|
Non
tu tantis causa periclis,
non haec Labdacidas petunt
fata,
sed veteres deum
irae secuntur: Castalium nemus
umbram Sidonio praebuit hospiti
lavitque Dirce Tyrios colonos,
ut primum magni natus Agenoris,
fessus
per orbem furta sequi Iovis,
sub nostra pavidus constitit arbore
praedonem venerans suum, monituque Phoebi
iussus erranti comes ire vaccae,
quam non flexerat
vomer aut tardi iuga curva plaustri,
deseruit fugas nomenque genti
inauspicata de bove tradidit.
Tempore ex illo nova monstra semper
protulit tellus: aut anguis imis
vallibus
editus annosa circa
robora sibilat superatque pinus,
supra Chaonias celsior arbores
erexit caeruleum caput,
cum maiore sui parte recumberet;
aut
feta tellus impio partu
effudit arma:
sonuit reflexo classicum cornu
lituusque adunco stridulos cantus
elisit aere non ante linguas
agiles et ora vocis ignotae
clamore primum hostico experti.
Agmina campos cognata tenent,
dignaque iacto semine proles
uno aetatem permensa die
post
Luciferi nata meatus
ante Hesperios occidit ortus.
horret tantis advena monstris
populique timet bella recentis,
donec cecidit saeva iuventus
genetrixque
suo reddi gremio
modo productos vidit alumnos--
hac transierit civile nefas!
illa Herculeae norint Thebae
proelia fratrum.
Quid?
Cadmei fata nepotis,
cum vivacis cornua cervi
frontem ramis texere novis
dominumque canes egere suum?
praeceps silvas montesque fugit
citus
Actaeon agilique magis
pede per saltus ac saxa vagus
metuit motas zephyris plumas
et quae posuit retia vitat--
donec placidi fontis in unda
cornua
vidit vultusque feros,
ubi virgineos foverat artus
nimium saevi diva pudoris.
|