacerant, vexant, stimulos admovent, ignis adhibent, respirare
366 II, 25, 61 | cumque quasi faces ei doloris admoverentur, saepe dixisse: "Nihil agis,
367 II, 10, 23 | freto~Noctem paventes timidi adnectunt navitae.~Saturnius me sic
368 IV, 25, 55 | quidlibet.'~Dixit enim de adolescente perdito ac dissoluto, nos
369 III, 1, 2 | innata virtutum, quae si adolescere liceret, ipsa nos ad beatam
370 I, 14, 31 | propagatio nominis, quid adoptationes filiorum, quid testamentorum
371 III, 17, 36 | iniustum, cum et alienum adpetas, qui mortalis natus condicionem
372 II, 5, 14 | recusandus, sed non ultro adpetendus, subeundus, excipiendus
373 I, 17, 40 | sive ipsa natura superiora adpetente sive quod a gravioribus
374 V, 6, 16 | furentem videmus, omnia rabide adpetentem cum inexplebili cupiditate,
375 IV, 7, 15 | hilaritatem, libido effrenatam adpetentiam. Opinationem autem, quam
376 III, 8, 17 | esse proprium motus animi adpetentis regere et sedare semperque
377 II, 24, 58 | saepius), studiosissimi adpetentissimique honestatis; cuius si quasi
378 IV, 6, 13 | Quoniamque, ut bona natura adpetimus, sic a malis natura declinamus,
379 III, 11, 24 | potest, quae est inmoderata adpetitio opinati magni boni rationi
380 IV, 15, 34 | debilitant metu; idem inflammant adpetitione nimia, quam tum cupiditatem
381 IV, 6, 12 | prudenterque fit, eius modi adpetitionem Stoici boulêsin appellant,
382 IV, 6, 11b | brevius perturbationem esse adpetitum vehementiorem, sed vehementiorem
383 V, 27, 77 | dolore, cumque ad flammam se adplicaverunt, sine gemitu aduruntur.~
384 V, 15, 45 | autem expetendum, id certe adprobandum; quod vero adprobaris, id
385 II, 3, 8 | etiam qui illa aut non adprobant aut non studiosissime consectantur,
386 IV, 26, 56 | etiam alius habeat? Qui id adprobari possit, aegritudinem suscipere
387 V, 15, 45 | certe adprobandum; quod vero adprobaris, id gratum acceptumque habendum;
388 II, 1, 3 | eloquentiae est audientium adprobatio) sed si reperiebantur non
389 V, 20, 60 | alterum, quia dictum id risu adprobavisset. Atque eo facto sic doluit,
390 IV, 18, 42 | moderatas perturbationes adprobent an moderatam iniustitiam,
391 IV, 16, 35b | miseriae proxumus est is qui adpropinquans aliquod malum metuit exanimatusque
392 IV, 8, 19 | consequatur, timorem metum mali adpropinquantis, pavorem metum mentem loco
393 V, 26, 74 | una se dicit recordatione adquiescere praeteritarum voluptatium,
394 I, 45, 109 | potuissem obire! nihil enim iam adquirebatur, cumulata erant officia
395 V, 3, 9 | esset spectare nihil sibi adquirentem, sic in vita longe omnibus
396 I, 40, 96 | resonaret, quo sonitu reddito adridens 'popino' inquit 'hoc pulchro
397 V, 20, 60 | certe vitam tuam committis' adrisissetque adulescens, utrumque iussit
398 II, 13, 30 | aspernetur, in malis esse, quae adsciscat, in bonis. Hoc posito et
399 V, 22, 63 | inquit 'tertius vobis amicus adscriberer!' Quam huic erat miserum
400 I, 39, 94 | insequens Nec opinantis adsecuta est senectus? sed quia ultra
401 I, 1, 2 | quae natura, non litteris adsecuti sunt, neque cum Graecia
402 I, 11, 24 | animorum coepi cogitare, adsensio omnis illa elabitur. ~25.
403 IV, 7, 15 | volunt esse inbecillam adsensionem.~16.
404 III, 6, 13 | haec oratio sit hominum adsentantium nostrae inbecillitati et
405 V, 21, 61 | Nam cum quidam ex eius adsentatoribus, Damocles, commemoraret
406 IV, 4, 8 | forte temporis causa nobis adsentiebare.~- Minime vero; nam mihi
407 I, 12, 28 | diis agit aevum', ut famae adsentiens dixit Ennius, et apud Graecos
408 IV, 37, 80 | opinio gravis non temere adsentientis, metus quoque est diffidentia
409 V, 3, 7 | pulcherrimum nomen apud antiquos adsequebatur. Itaque et illos septem,
