Scaena III. Deianira-Chorus

Deianira Vagus per artus errat excussos tremor,
erectus horret crinis, impulsis adhuc
stat terror animis et cor attonitum salit
pavidumque trepidis palpitat venis iecur.
ut fractus austro pontus etiamnum tumet,
quamvis quiescat languidis ventis dies,
ita mens adhuc vexatur excusso metu.
semel profecto premere felices deus
cum coepit, urget. hos habent magna exitus.
Chorus Quis tam impotens, miseranda, te casus rotat?
De. Ut missa palla est tabe Nessea inlita
thalamisque maerens intuli gressum meis,
nescioquid animus timuit et fraudem struit.
libet experiri. solibus virus ferum
flammisque Nessus sanguinem ostendi arcuit:
hic ipse fraudes esse praemonuit dolus.
et forte, nulla nube respersus iubar,
laxabat ardens fervidum Titan diem
(vix ora solvi patitur etiamnunc timor):
medios in ignes solis et claram facem,
quo tincta fuerat palla vestisque inlita,
abiectus horret villus et Phoebi coma
tepefactus arsit (vix queo monstrum eloqui).
nives ut Eurus solvit aut tepidus Notus,
quas vere primo lucidus perdit Mimas,
utque evolutos frangit Ionio salo
opposita fluctus Leucas et lassus tumor
in litore ipso spumat, aut caelestibus
aspersa tepidis tura laxantur focis,
sic languet omne vellus et perdit comas.
dumque ista miror, causa mirandi perit;
quin ipsa tellus spumeos motus agit
et quidquid illa tabe contactum est labat
tumensque tacita quassat caput
natum paventem cerno et ardenti pede
gressus ferentem. prome quid portes novi.