410 II, 9, 22 | Draconem auriferam optutu adservantem arborem?~Multa alia victrix
411 II, 24, 56b | dicitur, contentioni vocis adserviunt.~57.
412 II, 9, 21 | adflicta occidit.~Accede, nate, adsiste, miserandum aspice~Evisceratum
413 V, 9, 27 | tuos interclusi, ut ad me adspirare non posses.' Praeclare,
414 V, 5, 12 | coiciuntur, quo vita non adspirat beata.~13.
415 III, 19, 44 | cardine templum!~Vidi ego te adstante ope barbarica~Tectis caelatis
416 IV, 4, 7b | unius disciplinae legibus adstricti, quibus in philosophia necessario
417 I, 16, 37 | audiens tam grande carmen: 'Adsum atque advenio Acherunte
418 III, 33, 80 | nihil opinione adfingat adsumatque ad aegritudinem nec id putet
419 I, 31, 76 | futuri sumus Quid refert? Adsunt enim, qui haec non probent.
420 V, 7, 20 | possemus, qui nobis aliquid adtulisset, quo hoc firmius crederemus.~
421 II, 10, 24 | avolans~Pinnata cauda nostrum adulat sanguinem.~Cum vero adesum
422 IV, 33, 70 | amicitiae? cur neque deformem adulescentem quisquam amat neque formosum
423 IV, 3, 5b | possim nominatim. Quibus adulescentibus Stoicum Diogenen et Academicum
424 V, 27, 77 | verberum dolore laniati. Adulescentium greges Lacedaemone vidimus
425 V, 20, 60 | factitabat -- tunicamque poneret, adulescentulo, quem amabat, tradidisse
426 II, 5, 13 | ut ita dicam, serit, quae adulta fructus uberrimos ferant.
427 V, 20, 58 | is ipsis, cum iam essent adultae, ferrum removit instituitque,
428 IV, 35, 75 | stupra dico et corruptelas et adulteria, incesta denique, quorum
429 III, 2, 3 | quaedam res et expressa, non adumbrata; ea est consentiens laus
430 III, 2, 3 | eminentem effigiem virtutis, sed adumbratam imaginem gloriae. Est enim
431 II, 10, 24 | funesto die~Tristi advolatu aduncis lacerans unguibus~iovis
432 V, 20, 58 | barbam sibi et capillum adurerent.~59.
433 V, 27, 77 | adplicaverunt, sine gemitu aduruntur.~78.
434 I, 47, 113 | accesserunt. ita sacerdos advecta in fanum, cum currus esset
435 V, 12, 34b | Et si Zeno Citieus, advena quidam et ignobilis verborum
436 III, 15, 31 | et eventus, quibus eorum advenientes impetus diuturna praemeditatione
437 I, 16, 37 | grande carmen: 'Adsum atque advenio Acherunte vix via alta atque
438 V, 19, 56 | iniuriam, tum morti iam ipsi adventanti paulum procedere ob viam,
439 I, 40, 95 | effeminamur, ut, si ante mors adventet quam Chaldaeorum promissa
440 III, 14, 29 | futurorum malorum lenit eorum adventum, quae venientia longe ante
441 III, 22, 52 | Quamquam hostium repens adventus magis aliquanto conturbat
442 III, 8, 17 | regere et sedare semperque adversantem libidini moderatam in omni
443 II, 23, 56a | vero, etiam cum feriunt adversarium, in iactandis caestibus
444 V, 27, 76 | videtur acerrumus virtutis adversarius; is ardentis faces intentat,
445 V, 23, 65 | frequentia sepulcrorum -, animum adverti columellam non multum e
446 III, 20, 48 | accipiundum venerat. Animum advertit Gracchus in contione Pisonem
447 I, 31, 75 | nisi animum ad se ipsum advocamus, secum esse cogimus maximeque
448 IV, 23, 52 | igitur desiderat fortitudo advocatam iracundiam; satis est instructa
449 V, 38, 111 | investigandum adhibet oculos advocatos. ~112.
450 II, 10, 24 | quoque funesto die~Tristi advolatu aduncis lacerans unguibus~
451 V, 8, 23 | omnibus urgeatur, ut omnia advorsa sint in fortuna, omnibus
452 I, 41, 98 | appellentur, Minoem Rhadamanthum Aeacum Triptolemum, convenireque
453 I, 25, 63 | ille, qui in Timaeo mundum aedificavit, Platonis deus, ut tarditate
454 V, 21, 61 | abundantiam, magnificentiam aedium regiarum negaretque umquam
455 III, 18, 39 | Thyestem levare poterit aut Aeetam, de quo paulo ante dixi,
456 III, 3, 5 | sollicitant -, 'animusque aeger', ut ait Ennius, 'semper
457 I, 44, 105 | Vidi, videre quod me passa aegerrume, Hectorem curru quadriiugo
458 III, 10, 23 | animo turbidus. Nos melius: aegris enim corporibus simillima
459 IV, 28, 61 | mala sint illa, quae metum aegritudinemve, vel bona, quae cupiditatem
460 V, 38, 110 | motus animi, sollicitudines aegritudinesque oblivione leniuntur traductis
461 IV, 37, 81 | autem, ut in corporibus, aegrius depellitur quam perturbatio,
462 III, 10, 22 | propter similitudinem corporum aegrorum aegritudinem nominaverunt.~
463 IV, 12, 28a | dum ea intellegatur ad aegrotandum proclivitas. Sed haec in
464 II, 27, 65 | decertare acerrime possunt, aegrotare viriliter non queunt. Graeci
465 I, 35, 86a | familiari, cum graviter aegrotaret Neapoli, melius est factum.
466 IV, 37, 79 | aestumetur ea res ex qua animus aegrotat, oriantur? Unde intellegi
467 IV, 13, 29 | cogitatione possumus morbum ab aegrotatione seiungere, vitiositas autem
468 IV, 11, 26 | se scire, quod nesciat. Aegrotationi autem talia quaedam subiecta
469 IV, 10, 24a | eae, quae sunt eis morbis aegrotationibusque contrariae.~
470 III, 10, 23 | aegritudo, at non similis aegrotationis est libido, non inmoderata
471 III, 1, 1 | id ipsum, quo iudicatur, aegrotet.~2.
472 IV, 35, 74 | denique mutatione tamquam aegroti non convalescentes saepe
473 III, 4, 8 | morbum, id est insanitatem et aegrotum animum, quam appellarunt
474 III, 6, 12 | ulla esse nec debet. Ne aegrotus sim; si' inquit 'fuero,
475 I, 45, 108 | perspicere cum liceat? condiunt Aegyptii mortuos et eos servant domi;
476 V, 27, 78 | more delenitum mollivimus. Aegyptiorum morem quis ignorat? quorum
477 V, 34, 97 | ederat; cui cum peragranti Aegyptum comitibus non consecutis
478 I, 9, 18 | egregie cordatus homo, catus Aelius Sextus'. ~19a.
479 IV, 26, 56 | habet utilitatis, cum sit aemulantis angi alieno bono quod ipse
480 IV, 26, 56 | alteri aut illa vitiosa aemulatione, quae rivalitati similis
481 I, 19, 44 | relictis et cupiditatum et aemulationum erimus expertes; quodque
482 I, 19, 44 | magis incendi, quod iis aemulemur, qui ea habeant quae nos
483 IV, 3, 7a | Amafinium autem multi eiusdem aemuli rationis multa cum scripsissent,
484 V, 39, 114 | poterat, at vero bona mala, aequa iniqua, honesta turpia,
485 II, 27, 65 | Nihil enim potest esse aequabile, quod non a certa ratione
486 II, 27, 65 | firmandam, in omni genere se aequabilem praebeat. Saepe enim multi
487 IV, 13, 31a | opinionum iudiciorumque aequabilitas et constantia cum firmitate
488 I, 10, 21 | omnibus corporibus vivis aequabiliter esse fusam nec separabilem
489 I, 18, 41b | Dicaearchum vero cum Aristoxeno aequali et condiscipulo suo, doctos
490 III, 11, 24 | quattuor perturbationes aequaliter distributae sunt. Nam duae
491 V, 20, 58 | tradidit -- abundaretque et aequalium familiaritatibus et consuetudine
492 V, 17, 49 | paludes~Nemo est qui factis aequiperare queat.'~50.
493 II, 24, 58 | atque impetu animorum ad aeram laudem atque honestatem
494 III, 20, 48 | orationes Gracchi, patronum aerarii esse dices. ~49.
495 I, 19, 43 | facilius animus evadat ex hoc aere, quem saepe iam appello,
496 IV, 14, 32 | ingeniosi, ut aes Corinthium in aeruginem, sic illi in morbum et incidunt
497 III, 28, 67 | inluxisset dies~Nec tam aerumnoso navigavissem salo,~Esset
498 IV, 38, 82 | dediderunt, miseros adflictos aerumnosos calamitosos.~83.
499 IV, 14, 32 | interest, quod ingeniosi, ut aes Corinthium in aeruginem,
500 III, 26, 63 | fieri oportere. Itaque et Aeschines in Demosthenem invehitur,
501 III, 31, 76 | corporum; ut Prometheus ille Aeschyli, cui cum dÏctum esset: ~'
502 II, 10, 23 | Veniat Aeschylus, non poeta solum, sed etiam